Λείπουν κομμάτια από το παζλ

Το γράφω τώρα, που νίκησε η ΑΕΚ και ξανασκαρφάλωσε στην κορυφή. Γιατί πονηροί υπάρχουν πολλοί. Δεν μου αρέσει η εικόνα του Φερέρ, όρθιου, να διαμαρτύρεται σχεδόν εκτός εαυτού στον τέταρτο διαιτητή για ένα φάουλ στο κέντρο του γηπέδου, έστω σκληρό, και συγχρόνως να ανοίγει διάλογο με τον αντίπαλο πάγκο. Το θεωρώ απαράδεκτο για προπονητή μεγάλης ομάδας. Οφείλει να είναι πιο ψύχραιμος και απείρως πιο συγκρατημένος. Υπήρχαν σοβαρότερα πράγματα για να ασχοληθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή, όπως οι τρεις ευκαιρίες που είχε ήδη δημιουργήσει ο ΟΦΗ. Και αν ήταν άλλη ομάδα, π.χ. ο Παναθηναϊκός, διόλου απίθανο τις δύο να τις είχε κάνει γκολ. Κατά τα άλλα, η «Ενωση» με αριθμητική υπεροχή δεν είχε τίποτα να φοβηθεί απέναντι στον ΟΦΗ. Γιατί η φετινή ΑΕΚ έχει ποικιλία και ποιότητα. Αν διορθώσει και κάποια κενά της στο κέντρο, θα συνεχίσει να διεκδικεί με αξιώσεις το πρωτάθλημα. Φτάνει να ηρεμήσει και να δουλεύει συγκεντρωμένα.

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αποφασίσει η λαμπάδα σε ποιου το ύψος θα πρέπει να είναι. Στο ύψος του Γκαλίνοβιτς, που τον έσωσε από τα χειρότερα, ή στο ύψος του Μάτος, που είχε την έμπνευση να σουτάρει το φάουλ απευθείας, αντιλαμβανόμενος ότι ο Κοτσόλης δεν θα βρει τρόπο να αντιδράσει; Ο Πεσέιρο πριν από το παιχνίδι είχε ζητήσει από τους παίκτες του να μην αφήσουν τον Κλέιτον να πάρει ανάσα. Και πράγματι, ο Βραζιλιάνος και σκόραρε και ήταν διαρκής απειλή. Αρα, ανάμεσα στον σχεδιασμό και την εφαρμογή υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ο ΠΑΟ με τη διακοπή του πρωταθλήματος έχασε τον ρυθμό του. Το πρεσάρισμα των παικτών του ψηλά, όπως στο ματς με την ΑΕΚ, δεν εφαρμόστηκε ποτέ στον κάμπο. Χωρίς συνοχή, με πολλά προβλήματα στην άμυνα, το καλύτερο που είχε να κερδίσει, έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, ήταν η ισοπαλία.

Στη Θεσσαλονίκη τώρα, οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις των ΠΑΟΚτσήδων δεν ξέρω αν θα αποδώσουν καρπούς εκτός γηπέδου, αλλά εντός απέδωσαν ήδη. Ο ΠΑΟΚ δεν χρειάστηκε ούτε πανό ούτε διαμαρτυρίες για να νικήσει στην Τούμπα τον Πανιώνιο. Το ότι θα συνερχόταν και θα αντιδρούσε ήταν κάτι αναμενόμενο. Στο τέλος τέλος... ΠΑΟΚ είναι. Πάντως η νίκη με 3-1 επί του Πανιωνίου δεν σημαίνει κιόλας ότι όλα διορθώθηκαν. Ο ΠΑΟΚ διόλου απίθανο φέτος να έχει σκαμπανεβάσματα. Τώρα χτίζεται, τώρα σχηματοποιείται. Τα ντέρμπι, όμως, και τα μεγάλα παιχνίδια να είστε σίγουροι, ιδιαίτερα μέσα στην Τούμπα, ότι θα τα χτυπάει.

Ο Πανιώνιος, αν θέλει να κάνει την υπέρβαση, θα πρέπει να κερδίσει ή τουλάχιστον εκτός έδρας να μη χάνει τα ντέρμπι. Και μάλιστα με χαρακτηριστική ευκολία, όπως χθες στην Τούμπα. Διαφορετικά, θα παραμείνει μία συμπαθητική ομάδα, που παίζει καλό ποδόσφαιρο, αλλά δεν προκαλεί φόβο στους μεγάλους.

Ο Ηρακλής δείχνει και αυτός να αφήνει πίσω το κακό του παρελθόν και Κυριακή με Κυριακή γίνεται όλο και καλύτερος. Το «διπλό» στην Ξάνθη, που συνοδεύτηκε μάλιστα και από τρία τέρματα, αποδεικνύει περίτρανα ότι με σύνεση, υπομονή και εμπιστοσύνη στον Γιοβάνοβιτς πολλά θα διορθωθούν και το κακό ξεκίνημα θα γίνει μία πικρή ανάμνηση.

Αντιθέτως, η Ξάνθη όσο συνεχίζει να αντιδρά στα δύσκολα εν θερμώ, χωρίς καθαρή σκέψη και ψυχραιμία, θα το πληρώνει. Και μάλιστα με βαριές ήττες μέσα στην έδρα της, που στη συνέχεια θα μετρήσουν.

Αν υπάρχει τώρα μία ομάδα που φέτος εντυπωσιάζει με την πορεία της, αυτή είναι ο Αστέρας Τρίπολης. Ολοι του έδιναν 9 μήνες ζωής στη Σούπερ Λίγκα, αλλά αποδεικνύεται κορακοζώητος. Η ομάδα της Τρίπολης έχει νικήσει τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τις δύο φορές που έχει πάει στην Κρήτη έχει μοιράσει από τρία γκολ σε Οφη και Εργοτέλη.