Η 13η θέση μάς έλειπε…

αν χάσουμε την περιβόητη 13η θέση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ να κηρύξουμε πένθος! Η προσπάθεια να σκαρφαλώσουμε στη λίστα μού θυμίζει την εποχή που ήμασταν μαθητές και κάναμε το παν για να περάσουμε με το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων σε κάποια ανώτατη σχολή. Οι περισσότεροι παπαγαλίζοντας. Μαθαίναμε απ’ έξω κατεβατά ολόκληρα και προσπαθούσαμε να πείσουμε μέχρι και τον ίδιο μας τον εαυτό ότι είμαστε έτοιμοι για το επόμενο μεγάλο ακαδημαϊκό βήμα.

Τι να την κάνουμε τη 13η θέση, τη ρημάδα, αν δεν είμαστε σε θέση να την υποστηρίξουμε με τις εμφανίσεις μας; Οι ομάδες μας θα πρέπει να μας προβληματίζουν και όχι η λίστα της ΟΥΕΦΑ. Ξεκινήσαμε τη διοργάνωση με πέντε νίκες τον Σεπτέμβριο και πριν ακόμα μπει η άνοιξη βρεθήκαμε μπρούμυτα να κλαίμε τη μοίρα μας. Σε έναν θεσμό που θεωρείται ευκολότερος από αυτόν του Τσάμπιονς Λιγκ δεν κατορθώσαμε να περάσουμε ούτε μια ομάδα στην απέναντι όχθη. Στη φάση των «32» κλάταραν και οι τελευταίοι εναπομείναντες. Νωρίς-νωρίς στη φάση των ομίλων έξω ο Αρης με τη Λάρισα και τον Πανιώνιο, για να συμπληρώσουν το δράμα ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ!

Ρίξτε τώρα μια ματιά -θα παρακαλούσα να μην είναι πρόχειρη- στις ομάδες που συνεχίζουν στον θεσμό. Στη φάση των «16» βρίσκεται η Αντερλεχτ -ποια Αντερλεχτ σιγά την ομάδα- η Βέρντερ Βρέμης που την είδαμε με τον Ολυμπιακό και καταλάβαμε σαν ειδικοί που είμαστε ότι δεν μετράει, η Μπόλτον που ο Αρης θα έπρεπε να της είχε ρίξει «τεσσάρα», η Σπόρτινγκ που κανονικά λόγω ονόματος θα έπρεπε να παίζει μπάσκετ, το Αμβούργο που δεν είναι το Αμβούργο περασμένων δεκαετιών, η Χετάφε που ποιος την ξέρει, αλλά βρήκε τον τρόπο να συστηθεί στην ΑΕΚ και τώρα τη μάθαμε, η Αϊντχόφεν, που είναι για να γελάς και η Μαρσέιγ που σαν και αυτή εμείς θέλουμε 10. Αφήνω έξω την Μπάγερν, τη Φιορεντίνα, την Τότεναμ επειδή, αν πέφταμε με αυτές θα ήταν απλά δύσκολοι αντίπαλοι, αλλά επ' ουδενί αξεπέραστοι.

Τον κακό μας τον καιρό. Ακόμα να καταλάβουμε πόσο έχει ανοίξει η ψαλίδα και πόσο πίσω έχουμε μείνει. Ακόμα να αντιληφθούμε τη διαφορά ανάμεσα στην πολύ καλή εμφάνιση μιας βραδιάς και στη διάρκεια και σταθερότητα που οι περισσότερες από αυτές τις ομάδες έχουν να επιδείξουν. Οι ομάδες όμως που πρωταγωνιστούν στους θεσμούς δεν είναι αυτές που σαν μετεωρίτες φώτισαν τον ουράνιο θόλο ένα βράδυ, αλλά αυτές που αυτόφωτα διαγράφουν την σταθερή πορεία τους στο ποδοσφαιρικό σύμπαν. Εκεί όπου εμάς μας ψάχνουν τα τελευταία χρόνια με το τηλεσκόπιο. Ας αφήσουμε λοιπόν τη 13η θέση και το αν θα βγάλουμε ομάδες στην Ευρώπη, γεγονός που θα πρέπει να απασχολεί περισσότερο τους ισχυρούς, αφού ψάχνουν για εύκολες κληρώσεις, και λιγότερο εμάς και ας κοιτάξουμε τα δικά μας.

Οτι έχουμε ένα πρωτάθλημα αναξιόπιστο, χωρίς ανταγωνισμό, με χαμηλό αγωνιστικό επίπεδο. Οτι εκτός συνόρων πέφτουν χρήματα, οι σύλλογοι επενδύουν και δουλεύουν τις υποδομές, την ίδια ώρα που εμείς λειτουργούμε με δανεικούς παίκτες τριτοτέταρτης διαλογής και λογής-λογής μπαλώματα. Ας σκύψουμε λοιπόν το κεφάλι, ας δουλέψουμε σκληρά χωρίς πολλά λόγια για να έρθει κάποτε η στιγμή που θα μπορούμε να κοιτάμε προς τη Δύση.

Τώρα μόνο η δική μας δύση ας μας απασχολήσει!