Πού είδατε φασίστες ρε; (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Τα καλόπαιδα που κατέβασαν την αλβανική σημαία χθες στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης δεν ήταν τίποτα φασιστοειδή όντα. Μην πάει το μυαλό σας στο κακό. Προσωπικά, ποτέ δεν κατάλαβα τη διαφορά ανάμεσα σε ένα «φασιστοειδές» και έναν φασίστα. Μάλλον, αν οι γνώσεις μου είναι επαρκείς, το φασιστοειδές προετοιμάζεται εντατικά ώστε κάποτε να γίνει ένας ολοκληρωμένος φασισταράς. Βέβαια, στη διαδρομή κάτι μπορεί να στραβώσει και το παιδί ή ο νεανίας αν θέλετε, ξεστρατίζει και γίνεται δημοκράτης. Αυτό όμως δεν σημαίνει οτι έχει ξεχάσει και τις βασικές φασιστικές αρχές, αυτές που τον ανέθρεψαν και τον γαλούχησαν. Αντίθετα, ο φασίστας είναι αυτός που όλοι ξέρουμε και που όταν δεν τον αφήνεις να πει τις μπούρδες του σε αποκαλεί «φασίστα» γιατί του στερείς το δικαίωμα στο λόγο. Τι έλεγε ο μεγάλος Ζαν Λικ Γκοντάρ; «Πέντε λεπτά το λόγο στον Στάλιν, πέντε λεπτά στο, Χίτλερ. Αυτό θα πει δημοκρατία».
Λοιπόν τα παιδιά που «ασέλγησαν» πάνω στην αλβανική σημαία χθες δεν έχουν καμμία σχέση με το φασισμό. Καλά διασταυρωμένες πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για ομάδα νεαρών ακτιβιστών πρώην ντανταϊστών, με την επωνυμία «διεθνιστές χωρίς σύνορα». Πως είναι ρε παιδί μου αυτοί οι «πράσινοι» οι οικολόγοι, που ακόμα δεν ωρίμασαν να «κοκκινίσουν», τρέχουν καταμεσής στα πέλαγα μες στα φουσκωτά και πληρώνουν από την τσέπη τους στεγαστικό δάνειο για την καρέτα-καρέτα ώστε επιτέλους αυτή να βρει μόνιμη στέγη. Τέτοιου είδους οργάνωση είναι τα παλικάρια. Συχνάζουν σε γήπεδα που διεξάγονται διεθνείς αγώνες και σε ανύποπτη στιγμή βουτάνε σημαίες κρατών, τις πλένουν, τις καθαρίζουν, τις σιδερώνουν και τις επιστρέφουν σε αξιοπρεπή κατάσταση. Αυτό θέλησαν να κάνουν και χθες. Κάποιοι τους παρεξήγησαν, πήγαν να πάρουν το αλβανικό σύμβολο από τα χέρια τους και «τράβα εγώ, τράβα εσύ» την έσκισαν τη σημαία. Αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους. Οι ιδεολογίες εξάλλου είναι σαν τα πέναλτι. Αν δεν υπάρχει πρόθεση (εν προκειμένω κακή), δεν είναι αξιόποινες. Αυτός εξάλλου ήταν ο λόγος που δεν τους σταμάτησε κανείς υπεύθυνος όταν προέβησαν σε αυτήν την ενέργεια. Ηξεραν τις προθέσεις των παιδιών και έκριναν ότι δεν έπρεπε να επέμβουν. Αλλά η «φασιστική τηλεόραση», που προβάλλει τις εικόνες όπως η ίδια θέλει, δημιούργησε και πάλι εντυπώσεις. Κάποιοι ψόφιοι να φτιάχνουν φασίστες εκεί που δεν υπάρχουν βιάστηκαν να βγάλουν τα συμπεράσματα τους. Κίνδυνος λοιπόν για τη δημοκρατία δεν είναι αυτά τα παιδιά, αλλά εμείς που τους κριτικάρουμε με βάση τις εικόνες που μας σερβίρουν κάποιοι τεχνηέντως, και όχι με πραγματικά στοιχεία. Αντί λοιπόν να οικτίρουμε το «φασισμό της εικόνας», βγάζουμε και γλώσσα οι αφελείς!