Ο Ντέμης, ο «Ρίμπο» και ο ευσεβής Νικόλας

Αν δεν έχουν γίνει τα πράματα όπως τα φαντάστηκα, θα έπρεπε ο πρόεδρος
να καλέσει τον παίκτη σε απολογία και να τον τιμωρήσει με πρόστιμο

Μπήκε στη μέση ο Ντέμης για να τα βρει ο «Ρίμπο» με τον Κωστένογλου. Αφήστε με να φανταστώ τους διαλόγους. Καλεί ο Νικολαΐδης πρώτα τον καλό ενορίτη κόουτς Κωστένογλου και του λέει ευλαβικά, με φωνή και τέμπο που θυμίζει Μάρλον Μπράντο στον «Νονό»: «Μην τον παρεξηγείς, Νικόλα, καλός άνθρωπος είναι, αλλά τα καταραμένα τα γεράματα, από τα οποία όλοι μας αναπόφευκτα θα περάσουμε, φέρνουν και παραξενιές. Στην ηλικία του και που θυμάται κατά πού πέφτουν οι Θρακομακεδόνες και έρχεται στην ώρα του να προπονηθεί, μεγάλη υπόθεση είναι. Δώσε τόπο στην οργή. Ασε μην τσαντιστεί τώρα που θέλουμε να του ανανεώσουμε το συμβόλαιο για άλλα δύο-τρία χρόνια, μπας και πάρουμε τα κονδύλια που δίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση για την απασχόληση της τρίτης ηλικίας. Φαντάζεσαι να μουλαρώσει και να μην υπογράφει; Τα χάσαμε τα τάλιρα. Γι' αυτό κι εσύ σαν καλός χριστιανός κάνε τον σταυρό σου, μην αμαρτάνεις και ζήτα από τον Μεγαλοδύναμο να του δίνει φώτιση. Θα του μιλήσω κι εγώ. Σκέφτομαι, μάλιστα, επειδή θέλει να παίζει πάντα, να οργανώσουμε κάτι ανάλογο με αυτό που έκανε ο Αστέρας Τρίπολης το καλοκαίρι κατά τη διάρκεια προετοιμασίας. Την κάθε αγωνιστική του πρωταθλήματος να δίνουμε δύο αγώνες στη σειρά. Ο δεύτερος αγώνας φυσικά θα είναι μουσαντένιος, αλλά αυτόν τον ενδιαφέρει να παίζει ώρες μπάλα, οπότε για μας μικρό το κακό. Ασ' τον μπας και τρέχοντας 180 λεπτά του φύγει η τρέλα και ξεντουμανιάσει μια ώρα νωρίτερα».

Σε αυτή την περίπτωση ο Κωστένογλου θα απαντούσε με ένα αργόσυρτο –σαν από στόμα ψάλτη– αμήν και θα αποχωρούσε με σκυμμένο κεφάλι, βάζοντας στο πρόγραμμά του να ανάψει ένα κερί για τον Βραζιλιάνο στο παρεκκλήσι του Απόστολου Νικόδημου του Ζαρζαβάτι.

Μετά την πόρτα του προέδρου θα περνούσε ο πολύς Ριβάλντο με βήμα αργό, σαν να πήγαινε να χτυπήσει κόρνερ σε ματς που έχει οριστικά κριθεί. Αφήνοντάς τον λίγα λεπτά της ώρας να χαλαρώσει και να απολαύσει τις πρώτες γουλιές από τον καφέ που σκέφτηκε να του παραγγείλει, ο πρόεδρος Ντέμης, καθαρίζοντας τη φωνή του, θα του έλεγε: «Ακουσέ με, "Ρίμπο". Εχεις περάσει από πολλές σημαντικές ομάδες, οπότε είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι δεν υπάρχει πιο άτιμη ράτσα από αυτή των προπονητών. Τι να κάνουμε; Μακάρι να μπορούσαμε να τους καταργήσουμε μια και καλή να ξεμπερδεύουμε. Ο Νίκος δεν είναι κακό παιδί και σε εκτιμά απεριόριστα. Μερικές φορές όμως, όπως όλοι οι κόουτς, κολλάει το μυαλό του. Αλλα θέλει να κάνει και άλλα κάνει. Μην τον παρεξηγείς. Εξάλλου, το παιδί αυτό το έχουμε εδώ στην ΑΕΚ γιατί είναι της οικογένειας, είναι τίμιος, δουλευταράς και είπαμε να του δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί να τον βολέψουμε. Θέλουμε να τα έχουμε καλά μαζί του, γιατί από εδώ και στο εξής κάθε φορά που θα διώχνουμε προπονητή στα πρότυπα των μεγάλων ομάδων αυτόν θα φωνάζουμε να μας βοηθήσει. Και δεν είναι εύκολο, ξέρεις. Δεν έρχεται όποιος όποιος. Δυστυχώς πιο εύκολα βρίσκεις πλέον υδραυλικό, παρά υπηρεσιακό προπονητή. Για σένα τώρα έχω άλλα σχέδια. Οταν με το καλό αποφασίσεις να μην αγωνίζεσαι 90 λεπτά, θέλω να αναλάβεις προπονητής της ομάδας. Προπονητής και παίκτης αν σε βολεύει. Ετσι δεν θα έχουμε αυτό το πρόβλημα με τις αλλαγές. Αποκλείεται εσύ ως παίκτης και προπονητής να μπερδευτείς και να αλλάξεις τον εαυτό σου».

Τα γέλια των δύο ανδρών διαδέχονται εγκάρδιες αγκαλιές και ευχές για το μέλλον. Ο «Ρίμπο» αποχωρεί δεσμευόμενος ότι δεν θα δώσει συνέχεια στο θέμα!

Αν δεν έχουν γίνει τα πράματα έτσι όπως τα φαντάστηκα, τότε θα έπρεπε να γίνουν όπως επιβάλλεται στις μεγάλες ομάδες. Να καλέσει χωρίς δισταγμό ο πρόεδρος τον ποδοσφαιριστή σε απολογία και να τον τιμωρήσει με πρόστιμο. Να του υπενθυμίσει, επίσης, ότι στο ίδιο ματς υπήρξε συμπαίκτης του Βραζιλιάνου που παρέδωσε μαθήματα αλτρουισμού. Διότι ο Μπλάνκο αν σκεφτόταν όπως ο «Ρίμπο», σιγά να μη χάριζε το γκολ στον Εντίνιο. Ο ίδιος θα σκόραρε, για να βγει πρώτος σκόρερ και να συζητήσει μετά σε άλλη οικονομική βάση τη συνεργασία με την ομάδα. Αν, τέλος, είχε τα φρύδια ο Ντέμης, θα του δήλωνε ανοιχτά ότι τέτοιους παίκτες θέλει στην ομάδα του. Μη μου πείτε ότι ο Μπλάνκο είναι λιγότερο χρήσιμος από τον «Ρίμπο».

Ποιος είναι αυτός ο κύριος Γκόρσκι;

Η ιστορία είναι πραγματική και μου την έστειλε ο Μιχάλης Τασούλας. Αξίζει να τη διαβάσετε ώστε να πληροφορηθείτε ποιος είναι ο μυστήριος κύριος Γκόρσκι. Πάντως, όχι αυτός που φαντάζεστε...

lll «Τα πρώτα και τα δεύτερα λόγια στη Σελήνη. Στις 20 Ιουλίου 1969, ως κυβερνήτης της σεληνακάτου του Apollo 11, ο Neil Armstrong ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε πόδι στο φεγγάρι. Οι πρώτες του λέξεις, αφού έκανε τον πρώτο του περίπατο στη Σελήνη, ήταν... "αυτό είναι ένα μικρό βήμα για μένα, είναι όμως ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα". Οι λέξεις αυτές μεταδόθηκαν μέσω τηλεόρασης στη Γη και τις λέξεις αυτές άκουσαν εκατομμύρια κόσμου. Πριν ξαναμπεί όμως στη σεληνάκατο, έκανε την εξής αινιγματική παρατήρηση: "Καλή τύχη, κύριε Gorsky". Πολλοί από τη NASA θεώρησαν ότι ήταν μια τυπική παρατήρηση, η οποία απευθυνόταν σε κάποιο Ρώσο κοσμοναύτη. Ομως, έπειτα από έλεγχο που έκαναν, δεν βρήκαν κανέναν Gorsky ούτε στα ρωσικά ούτε στα αμερικανικά διαστημικά προγράμματα. Και όπως περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι απορούσαν για το νόημα της φράσης "Καλή τύχη, κύριε Gorsky".

lll Ο Armstrong δεν απαντούσε, ποτέ, μόνο χαμογελούσε... Στις 5 Ιουλίου 1995, στο Tamba Bay της Florida, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου, ένας δημοσιογράφος του ξανάκανε την ίδια εκείνη ερώτηση, που 26 χρόνια έως τότε βασάνιζε τον κόσμο. Και ο Neil Armstrong είπε ότι θα την απαντούσε, μια και ο κύριος Gorsky είχε πεθάνει, οπότε πλέον δεν υπήρχε πρόβλημα. Και να τι απάντησε...

lll To 1938, όταν ήμουν παιδί στο χωριό μου, έπαιζα μπάσκετ με ένα φιλαράκι στην αυλή. Ο φίλος μου χτύπησε με δύναμη την μπάλα και η μπάλα προσγειώθηκε στην αυλή του γείτονα, δίπλα στο παράθυρο της κρεβατοκάμαρας.

lll Οι γείτονες ήταν ο κύριος και η κυρία Gorsky. Οπως πήγαμε να μαζέψουμε την μπάλα, άκουσα την κυρία Gorsky να φωνάζει στον κύριο Gorsky: "Στοματικό; Θα σου κάνω στοματικό όταν το κωλόπαιδο από δίπλα ανέβει στο φεγγάρι!"».

ΕΚΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ!

Δίκιο έχει ο Χαντζόπουλος στα «ΝΕΑ». Αυτό είναι το επίπεδό μας. Τον πρήξαμε πια τον πρωθυπουργό με τις φτηνές εμμονές μας! Δυο-τρεις σελίδες πριν το σκίτσο, ο Παύλος Τσίμας σκιαγραφεί με τον δικό του τρόπο την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα.

«Απεδείχθη εν ολίγοις ότι ο Καραμανλής ήρθε να κυβερνήσει το πλοίο δίχως πυξίδα και εξάντα, δίχως πρόγραμμα και με ένα τσούρμο παλαιάς κοπής πολιτευτών, που αδημονούσαν να πάρουν σειρά για την απόλαυση των ηδονών της εξουσίας και που μόνο συνεκτικό ιστό έχουν την προστασία του καπετάνιου, το εικόνισμα του οποίου τους επιτρέπει να παραμένουν στο καράβι.

Ηταν μια τετραετία που αποδόμησε το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό ταμπού –τη βεβαιότητα πως είναι αναγκαία και αναπόφευκτη η δικομματική οργάνωση της πολιτικής σκηνής. Μια τετραετία επίσης κατά τη διάρκεια της οποίας το πολιτικό εκκρεμές άρχισε ανεπαισθήτως να μετακινείται από το δεξιό άκρο του φάσματος, όπου είχε σταθερά εγκατασταθεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Η μετακίνηση αυτή δεν μεταφράζεται μόνο (ή κυρίως) στα δημοσκοπικά ποσοστά, που διαμορφώνουν πάντως ένα νέο σχήμα μιας μειοψηφικής αλλά συμπαγούς Δεξιάς και μιας πλειοψηφικής αλλά διασπασμένης Αριστεράς. Ιχνη της μετατόπισης μπορούμε να βρούμε και στον λόγο του νέου Αρχιεπισκόπου και στην πρόταση του νέου Κύπριου προέδρου (αν ανοίξουμε λίγο τη γεωγραφία των συσχετισμών) και στη μετάβαση από το μέγα δράμα των συλλαλητηρίων για το όνομα της Μακεδονίας στη φάρσα των καρναβαλικών εκδηλώσεων του Ζορό-νομάρχη και του επικεφαλής των σαρισοφόρων μασκαράδων κομματάρχη».