Δεν κατάλαβα τι είπε ο Ιβιτς

Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι λίγο να ερμηνεύσω την αυστηρή σύσταση του τεχνικού διευθυντή Ιλια Ιβιτς προς τους παίκτες. Ο Ιλια δήλωσε ότι δουλειά των ποδοσφαιριστών είναι το πρωτάθλημα κι αν δεν το πάρουν, ο σύλλογος θα χάσει 20 εκατ. ευρώ. Οπότε τέρμα τα αστεία και οι χαμένοι βαθμοί. Από τυχόν απώλεια του πρωταθλήματος, όμως, δεν θα χάσει μόνο ο σύλλογος λεφτά, αλλά και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Ειλικρινά, δεν έχω συναντήσει αθλητή που τα κέρδη τον αφήνουν αδιάφορο. Επαγγελματίας είναι και από το ποδόσφαιρο ζει.

Αρα, το οικονομικό κομμάτι πιάνει κι αυτούς. Από την άλλη, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν μου φάνηκαν σε κανένα ματς πρωταθλήματος έως τώρα αδιάφοροι. Κουρασμένοι, ναι. Ιδιαίτερα στο τελευταίο με τον Εργοτέλη. Οταν η ομάδα κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι, σημάδια κόπωσης παρατηρήθηκαν στους περισσότερους ποδοσφαιριστές. Το θεωρώ, όμως, φυσιολογικό και δεν ξέρω αν σ' αυτό συμφωνεί ο Ιβιτς. Λίγες μέρες πριν είχαν παίξει με τη Ρεάλ, μία από τις πληρέστερες ομάδες στον κόσμο, αποδίδοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο, γύρισαν και εκεί το ματς, γεγονός που ισοδυναμεί με άθλο, και –το κυριότερο– αγωνίστηκαν για σχεδόν 70 λεπτά με παίκτη λιγότερο.

Το θέμα, συνεπώς, είναι αν ο Ολυμπιακός φέτος είναι σε θέση να ανταποκριθεί απόλυτα στα τρία μέτωπα που έχει ανοίξει. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και ιδιαίτερα Τσάμπιονς Λιγκ. Για να το πετύχει, όμως, χρειάζεται παίκτες. Πολλούς ισάξιους παίκτες, δηλαδή πολλές επιλογές. Σε έναν όμιλο που απαρτίζεται από μια ιταλική ομάδα, μια γερμανική και μια ισπανική το να πετάξει δύο από αυτές έξω ο Ολυμπιακός, προχωρώντας ο ίδιος στην επόμενη φάση, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο. Μιλάμε για σπουδαία επιτυχία. Για να πετύχει, όμως, αυτό το κατόρθωμα θα πρέπει οι ποδοσφαιριστές της ομάδας να δουλεύουν στα... κόκκινα. Που σημαίνει ότι υπό συνθήκες πίεσης και τραυματισμοί θα προκύψουν και κάρτες, αλλά και η κόπωση θα επισκέπτεται όλο και συχνότερα το «κόκκινο στρατόπεδο». Αν, λοιπόν, δεν θέλεις να μετράς αστείες απώλειες, οφείλεις να έχεις βάθος στον πάγκο σου. Βάθος ο Ολυμπιακός, για να μπορέσει να ανταποκριθεί άριστα και στα τρία μέτωπα, δεν έχει, όσο κι αν η αναμφισβήτητη ποιότητα των παικτών του, αυτών που αγωνίζονται, τον κάνει έπειτα από χρόνια να ονειρεύεται ευρωπαϊκές διακρίσεις.

Ενας από τους βασικούς να λείψει στο κέντρο ή στην άμυνα, αμέσως γίνεται ορατή η τρύπα του όζοντος (βλέπε περίπτωση Αντζα). Αν τώρα κάτσει και λείψουν συγχρόνως από τις δύο γραμμές βασικοί ποδοσφαιριστές, τότε πάμε για... μπάλωμα. Και με τα μπαλώματα δεν φτιάχνεις προίκα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει αυτή τη στιγμή άλλες επιλογές στα χαφ εκτός των βασικών του και τα ίδια ισχύουν για τα μετόπισθεν. Αστείο, λοιπόν, είναι να περιμένεις με βάση το υπάρχον υλικό αυτή η ομάδα να πετάει σε κάθε της υποχρέωση, ιδιαίτερα έπειτα από μια κοπιαστική ευρωπαϊκή αποστολή.

Αστείο είναι να νομίζεις ότι στην ενδεκάδα σου παίζουν ο Σπάιντερμαν, ο Μπάτμαν, ο Πούλμαν, ο Κάτμαν και ξέρω 'γω ποιος άλλος. Με τρεις ακόμα παίκτες ευρωπαϊκών προδιαγραφών στο ρόστερ του, όχι επιπέδου Αρτσούμπι ή Νούνιες, ο Ολυμπιακός θα είχε περάσει από τον Εργοτέλη αέρα και τώρα θα είχαν σκίσει τα μάγουλά τους από τα χαμόγελα.