Φάση Νο 1: Ο Τζεμπούρ έχει καταλάβει ότι ο Ράμος πάει να στρίψει από τη λάθος μεριά. Βάζει το πόδι του πάνω στην κίνηση του Βραζιλιάνου και του κλέβει την μπάλα με τρόπο που θα ζήλευε και ο πλέον επιδέξιος πορτοφολάς στον κόσμο. Την πετάει μπροστά, χωρίς να χάσει το κοντρόλ, τη συνοδεύει μέχρι τα αντίπαλα καρέ. Βλέπει τον Μορέτο, που επιχειρεί έξοδο για να τον σταματήσει, σπάει το κορμί του αριστερά με μαεστρία, τόσο όσο χρειάζεται για να πέσει σαν κόντρα πλακέ στο έδαφος ο τερματοφύλακας της «Ενωσης» και μετά με όλη την άνεση και την αρχοντιά που χαρακτηρίζει τους μεγάλους παίκτες πλασάρει στην κενή εστία. Μια φάση για σεμινάριο επιθετικών. Για όλους αυτούς τους στράικερ που μόλις δουν τον αντίπαλο τερματοφύλακα να βγαίνει κατά πάνω τους, αντιδρούν όπως οι οδηγοί όταν βλέπουν νταλίκα στο ρεύμα τους. Κλείνουν τα μάτια και προσεύχονται.
Φάση Νο 2: Ο Αμορόζο πατάει στην αντίπαλη περιοχή. Βλέπει την μπάλα να έρχεται από μακριά και αποφασίζει να της συστηθεί. Την κατεβάζει και την κοντρολάρει με τη μία. Συγχρόνως έχει προλάβει να δει τον Κόκε να παίρνει θέση στα αντίπαλα καρέ. Σεντράρει με το εξωτερικό σημαδεύοντας τον συμπαίκτη του. Ο Ισπανός, που έχει ήδη απογειωθεί, γυρίζει το κορμί του στον αέρα και πετυχαίνει την μπάλα με βολ πλανέ. Φάση που βλέπεις συνήθως σε διαφημιστικά σποτ αθλητικών ειδών. Μόνο που σε αυτά, για να πετύχει ο παίκτης την εντυπωσιακή αυτή ενέργεια που θα εντυπωσιάσει τον θεατή, έχουν προηγηθεί πρόβες ωρών. Ο Κόκε το κατάφερε με τη μία. Το δύσκολο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι να πετύχεις την μπάλα, αλλά να μην τη στείλεις εκτός σχεδίου πόλεως. Αν τα αντανακλαστικά του τερματοφύλακα του Εργοτέλη, Δασκαλάκη, δεν αποδεικνύονταν άριστα, θα μιλούσαμε για ένα από τα ωραιότερα γκολ που έχουν μπει στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Φάση Νο 3: Ο Τσίγκας επιχειρεί ανάποδο ψαλίδι. Η πρώτη προσπάθεια αποδεικνύεται ανεπιτυχής. Η μπάλα, όμως, έχει πάρει παράξενη τροχιά και παραμένει στον αέρα. Ο επιθετικός του Ατρομήτου το αντιλαμβάνεται και πεσμένος στο έδαφος με την πλάτη στην αντίπαλη εστία επιχειρεί εκ νέου ανάποδο ψαλίδι. Ως εκ θαύματος, όχι μόνο τα καταφέρνει, αλλά στέλνει την μπάλα εκεί που ο τερματοφύλακας της Ξάνθης, Λυμπερόπουλος, το μόνο που του μένει είναι να αναρωτιέται τι έγινε. Το πώς, το είδε το βράδυ στην τηλεόραση.
Αναρωτιέμαι γιατί σε αυτές τις φάσεις δεν παγώνουμε την εικόνα. Γιατί δεν τις βλέπουμε ξανά και ξανά σε επανάληψη, όπως την γκάφα του κάθε διαιτητή που τρώμε μέχρι σκασμού στη μάπα. Γιατί δεν τις σχολιάζουν στις αθλητικές εκπομπές. Γιατί δεν αναλύουμε τον τρόπο με τον οποίο γύρισε το κορμί του στον αέρα ο επιθετικός, πώς έβαλε το πόδι στην μπάλα, πώς λύγισε το κορμί του για να προσποιηθεί, χωρίς να χάσει την ισορροπία του. Οταν ήμασταν πιτσιρικάδες, βλέπαμε κάτι ασπρόμαυρα ντοκιμαντέρ με τον Πελέ και άλλους θρύλους της εποχής, κολλούσαμε τη μούρη μας στην οθόνη, τα βλέπαμε, τα ξαναβλέπαμε, μήπως και έτσι ξεπατικώσουμε κάτι από την τεχνική τους. Μετά βουτούσαμε μια μπάλα και τρέχαμε στην αλάνα να δούμε τι έχουμε εμπεδώσει από το μάθημα. Την ώρα που συζητάμε (άραγε γιατί) πώς έκανε το μαγικό του πάλι ο Φωτιάδης, δίπλα μας φάσεις που αξίζουν να τις κορνιζάρουμε στο μυαλό μας ουρλιάζουν να τις προσέξουμε.
ΠρόχειροΤΕΤΡΑΔΙΟ
Δεν είναι ανάγκη να τα ξέρουμε όλα!
«Οποιος δεν θέλει να αλλάξει το πλαίσιο που γεννάει συνεχώς διαφθορά, ανακαλύπτει "φαινόμενα διαφθοράς", ζητάει συστράτευση του πολιτικού κόσμου για να αντιμετωπίσει το "τέρας" της διαφθοράς, κατηγορεί την παγκοσμιοποίηση, καταγγέλλει τους "λίγους επίορκους" και τα λοιπά και τα λοιπά. Παρουσιάζει δηλαδή το πολιτικό πρόβλημα ως ηθικό. Κάποιοι διεφθαρμένοι...
Οποιος ενδιαφέρεται για το πρόβλημα δεν κάνει ποτέ βαρύγδουπες δηλώσεις. Λέει: το κτηματολόγιο θα είναι έτοιμο σε ένα χρόνο. Κρατικές επιδοτήσεις σε μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν δίνονται. Ειδικοί λογαριασμοί δεν υπάρχουν. Μυστικά κονδύλια καταργούνται. Ρυθμίσεις χρεών στα Μέσα Ενημέρωσης δεν γίνονται. Kαι ούτω καθεξής.
H ευρωπαϊκή κοινότητα εδώ και χρόνια ζητάει αυτά ακριβώς τα πράγματα. Tις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν την αγορά να λειτουργήσει πιο ομαλά, που θα μειώσουν την παραοικονομία, τη διαφθορά του κρατικού μηχανισμού, την παράνομη υπεξαίρεση του κοινωνικού πλούτου από οργανωμένα συμφέροντα, την ακρίβεια. Είναι ψέμα ότι η κοινότητα μας ζητάει να κλείσουμε την Ολυμπιακή. H κοινότητα ζητάει να μη χρεώνεται η κοινωνία τις ζημίες της Ολυμπιακής. H κοινότητα βάζει πρόστιμα για την παράνομη λειτουργία χωματερών. Οχι μόνο γιατί είναι οικολογικό έγκλημα. Αλλά γιατί όλοι ξέρουν ότι η λυσσαλέα άρνηση να εκσυγχρονιστεί η διαχείριση των σκουπιδιών οφείλεται στη στημένη μηχανή υπεξαίρεσης κοινωνικών πόρων, από την οποία σιτίζονται μέσω των δήμων τα κομματικά ταμεία. H κοινότητα βάζει πρόστιμα για το κτηματολόγιο, ερευνά τις απευθείας αναθέσεις των κρατικών προμηθειών σε διαπλεκόμενους επιχειρηματίες, ερευνά ακόμα και τις αδιαφανείς πωλήσεις κρατικών εταιρειών σε ιδιωτικά συμφέροντα, όταν γίνονται χωρίς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς. Αυτά, όμως, κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν γίνονται ποτέ γνωστά στην Ελλάδα».
Απόσπασμα από το editorial του Φώτη Γεωργελέ στην «Athens Voice».
ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΡΕΕΣ
Οταν ο Αγγελάκας συνάντησε τον Ψαραντώνη
«Δεν μου αρέσουν τα παραμύθια, ποτέ δεν μου άρεσαν, εκτός κι αν βρομούσαν πραγματικότητα. Ωστόσο είμαι κι εγώ ένα απ’ αυτά τα τυχερά πλάσματα που συμβαίνει καμιά φορά η πραγματικότητά τους να μοσχοβολά παραμύθι. Eν κατακλείδι, και χωρίς καμιά διάθεση για ποιητικούρες, θέλω να πω πως ο Ψαραντώνης είναι το ζωντανό πνεύμα του Διόνυσου, που αναπνέει, εργάζεται, εκφράζεται και κυκλοφορεί στη σύγχρονη ψευδοχριστιανοχτυπημένη Eλλάδα μας.
Ισως γι’ αυτό οι μουσικολόγοι μας, οι δημοσιογράφοι, οι διανοούμενοι, οι αβανγκαρντιστές κ.λπ. κάνουν πως δεν τον βλέπουν και αποφεύγουν οποιαδήποτε προσέγγιση του έργου του (θαρρείς και είχαμε ποτέ κανένα μεγαλύτερο ανανεωτή της παράδοσής μας). Tο να σταθούνε δίπλα στο ζωντανό φως, καμαρωτοί, με τα πλαστικά αναιμικά λαμπιόνια τους, μάλλον μοιάζει με επαγγελματική αυτοχειρία.
Bέβαια όλα αυτά τα χρόνια ο Ψαραντώνης κυκλοφορεί και παίζει στα μεγαλύτερα και πιο προχωρημένα φεστιβάλ της Aμερικής και της Eυρώπης (φέτος στο φεστιβάλ «All Tomorrow’s Parties», στην Aγγλία, τον προλόγισε ο Nick Cave).
M’ αυτές τις σκέψεις τον παρακολουθούσα εδώ και χρόνια σε μεγάλες συναυλίες, σε πανηγύρια, σε μαγαζιά, πάντα εξ αποστάσεως –ως ακροατής– και σιγά σιγά γινόμουν σκληροπυρηνικός φαν της διαστημικής του παράδοσης. Αργότερα, όταν η alltogethernow στήθηκε και με τους δύο πρώτους δίσκους της («Oι ανάσες των λύκων» και «Aπό δω και πάνω») στάθηκε στα πόδια της, τον πλησίασα και του ζήτησα να του κάνω παραγωγή σ’ ένα δίσκο με δικά του τραγούδια. Δέχτηκε, κι αυτό ήταν η αφορμή να γνωριστώ, να συνεργαστώ και να ζήσω μια μαγική καθημερινότητα με τον άνθρωπο Ψαραντώνη, επιβεβαιώνοντας έτσι μια δοξασία που με κατατρέχει από παιδί, ότι δηλαδή οι μεγάλες μουσικές γεννιούνται από μεγάλους ανθρώπους. Εδώ σταματώ να μιλάω, γιατί, όπως λέει κι ο ίδιος σ’ ένα τραγούδι του:
"Στον άντρα δεν είναι πρεπό / Nα λέει να καυκάται / Αλλοι να τα διαλαλούν / Kαι κείνος να τ’ αρνάται".
Kι ο Ψαραντώνης είναι έτοιμος ν’ αρνηθεί αυτό το κείμενο».
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην τελευταία «Athens Voice». Αν θέλετε να απολαύσετε τον Ψαραντώνη και την παρέα του (Χ. Ξυλούρης-ούτι, Ν. Κοντογιάννης-λαούτο, Ν. Ξυλούρης-τραγούδι ), εμφανίζονται στις 4,5,6/2 στο «Χίλιες και δύο Νύχτες» (Καραϊσκάκη 10 στου Ψυρρή).
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
