Πριν από την κάλπη(Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ξαφνικά, όλοι έπαθαν παράκρουση. Η θανάσιμη απειλή της ακυβερνησίας σαν τη δαμόκλειο σπάθη κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και μας προειδοποιούν. Να καταλάβω κάτι… Κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι πιστεύουν ότι μιλάνε σε πολίτες ανεύθυνους ή μειωμένης αντίληψης όταν επιμένουν ότι η χώρα κινδυνεύει να οδηγηθεί σε ακυβερνησία με τις επιλογές του εκλογικού σώματος; Ο κυρίαρχος λαός, όπως θέλουν να τον επικαλούνται όταν τους βολεύουν οι περιστάσεις, δεν έχει αντιληφθεί δηλαδή τον κίνδυνο (;) και έχουν αναλάβει αυτοί να τον επαναφέρουν στην τάξη πριν κάνει την κουτουράδα και μετά χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο;
Και ρωτάω εγώ ο αφελής, το ανατρεπτικό στοιχείο, σε μια κρίση καθωσπρεπισμού και ευταξίας: γιατί δεν εγκαλούν οι κύριοι αυτοί τα δύο μεγάλα κόμματα που με τις ατυχείς τους δοκιμασμένες πολιτικές επιλογές οδηγούν τη χώρα σε πιθανή ακυβερνησία;

Γιατί δεν τους εγκαλούν για τον αδιέξοδο εκλογικό νόμο που έφτιαξαν στα μέτρα τους, με στόχο και απώτερο σκοπό να νέμονται οι ίδιοι την εξουσία; Εναν εκλογικό νόμο καθαρά πρωθυπουργοκεντρικό, στην υπηρεσία του δικομματισμού.
Προφανώς αυτά τα θεωρούν δεδομένα. Οπως δεδομένες θεωρούν τις δύο δοκιμασμένες λύσεις: Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Χρειάζεται λοιπόν να μπούμε σε άλλες περιπέτειες; Οι δύο «μεγάλοι» μάς φτάνουν και μας περισσεύουν… Οι υπόλοιποι στην ουρά.

Το φαινόμενο, εξάλλου, συναντάται σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες (την Ιταλία την παρακάμπτουμε τεχνηέντως, γιατί χαλάει την πιάτσα.) Και ρωτάω πάλι με τη σειρά μου: κάποιες προηγμένες χώρες στην Ευρώπη έχουν Προεδρική Δημοκρατία. Μήπως, από το να μπαίνουμε σε περιπέτειες, να επανεξετάσουμε τη φύση του πολιτεύματός μας; Αν η εναλλαγή της εξουσίας αφορά μόνο συγκεκριμένες πολιτικές πλευρές, ας το πουν στον ελληνικό λαό να μη λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο.

Τρελαίνομαι όταν ακούω δημοσιογράφο να απευθύνεται σε κόμματα με σταθερή παρουσία στη Βουλή, αν σκοπός τους είναι η διακυβέρνηση της χώρας. Οχι, έμαθαν ότι γίνονται εκλογές και σαν περίεργοι πλάκωσαν να δουν τι γίνεται. Οι ερωτήσεις αυτές είναι ανάλογες της δημοκρατικής μας παιδείας και κουλτούρας. Ανάλογη επίσης είναι η ψευτοευαισθησία και η αγωνία που επιδεικνύουν για μετεκλογικές συνεργασίες. Γιατί δεν συνεργάζεστε; Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ είναι φίλοι μας!
Οι «μικροί» όμως απαντούν τίμια. Δεν συνεργαζόμαστε γιατί οι προγραμματικές δεσμεύσεις των μεγάλων κομμάτων δεν μας εκπροσωπούν. Γιατί λοιπόν οι δημοσιογράφοι δεν αντιστρέφουν την ερώτηση; Γιατί δεν ρωτούν τα μεγάλα κόμματα αν είναι διατεθειμένα να αλλάξουν προγραμματικές τους δεσμεύσεις, βοηθώντας στη σύγκλιση, όταν μάλιστα οι δεσμεύσεις αυτές καταδικάζονται από το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος;

Και ένα τελευταίο ερώτημα. Τζάμπα μάγκας ποιος είναι αλήθεια; Αυτός που παλεύει σταθερά σε αξίες και αρχές που τον εκφράζουν ή αυτός που στην πρώτη καλοπληρωμένη ευκαιρία δραπέτευσε για να μιλάει από θέση ισχύος εκ του ασφαλούς;