Αφήνοντας πίσω μου το Καραϊσκάκη την Τετάρτη το βράδυ, αρκετή ώρα μετά τη λήξη του παιχνιδιού, έτσι όπως ρόλαρα στην πλάτη της μηχανής μου στους έρημους δρόμους θυμήθηκα το τραγούδι-επιτυχία του Peter Green κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80, το «Loser Two Times». Αποκλείεται ο μεγάλος αυτός κιθαρίστας, ιστορικό μέλος των Fleetwood Mac και συνεργάτης του Eric Clapton και του John Mayall -των μεγάλων λευκών της blues, όπως τους αποκαλούσαν την εποχή εκείνη- να έγραψε το κομμάτι αυτό για κάποιο ποδοσφαιρικό γεγονός. Αν και γεννημένος σε ποδοσφαιρούπολη, το Λονδίνο, άλλα ήταν τα γεγονότα που συγκινούσαν τον καλλιτέχνη.
Το κομμάτι όμως ταίριαζε με την περίσταση. Δεν θέλω να πω με αυτή μου τη σκέψη ότι θεωρώ loser τον Παναθηναϊκό. Τέτοιου είδους αφοριστικές ταμπέλες τις σιχαίνομαι. Ημουν εξάλλου από την πρώτη στιγμή αρνητικός στη ρετσινιά που φρόντισαν να κολλήσουν κάποιοι στην ομάδα της Ριζούπολης. Μπορώ να δεχθώ τον χαρακτηρισμό, όταν αυτός αναφέρεται μεμονωμένα σε κάποιον ποδοσφαιριστή, αλλά σε ολόκληρη ομάδα αρνούμαι να τον αποδεχθώ.
Ομως ρεαλιστικά την Τετάρτη το βράδυ ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να είναι «ηττημένος» δύο φορές. Μία γιατί αποκλείστηκε από το Κύπελλο με ένα βαρύ σκορ στην πλάτη του, που θα τον βαραίνει στην υπόλοιπη διαδρομή, και δύο γιατί δεν κατόρθωσε να κερδίσει τρία βράδια πριν στον αγώνα πρωταθλήματος, όντας ανώτερος του αντιπάλου του. Δύο φορές χαμένος, γιατί στο ντέρμπι της Κυριακής δεν κεφαλαιοποίησε τις πολλές κλασικές ευκαιρίες για γκολ που θα του έδιναν άλλον αέρα στη συνέχεια του πρωταθλήματος και, το κυριότερο, στον αγώνα Κυπέλλου δεν διαχειρίστηκε σωστά την ευφορία του αλλά και την ψυχολογική του υπεροχή από αυτή την εμφάνιση. Το αντίθετο θα έλεγα. Μάλλον τον γέμισε με υπερβολική σιγουριά, τον έκανε να χαλαρώσει, όπως αποδείχθηκε του έκανε κακό. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός βρέθηκε νωρίς νωρίς πίσω στο σκορ, δεν αντέδρασε. Παρατηρώντας προσεκτικά το φιλμ του αγώνα, θα προσέξετε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ότι οι παίκτες του μέχρι τη λήξη του πρώτου σημαντικού μέρους όχι μόνο δεν δημιουργούν ευκαιρίες, αλλά δεν κερδίζουν ούτε μια δυνατή κόντρα. Παίζουν χαλαρά, ελπίζουν ότι με κάποιον τρόπο μαγικό το ματς θα γυρίσει. Αυτό όμως δεν έγινε, όπως δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα κάθε φορά που οι «πράσινοι» βρέθηκαν πίσω στο σκορ. Ο Πεσέιρο έκανε λάθη. Μπέρδεψε την ενδεκάδα. Να το δεχθώ. Και ο Λεμονής θεωρώ ότι στο πρώτο ματς έκανε λάθος επιλογές. Ο Πορτογάλος το πλήρωσε, και μάλιστα ακριβά. Ο Λεμονής στάθηκε τυχερός. Συμβαίνουν αυτά. Ο Πεσέιρο προσπαθεί να φτιάξει ένα σύνολο που, ανεξάρτητα από απουσίες και απώλειες, θα λειτουργεί σωστά και θα αποδίδει τα μέγιστα. Το ότι το κατάφερε την Κυριακή σημαίνει ότι μπορεί να το επαναλάβει και στο μέλλον. Αρκεί να διαχειρίζεται σωστά τον απόηχο των παιχνιδιών. Μετά τη μεγάλη εμφάνιση τίποτα δεν ολοκληρώθηκε, μετά την ταπεινωτική ήττα τίποτα δεν γκρεμίστηκε.
Ο θάνατος ενός ευγενούς
«Δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι' αυτόν τον άνθρωπο. Ενα πράγμα είναι βέβαιο: πέθανε μόνος και εγκαταλελειμμένος». Κριστόφ Λουί, πρόεδρος της οργάνωσης «Νεκροί του δρόμου».
Δεν ήξεραν τίποτα γι' αυτόν τον άνθρωπο. Μόνο ότι βρέθηκε νεκρός πέντε μέρες πριν από τα Χριστούγεννα στην Ρlace de la Concorde, την πιο όμορφη πλατεία του Παρισιού. Οι φύλακες τον έβλεπαν βέβαια εδώ και τρεις μήνες να κοιμάται στην «αποθήκη Τuck», ήταν καμιά σαρανταριά χρόνων, γκρίνιαζε όταν του έλεγαν να παραμερίσει για να καθαρίσουν, αλλά κατά τ' άλλα ήταν ευγενής, κάθε πρωί έλεγε «bonjour» με μια προφορά «που θύμιζε λίγο Ανατολή». Τις οκτώ κουβέρτες του τις αποθήκευε σε έναν σκουπιδοτενεκέ, όπου άφηνε και το σακίδιό του τα απογεύματα όταν πήγαινε βόλτα. Αλλά εκείνη τη νύχτα, μία από τις πιο κρύες του χειμώνα, αφού η θερμοκρασία έπεσε στους μείον τρεις, αποκοιμήθηκε χωρίς να σκεπαστεί. Φορούσε μόνο τα ρούχα του, τρία πουλόβερ, μία μπλούζα, δύο παντελόνια, ένα σκούφο. Δεν αναζήτησε καταφύγιο στην πλευρά της πλατείας που είναι κάπως προστατευμένη από τον αέρα, εκεί που λουφάζουν τα ποντίκια και οι αρουραίοι. Δεν άναψε φωτιά για να ζεσταθεί. Φοβήθηκε ότι θα τον έπαιρναν χαμπάρι οι αστυνομικοί του 8ου Διαμερίσματος και θα τον έδιωχναν; Ή είχε αποφασίσει να πεθάνει;
Τον ονόμασαν «Αγνωστο της Κονκόρντ». Είναι ο τέταρτος άστεγος που πεθαίνει από το κρύο από τις 9 Νοεμβρίου 2007, αλλά ο πρώτος που έχει το θράσος να το κάνει στο κέντρο του Παρισιού, λίγα μέτρα από το σημείο που ο Σαρκοζί γιόρτασε τη νίκη του, και μάλιστα παραμονές των δημοτικών εκλογών. «Αφόρητο» χαρακτήρισε το γεγονός ο Πιέρ Λελούς, υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος στο 8ο Διαμέρισμα, για να απαντήσει αμέσως ο δήμος ότι δεν έχει δικαίωμα να μιλά κάποιος που επί 7 χρόνια δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για τους αστέγους. Κι ας έχουν δημοσιευτεί έρευνες που δείχνουν ότι το προσδόκιμο ζωής των αστέγων στη Γαλλία είναι τα 50 χρόνια, κατά 30 χρόνια μικρότερο από εκείνο του πληθυσμού...
«Στον άγνωστο αδελφό μας» έγραφε το σημείωμα που απέθεσε στον τάφο ο Κριστόφ Λουί, μαζί με ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα. Ενας άλλος άφησε ένα λευκό αρκουδάκι. Κι ύστερα από μερικές μέρες αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Ο «Αγνωστος της Κονκόρντ» είχε γεννηθεί το 1966 στη Γερμανία από πατέρα με πολωνικό όνομα. Είχε μια ερωμένη κάπου στην Πολωνία. Είχε έλθει στο Παρίσι ψάχνοντας δουλειά. Η Αστυνομία τον είχε συλλάβει μια ημέρα του Οκτωβρίου σ' ένα ποδήλατο από αυτά του δήμου, που δεν το είχε πληρώσει. «Το είχαν εγκαταλείψει καιρό», δικαιολογήθηκε, «νόμιζα πως ήταν τζάμπα». Τον φωτογράφισαν, του πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα, τον άφησαν. Το όνομά του ήταν Ραφαέλ. Ο πατέρας του ζει ακόμα στη Γερμανία, χθες επρόκειτο να παραλάβει τη σορό του.
Εκπληκτικό κείμενο του Μιχάλη Μήτσου στα «ΝΕΑ». Θα μπορούσε να είναι λογοτεχνικό δοκίμιο ή σενάριο για ταινία μικρού μήκους. Ή μήπως η αρθρογραφία του μέλλοντος;
Ο μεγάλος τιμονιέρης
«Συγγνώμη ζήτησε από την κυβέρνηση της Κίνας και τον λαό της η διοίκηση της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Citroen για διαφήμιση που δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες της Ισπανίας και απεικονίζει τον Μάο Τσε Τουνγκ πονηρά "κατσουφιασμένο" μπροστά από ένα καινούργιο αυτοκίνητό της. Κάτω από το "πειραγμένο" πορτρέτο του πρώην Κινέζου ηγέτη αναγράφονται δύο διαφημιστικά μότο: ένα μεγάλο, "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι", και ένα μικρό "είναι αλήθεια ότι είμαστε ηγέτες, αλλά στη Citroen η επανάσταση δεν σταματά ποτέ".
Στη διαφήμιση χρησιμοποιείται το πασίγνωστο τεράστιο πορτρέτο το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Τιεν Αν Μεν, αλλά είναι τροποποιημένο ώστε να προσδίδει στον "μεγάλο τιμονιέρη" έκφραση δυσαρέσκειας με τα χείλη σφιγμένα και προς τα πάνω.
"Η εικόνα έχει κακόβουλα τροποποιηθεί και φαίνεται πολύ παράξενη", αναφέρεται σε άρθρο της αγγλόφωνης κινεζικής εφημερίδας "Global Times". Η διαφήμιση με τον συνοφρυωμένο Μάο εξόργισε Κινέζους χρήστες του Διαδικτύου που το εξέλαβαν ως προσβολή στο πρόσωπο του ηγέτη, ο οποίος καθόρισε τις τύχες της αχανούς ασιατικής χώρας επί δεκαετίες».
Η κυβέρνηση της Κίνας δεν έχει αντιληφθεί ότι η κακόβουλη τροποποίηση της εικόνας του Μάο έχει γίνει πρώτα και κυριότερα από αυτήν την ίδια, η Citroen την πείραξε. Δυστυχώς ο μεγάλος τιμονιέρης πέθανε νωρίς...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
