Ποιος Ροναλντίνιο; Ποιος Οουεν;

«Ποιος Οουεν; Πού τον θυμήθηκες; Παίζει ακόμα μπάλα αυτός;», με ρώτησε πριν από λίγο καιρό ένας φίλος. Κι όμως, παίζει! Το ερώτημα, όμως, με έκανε να σκεφτώ πόσο αναλώσιμοι έχουν γίνει οι ποδοσφαιριστές στις μέρες μας. Και δεν μιλάμε για παίκτες της σειράς, αλλά σταρ. Παίκτες μεγάλης ποδοσφαιρικής αξίας.

Ο Οουεν είναι μόλις 28 χρόνων! Μια ηλικία που ποδοσφαιρικά θεωρείται η καλύτερη, η παραγωγικότερη, η ωριμότερη. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, όμως, τοποθετείται στην κατηγορία των αθλητών που ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν. Το παρελθόν τούς ανήκει, το μέλλον όχι, όσο σκληρό και ν’ ακούγεται αυτό. Προσωπικά θεωρώ –και δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος– ότι ο Οουεν είναι ο κορυφαίος επιθετικός –μαζί με τον Γκάρι Λίνεκερ– που έχει να επιδείξει τα τελευταία χρόνια το βρετανικό ποδόσφαιρο. Οσο κι αν ακούγεται απίθανο, είναι πιο εύκολο να πετύχεις στην τηλεόραση τον παλιό στράικερ της εθνικής Αγγλίας, μια και παρουσιάζει στο BBC αθλητική εκπομπή, παρά τον Οουεν με τη φανέλα της Νιούκαστλ. Κάποιος, βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί ότι η περίπτωση του Μάικλ Οουεν είναι ειδική, μια και ο παίκτης έχει ταλαιπωρηθεί από πολλούς σοβαρούς τραυματισμούς.

Σωστά, αλλά η εικόνα πριν από λίγες μέρες στο «Μεστάγια» άλλα μας λέει. Ο Μέσι τραυματίζεται, ο Ράικαρντ βηματίζει νευρικά μπροστά από τον πάγκο. Ο φακός ζουμάρει στις δύο επιλογές του, Ροναλντίνιο και Ντος Σάντος. Ο Ολλανδός τεχνικός προτιμά τον δεύτερο και η απόφασή του δεν προξενεί καμία, μα καμία έκπληξη.

Ο Ροναλντίνιο είναι μόλις 27 χρόνων, αλλά για το σύγχρονο ποδόσφαιρο μπορεί να θεωρείται Μαθουσάλας. «Ο,τι είδαμε είδαμε από αυτόν, τι άλλο να περιμένουμε;», μπορεί να ισχυριστεί κάποιος και ίσως να μην έχει και πολύ άδικο, μια και δεν είναι λίγοι οι πρωτοκλασάτοι ποδοσφαιριστές που έχουν συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα.

Γνωρίζουν πλέον πολύ καλά ότι η διάρκειά τους στο πράσινο τερέν το πολύ να κρατήσει μια πενταετία. Μετά θα κατρακυλήσουν από τις πρώτες θέσεις των σταρ για να έρθουν άλλοι. Ο νόμος Μποσμάν, οι πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις των παικτών, αλλά κυρίως η λογική (;) της αγοράς, στην οποία έχουν υποταχθεί οι περισσότερες μεγάλες ομάδες με αποτέλεσμα να αλλάζουν τους ποδοσφαιριστές σαν τα πουκάμισα, έχουν αποτέλεσμα να βλέπουμε τη φωτογραφία μιας ομάδας πριν από 4-5 χρόνια και να τη θεωρούμε παλιά.

Το ποδόσφαιρο στις μέρες μας έχει φτάσει στο σημείο να καταναλώνει, να αναλώνει αλλά κυρίως να απαξιώνει περισσότερους ποδοσφαιριστές υψηλών προδιαγραφών από αυτούς που μπορεί να παράξει και αυτό φοβάμαι ότι είναι κάτι που στο μέλλον θα το πληρώσουμε ακριβά.