Χαμένη ευκαιρία

Η φάση στο 76' είναι χαρακτηριστική. Ο Γκαρσία αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να πιέσει ψηλά, ο Ανίλτον αιφνιδιάζεται, κάνει το λάθος, ο Βολιβιανός σκορπάει τον πανικό για λίγο στην άμυνα της Μπράγκα, με αποτέλεσμα να κερδίσει ένα φάουλ σε πολύ καλή θέση. Το γήπεδο ξεσηκώνεται.

Αυτό έπρεπε να κάνει ο Αρης, και μάλιστα από την αρχή. Να στριμώξει τους Πορτογάλους. Αντίθετα, ήταν η Μπράγκα αυτή που το επιχείρησε και ευτύχησε να προηγηθεί πολύ νωρίς. Συνέβαλε σε αυτό και η κακή εκτίμηση του Χαλκιά, αλλά μαζί με αυτόν έσφαλε όλη η άμυνα του Αρη. Εστω και σπασμωδικά, όμως, οι «κίτρινοι» αντέδρασαν. Εφτασαν στο γκολ όταν έβγαλαν τον παίκτη παραπάνω στην αντίπαλη περιοχή. Και αυτός ήταν ένας αμυντικός. Ο Ρονάλντο, ποδοσφαιριστής με μεγάλες ικανότητες. Από εκεί και πέρα, επικρατεί ένα μικρό χάος.

Ο Αρης δεν μπορεί να συντονιστεί, δεν έχει συνοχή, δεν καταφέρνει να πάει τις επιθέσεις του σε έναν εναντίον ενός που θα του έδινε το μεγάλο πλεονέκτημα. Από την άλλη, φοβάται μήπως υποστεί τη ζημιά στα νώτα του, αφού οι Βέντερ και Ζορζίνιο αποδεικνύονται δύο αεικίνητοι «διάβολοι» που αλλάζουν συνέχεια θέσεις, δημιουργώντας πρόβλημα στην άμυνα του Αρη. Το ημίχρονο θα κλείσει με δύο χαμένες ευκαιρίες των «κίτρινων» σε σύνολο επτά συνολικά τελικών προσπαθειών. Καθόλου άσχημα για μια ομάδα που δεν αναπτύσσεται πάντα ορθολογικά. Αν πάντως είχε μετατρέψει τις ευκαιρίες σε γκολ, τα πράγματα θα είχαν τελειώσει νωρίς και ίσως θετικά. Αλλά με τα «ίσως» δεν κερδίζεις στο ποδόσφαιρο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όταν δεν καταφέρνεις να κάνεις γκολ τις δυο-τρεις ευκαιρίες που θα σου δοθούν, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν.

Ο κανόνας λέει ότι δεν θα σου δοθούν περισσότερες. Ο Μπάγεβιτς ζητούσε συνέχεια από τον Χαβίτο να παίζει πάνω στη γραμμή για να ανοίξει έτσι την άμυνα της Μπράγκα. Ο αδύναμος κρίκος όμως ήταν ο Ιβιτς, ο οποίος δεν δικαιολόγησε την παρουσία του, ούτε ως επιτελικός αλλά ούτε στον ρόλο του κρυφού επιθετικού, πίσω από Κόκε και Χαβίτο, για να μπορέσει να κάνει τη ζημιά. Απορώ γιατί δεν αντικαταστάθηκε. Οπως επίσης απορώ γιατί οι αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο δεν έγιναν πιο γρήγορα, μια και μετά το 70' ο Αρης έδειχνε να χαλαρώνει επικίνδυνα, δίνοντας χώρους στους Πορτογάλους. Ο προπονητής της Μπράγκα, Μασάδο, το κατάλαβε και γι' αυτό έριξε στο παιχνίδι τον έμπειρο Ζοάο Πίντο για να κοντρολάρει τον ρυθμό και να βγάλει την πάσα που ίσως έστελνε τον Αρη στο καναβάτσο. Ευτυχώς δεν το κατάφερε. Ο Αρης του δεύτερου ημιχρόνου με την εμφάνισή του δεν έπεισε ότι θα μπορούσε να πάρει αυτό το παιχνίδι.

Δεν είχε το πάθος που χρειαζόταν, δεν είχε καθαρό μυαλό, δεν είχε επινοήσεις, άρα και τις λύσεις και -το χειρότερο- είχε ένα βαρύ Κόκε, ο οποίος προσπαθούσε να ελευθερωθεί από μία καλά στημένη άμυνα των Πορτογάλων. Δεν μπορείς να χτυπήσεις ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι αν δεν το κυνηγήσεις μέχρι ο διαιτητής να σφυρίξει τη λήξη. Και ο Αρης αυτό χθες δεν το έκανε. Ετσι, υποχρεώνεται να ξενιτευθεί στη Γερμανία για ένα θετικό αποτέλεσμα.