Στον Γκαργκάνα, ρε, όχι στην ομάδα (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω όλους αυτούς που ύστερα από ένα ατυχές ή έστω ταπεινωτικό αποτέλεσμα της ομάδας τους την πέφτουν στους ποδοσφαιριστές με άγριες διαθέσεις και τους λούζουν στο μπινελίκι. Ακόμη και στις πιο σκληρές περιόδους καφρίλας που πέρασα στη ζωή μου, αδυνατούσα να το πράξω. Δέχομαι ότι η καφρίλα είναι κάτι σαν τον παλιό στρατό. Δεν έχει λογική. Αλλά και πάλι, ο παραλογισμός και οι εν θερμώ πρακτικές συνοδεύονται από μία ως επί το πλείστον οξύμωρη εξήγηση.

Σε ανάλογες, όμως, περιπτώσεις, όπως αυτή με τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ, όσο και αν προσπαθήσω να αυθαιρετήσω πνευματικά, δεν τα καταφέρνω. Αν φάνε τις μάπες τους τα παιδιά, τι θα γίνει; Θα αποδώσουν καλύτερα την επόμενη φορά κάτω από το καθεστώς της τρομοκρατίας ή κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μάθουν να σέβονται την τιμημένη φανέλα; Κανείς, που δεν σέβεται και ιδιαίτερα τον εαυτό του, δεν μπορεί να δίνει μαθήματα σεβασμού σε άλλους. Οταν πας να κάνεις «ντου» σε παίκτες, δεν σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, αλλά ούτε και την ομάδα της καρδιάς σου. Αυτές οι πρακτικές μάς γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω. Αν θέλουν πάντως να την πέσουν σε κάποιον τα ΠΑΟΚια, αλλά και άλλοι αγανακτισμένοι οπαδοί, υπάρχουν σοβαρότεροι «στόχοι» που καλό είναι να εκφράζεται η λαϊκή αγανάκτηση, πάντα σε κόσμιο πλαίσιο.

Ας την «πέσουν» στον Γκαργκάνα, που βγήκε να πει ότι ο άλλος ο σοφός, ο Αναλυτής, ήτανε χουβαρντάς με αυτά που έδινε, γι’ αυτό και ο ίδιος αντιπρότεινε σκληρότερα μέτρα. Ο «τα φέρνω δύσκολα βόλτα» και «έχω τη συνταξή μου εξασφαλισμένη και ολόκληρη», διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, πρότεινε τη μεταβολή των ορίων ηλικίας στις συντάξεις και τη μεταβολή του ποσοστού αναπλήρωσης των αποδοχών και του επιπέδου εισφορών. Για να ισχυροποιήσει μάλιστα τις θέσεις του επικαλέστηκε ότι δεν είμαστε πιο έξυπνοι εμείς από τους άλλους Ευρωπαίους που επέλεξαν αυτές τις λύσεις. Μπορεί πιο έξυπνοι να μην είμαστε, αλλά δεν είμαστε και πιο βλάκες, μια και γνωρίζουμε τη διαφορά βιοτικού επιπέδου από την υπόλοιπη Ευρώπη, πράγμα που ο Γκαργκάνας και ο κάθε άλλος σοφός αγνοούν προκλητικά.

Εγώ έχω, πάντως, τη λύση. Επειδή όλα είναι μια ιδέα και όλα μέσα στο μυαλό μας βρίσκουν καταφύγιο, καλά θα κάνει ο διοικητής να ξεκινήσει από τα βασικά. Να ζητήσει πρώτα η λέξη σύνταξη να διαγραφεί από τα όλα τα ελληνικά λεξικά, για να μη μας μπαίνουν ιδέες. Ετσι, θα συνηθίζουμε στην ιδέα ότι αγωνιζόμαστε για κάτι που δεν υπάρχει και ίσως εξομαλυνθεί η κατάσταση.