Το κοριτσάκι με τα σπίρτα (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Η μαγική βραδιά της Πέμπτης, που μακάρι να επαναληφθεί και στο μέλλον, αποδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο ότι ο θεσμός του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ μας ταιριάζει απόλυτα. Αν θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε ευρωπαϊκές διακρίσεις και αξιόλογες παρουσίες συνοδευόμενες από αξιοπρόσεκτες εμφανίσεις, αυτός είναι ο θεσμός στον οποίο οφείλουμε να υποθηκεύσουμε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας. Και δεν είναι καθόλου υποτιμητικό. Υποτιμητικό, τουλάχιστον για τη νοημοσύνη του μέσου φιλάθλου, είναι αυτό που πολύ σοφά έλεγε ένας παλιός αθλητικός συντάκτης, να είσαι δηλαδή περίπτερο και να το παίζεις πολυκατάστημα. Αυτή την κωμικοτραγική στάση δυστυχώς την υιοθετούν πολλές από τις ομάδες μας, με αποτέλεσμα να εκτίθενται ανεπανόρθωτα.

Θεωρητικά τον πήχη μπορείς να τον βάζεις όσο ψηλά επιθυμείς, το θέμα όμως είναι αν είσαι σε θέση να ανταποκριθείς στις φιλοδοξίες σου. Και για να ανταποκριθείς στις φιλοδοξίες σου πρέπει να είσαι ρεαλιστής και όχι αιθεροβάμων. Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αυτά που μετρούν είναι η παρουσία και η διάρκεια. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, που χρόνο με τον χρόνο τα στάνταρ ψηλώνουν, δύσκολα θα το κατορθώσεις. Οταν βλέπεις στο παιχνίδι της Ρεάλ με τη Βέρντερ να κάθονται στον πάγκο της «Βασίλισσας» ποδοσφαιριστές σαν τον Ντούντεκ, τον Ρομπίνιο, τον Σαλγάδο, τον Ρόμπεν και τον Μπαπτίστα, τότε καλό είναι να μαζέψεις την πραμάτεια σου και να πας σε άλλη γειτονιά να πουλήσεις.

Και μη μου πείτε ότι η Ρεάλ είναι η μοναδική περίπτωση. Ρίξτε μια ματιά στον πάγκο της Λίβερπουλ, της Μπαρτσελόνα (από τον πάγκο ήρθε ο Ντος Σάντος, που θα ερχόταν στην… Ελλάδα, αλλά καθυστέρησε το τρένο), ακόμα και αυτόν της Μίλαν, και διαλέξετε μετά δέντρο για να ακουμπήσετε το κεφάλι σας και να κλάψετε με την άνεσή σας.

Αντίθετα, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ ενδείκνυται για να τονώσει την αγωνιστική μας αυτοπεποίθηση, να μας βάλει στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό με ήπιο τρόπο και όχι κατευθείαν στα βαθιά. Παιχνίδι με το παιχνίδι οι ομάδες μας αποκτούν εμπειρίες και παραστάσεις και, το κυριότερο, εκμεταλλεύονται περιστάσεις. Οπως ο Αρης, που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο και εξυπνότερο τρόπο την υπεροψία της Σαραγόσα, η Λάρισα, που δεν άφησε να πάει χαμένη η ευκαιρία, να πετύχει άτολμη και σαστισμένη την Μπλάκμπερν, αλλά και ο Πανιώνιος, που του ήρθε κουτί η αγωνιστική ανυπαρξία της Σοσό. Αυτές οι πολυτέλειες δυστυχώς δεν υπάρχουν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και αν σου τύχουν, θα είναι για ένα παιχνίδι. Τους υπόλοιπους βαθμούς στον όμιλο από πού θα τους εισπράξεις;

Κέρδος μας, λοιπόν, να προχωρήσουμε στους ομίλους του ΟΥΕΦΑ, γεγονός που θα μας φέρει ακόμα πιο κοντά στις διακρίσεις. Το ζητούμενο πλέον είναι η άνοιξη που έρχεται να μας βρει με όσο γίνεται περισσότερες ομάδες στον θεσμό, κάτι καθόλου δύσκολο, σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Δυστυχώς, στην ανάλογη περίπτωση του Τσάμπιονς Λιγκ έχουμε ήδη αποχωρήσει από τα πάρτι πριν ακόμα οι βιτρίνες στολιστούν για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, όσον αφορά το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ένα παραμύθι που μας ταιριάζει γάντι.