Τον διαιτητή πολλοί εμίσησαν, τη διαιτησία ουδείς!

Χαιρετίζω την κοινή ανακοίνωση των ομάδων Ηρακλή και ΑΕΚ για να εκφράσουν τα κακώς κείμενα στην ελληνική διαιτησία. Περισσότερο τα κακώς κείμενα του Κάκου στο συγκεκριμένο ματς εκφράζουν, αλλά ως κίνηση τη βρίσκω θετική. Για να είμαι ειλικρινής, δεν με ενδιαφέρει αν ήταν ιδέα του Αντώνη Ρέμου και έπεισε τον φίλο του, Ντέμη, να συνυπογράψει. Ούτε μπαίνω στη διαδικασία να κάνω τον πονηρό και να ισχυρίζομαι ότι ο Νικολαΐδης προχώρησε στην κοινή ανακοίνωση, επειδή η ΑΕΚ είναι τρίτη. Σιγά να μη συμφωνούσε αν ήταν πρώτη στη βαθμολογία.

Και άλλοι στο παρελθόν υπήρξαν δεύτεροι, τρίτοι, ευνοήθηκαν, αλλά δεν προχώρησαν σε κοινή ανακοίνωση. Ηθικότατη η στάση του Ντέμη. Το θέμα όμως είναι άλλο. Με ανακοινώσεις θα τη βγάλουμε, μέχρι το τέλος της χρονιάς; Αύριο-μεθαύριο σε ένα άλλο ματς που την παράσταση θα κλέψει και πάλι ο μαυροφόρος με τη σφυρίχτρα στο στόμα, διόλου απίθανο την ανακοίνωση για το έγκλημα να μην την υπογράψουν μόνο οι δύο πρόεδροι, αλλά κι οι παίκτες των δύο ομάδων και οι μασέρ και οι φυσικοθεραπευτές και από κοινού τα χουλιγκάνια. Βγαίνει τίποτα από όλο αυτό ή μήπως κάποιοι σκέφτονται πολύ σοβαρά το πρωτάθλημα να απονέμεται στην ομάδα που θα έχει εκδώσει τις περισσότερες ανακοινώσεις διαμαρτυρίας;

Αν είναι έτσι, ο Πανόπουλος της Ξάνθης το έχει το πρωταθληματάκι στην τσέπη του. Στον τυπογράφο του που βρίσκεται σε μυστικό σημείο, οι διαμαρτυρίες τυπώνονται με συχνότητα μεγαλύτερη και από τα φύλλα του «Ριζοσπάστη» την εποχή της παρανομίας. Η λογική των ανακοινώσεων, επειδή ζούμε στη χώρα της υπερβολής, να μου το θυμηθείτε θα μας οδηγήσει στη λογική των αντι-ανακοινώσεων από τον σκληρό πυρήνα των διαμαρτυρομένων οι οποίοι σε λίγο καιρό θα αφήνουν τα μανιφέστα-ανακοινώσεις τους σε σκουπιδοτενεκέδες και θα τηλεφωνούν στις εφημερίδες να τις ενημερώνουν σε ποιο σημείο βρίσκεται ο κάδος να πάνε να τις πάρουν.

Σκληρά δελτία τύπου με επίκεντρο αμαρτωλούς διαιτητές κατά καιρούς έχουν εκδώσει σχεδόν όλες οι ομάδες. Ο Αρης, ο Σπανός του Ατρομήτου, ο ΟΦΗ, ο Πανιώνιος, ο Πηλαδάκης του κάμπου. Κανείς δεν απουσιάζει πλέον από τον μακρύ κατάλογο. Το συμπέρασμα συνεπώς βγαίνει αβίαστα. Τον διαιτητή πολλοί εμίσησαν, τη διαιτησία ουδείς. Οταν η πλειονότητα των παραγόντων παραδέχεται ότι η ελληνική διαιτησία από μέρος του παιχνιδιού έχει μετατραπεί σε μέρος του μεγαλύτερου προβλήματος του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι απορίας άξιο τι συζητούν αυτοί οι άνθρωποι στο θεσμικό τους όργανο, τη Σούπερ Λίγκα. Γιατί εκεί οφείλουν να λύσουν το πρόβλημα και όχι υιοθετώντας την πρακτική των ανακοινώσεων. Αρα ή δεν θέλουν ή δεν μπορούν. Αν δεν μπορούν, ας το κλείσουν το μαγαζί να τελειώνουμε.

Φέτος με την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου είχαν ομόφωνα συμφωνήσει να μην προβούν σε ανακοινώσεις κατά της διαιτησίας και φτάσαμε στο σημείο να μην προλαβαίνουμε να τις διαβάζουμε. Ποιος θα τους πάρει στα σοβαρά; Πάντως όχι η ΕΠΟ που θέλουν να χτυπήσουν. Αν θέλετε πάντως να ερμηνεύσετε τη συμπεριφορά των παραγόντων, τότε διαβάστε στο «Πρόχειρο Τετράδιο» τα λόγια του ποιητή Τίτου Πατρίκιου, σχετικά με τη σπουδαιότητα του είναι της ουσίας και τη σκοπιμότητα του φαίνεσθαι της εικόνας!

Πρόχειρο ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Αλλο πολιτισμός και άλλο πολιτιστικά προϊόντα!

«Αυτό που με χαλάει; Εδώ θα μπορούσα να παραθέσω ένα μακρύ κατάλογο που θα συμπεριλάμβανε και τον εαυτό μου. Μένω μόνο στο εκτεταμένο σήμερα φαινόμενο διπλού λόγου και διπλής ηθικής, με ίσως πιο χτυπητό δείγμα του εκείνους που, ενώ διακηρύσσουν τη σπουδαιότητα του είναι της ουσίας, υπηρετούν τη σκοπιμότητα του φαίνεσθαι της εικόνας».

«Το γιατί μου είναι ατομικό από την ιδιοσυγκρασία μου, συλλογικό από τις συνθήκες όπου ζω, ελληνικό από την αρχαία ελληνική σκέψη, ευρωπαϊκό από τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Το πρέπει ή μάλλον τα πρέπει που πέταξα κατά καιρούς, προσηλώσεις μου σε κάποιες ακράδαντες πίστες».

«Οταν λέμε παράγουμε πολιτισμό κατά βάθος εννοούμε ότι παράγουμε κάποια αναλώσιμα πολιτιστικά προϊόντα. Αυτά μπορεί για ένα διάστημα να μας ικανοποιούν, αλλά έχουν πάντα ημερομηνία λήξης. Το δύσκολο είναι να δημιουργούμε πολιτισμό μέσα στα πάνω και στα κάτω των εποχών και παρά τη συνεχή ρητορική ελληνικότητα. Δηλαδή να δημιουργούμε έργα με την προσδοκία αλλά και τη βεβαιότητα πως θα διαρκέσουν».

Σκέψεις-απαντήσεις του ποιητή Τίτου Πατρίκιου στην στήλη «Πατριδογνωσία» της Αννας Γριμάνη στο «Κ» της «Καθημερινής». Το τελευταίο του βιβλίο λέγεται «Η νέα χάραξη» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ

Είναι αστείο ότι υπάρχει Υπουργείο Πολιτισμού

Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Νίκος Βελιώτης κυκλοφόρησαν τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους «Πότε θα φτάσουμε εδώ». Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στην ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Alltogethernow. Στη συζήτηση που είχαν με τη Γιούλη Επτακοίλη στην «Κυριακάτικη Καθημερινή» μεταξύ άλλων μίλησαν. Για το Υπουργείο Πολιτισμού:

Γ.Αγγ.: «Μα είναι αστείο και μόνο ότι υπάρχει υπουργείο Πολιτισμού. Η εξουσία μέσα σε όλα τα ενδιαφέροντά της νοιάζεται και για το πώς θα εξελίξει τους ανθρώπους. Οπως το υπουργείο Δημόσιας Τάξης είναι η επιβολή της δικής τους άποψης για την τάξη, έτσι και το υπουργείο Πολιτισμού είναι η επιβολή της δικής τους άποψης για τον πολιτισμό. Και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Βρομιά, χρηματισμοί, απάτη…».

Ν.Β.: «Εγώ θα προτιμούσα να επιχορηγούνται νέοι άγνωστοι καλλιτέχνες. Αλλά όπως λέει ο Γιάννης, δεν ζούμε σε σοβαρή χώρα. Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι οι χρυσαυγίτες έχουν καλές σχέσεις με την ΕΛ.ΑΣ., ότι στα αστυνομικά τμήματα δέρνουν μετανάστες. Πραγματικότητα είναι μόνο ό,τι βιντεοσκοπείται και βγαίνει στην οθόνη».

Και γι’ αυτά που τους ενοχλούν:

Γ. Αγγ.: «Περισσότερο με ενοχλεί η περιορισμένη παρουσία που έχουν κάποιοι δίσκοι στο ραδιόφωνο. Και μιλάω σαν ακροατής που απογοητεύεται προσπαθώντας να ακούσει ραδιόφωνο. Αν θέλεις να το προσεγγίσουμε και ιδεολογικά, ένας καλλιτέχνης που θα τραγουδήσει μια ανοησία με μια υποστήριξη από την εταιρεία, θα βρει τις 99 από τις εκατό πόρτες ανοιχτές. Υπάρχει λοιπόν ένας αποκλεισμός και μια αίσθηση θριάμβου της ελαφράδας. Καλή και χρήσιμη η ελαφράδα, αλλά μη μας πιάνει και υστερία».

Ν.Β.: «Εμένα με ενοχλεί το στήσιμο των μαγαζιών. Οι αριστοκράτες στα τραπέζια με τη φιάλη των 200 ευρώ και όρθιοι, στριμωγμένοι στο μπαρ οι πληβείοι. Παρακολουθώ όμως πειραματικές προσπάθειες. Ακόμη και από μετανάστες βγαίνουν καλά πράματα. Στην Ελλάδα υπάρχει καλό αλβανικό ραπ που αν και επιθετικό ως προς τους Ελληνες, θα μπορούσε να βγάλει κάτι χρήσιμο. Αλλά δεν φωτίζει κανείς αυτές τις προσπάθειες να γίνουν ωραίες μείξεις. Είμαστε νεορατσιστές. Παρακολουθούσα τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις του δήμου και σκεφτόμουν γιατί να είναι ο Πλιάτσικας στη σκηνή κι όχι γκρουπάκια μεταναστών που ούτως ή άλλως αποτελούσαν το κοινό του».