«Ζωντανός» θρύλος, «αυτόχειρας» Παναθηναϊκός

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο τρίτος τελικός ήταν ίσως ο καλύτερος από αυτούς που έχουν διεξαχθεί μέχρι τώρα. Μπορεί η αγωνιστική εικόνα Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού να κυμάνθηκε σε μέτρια επίπεδα, όμως η άριστη ατμόσφαιρα που επικράτησε στην εξέδρα (μπράβο) και το γεγονός ότι και οι δυο ομάδες ήταν ανταγωνιστικές μέχρι το τέλος μας χάρισε, επιτέλους, ένα κανονικό παιχνίδι μπάσκετ. Χωρίς ακρότητες, διακοπές και τις άλλες συνηθισμένες αηδίες των οπαδών. Οι «ερυθρόλευκοι» όντας λίγο καλύτεροι από τους αντιπάλους τους, κατάφεραν να κάνουν το 2-1 και να μείνουν στο παιχνίδι της κατάκτησης του πρωταθλήματος, πήραν ένα μερίδιο καλύτερης ψυχολογίας, όμως η γενικότερη εικόνα των αγώνων, εξακολουθεί να έχει σε ρόλο φαβορί τον Παναθηναϊκό.

Η νίκη του Ολυμπιακού, παίρνει μεγαλύτερη αξία, κυρίως λόγω της απώλειας του Θοδωρή Παπαλουκά πολύ νωρίς στο ματς. Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος φίλος της ομάδας δεν θα πίστεψε στο θετικό αποτέλεσμα, όταν ο διεθνής γκαρντ πήγε στα αποδυτήρια με πρησμένο αστράγαλο. Με δεδομένη την πίεση και το άγχος που υπήρχε για τη νίκη, η «σκούπα» είχε πάει ευγενικά στα χέρια του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, η ομάδα του Γιαννάκη άντεξε και αντέδρασε. Πήρε διαφορά δώδεκα πόντων την οποία όμως έχασε νωρίς, δεν τα παράτησε ακόμη και όταν ο Παναθηναϊκός περνούσε μπροστά στο σκορ και έδειχνε να ελέγχει την κατάσταση, και έστω και με ανορθόδοξο μπασκετικά τρόπο τελικά δικαιώθηκε. Αν μάλιστα οι παίκτες του είχαν ευστοχήσει σε κάποια εύκολα λέι-απ, δεν είχαν χάσει έντεκα (!) βολές και είχαν λίγο καλύτερο ποσοστό από το τραγικό 32% (!!) στα δίποντα, ίσως είχαν κερδίσει πολύ πιο εύκολα το ματς.

Στα θετικά των Πειραιωτών, συγκαταλέγονται αυτά που δεν έδειξαν στους δυο προηγούμενους αγώνες. Πάθος, θέληση, πίστη και αυταπάρνηση. Τα είκοσι επιθετικά ριμπάουντ επιβεβαιώνουν το παραπάνω συμπέρασμα και παράλληλα αποκαλύπτουν την μεγαλύτερη αδυναμία που είχε φέτος ο Παναθηναϊκός σε αυτό τον τομέα. Πλην του Τσίλντρες και του κάπως υποφερτού, Γκριρ, αρκετές βοήθειες στο σκορ και στο ριμπάουντ έδωσε ο Πρίντεζης, την ώρα που στους αρνητικούς συγκαταλέγονται οι Μπουρούσης και Βούισιτς. Ο Τεόντοσιτς, πήρε για πρώτη φορά τόσο μεγάλο χρόνο συμμετοχής και ανταποκρίηθκε άριστα, προσθέτοντας στο μπλοκάκι με τα φετινά λάθη του προπονητή του ένα ακόμη. Αν ο Σέρβος είχε την εμπιστοσύνη του Γιαννάκη από την αρχή της σεζόν και είχε δουλευτεί σωστά, εκτός από έναν ακόμη παίκτη, ο Ολυμπιακός θα είχε κερδίσει-εξασφαλίσει δέκα με δώδεκα λεπτά ξεκούρασης στον ταλαιπωρηένο Παπαλουκά. Μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάσταση βέβαια έχει και ο παίκτης για κάποια γεγονότα που αφορούν τα εσωτερικά της ομάδας και μόνο.

Ο Παναθηναϊκός για μια ακόμη φορά επιβεβαίωσε την οντότητά του ως ομάδα, αφού κρατούσε με το ένα χέρι το κύπελλο του πρωταθλητή, έχοντας σε καλή μέρα μόλις τρεις παίκτες του. Γιασικεβίτσιους (τι τρίποντο θέε μου!), Διαμαντίδης και Πέκοβιτς πάλευαν κατά διαστήματα μόνοι τους, με τους Σπανούλη, Μπατίστ, Νίκολας και Τσαρτσαρή να βρίσκονται αλλού και τον Φώτση να βοηθά μόνο στα ριμπάουντ. Παρόλα αυτά, ίσως το ροζ φύλλο αγώνα να ήταν στο τσεπάκι του Ομπράντοβιτς, αν είχαν αποφευχθεί τα δυο κρίσιμα λάθη του Νίκολας στο τέλος και η ασυννενοησία των Φώτση-Διαμαντίδη σε ένα ριμάουντ. Σε αρκετά διαστήματα του ματς, η εικόνα των «πράσινων» έδεινχε πως με λίγη περισσότερη συγκέντρωση θα μπορούσε να ρίξει και πάλι στο καναβάτσο τον αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός δεν τα κατάφερε γιατί υστέρησαν πολλά από τα ατού του, λόγω των πολλών χαμένων ριμπάουντ και ίσως κάποιας χαλαρότητας που δημιουργεί το 2-0 που υπήρχε προ του ματς, με δεδομένο ότι ο επόμενος τελικός διεξάγεται στο ΟΑΚΑ.

Πλέον, τα βλέμματα στρέφονται στον τέταρτο αγώνα, εκεί όπου ο Παναθηναϊκός, βάσει και των προηγούμενων που αναφέρθηκαν έχει το πάνω χέρι για τον τίτλο. Ιδιαίτερα αν ο Παπαλουκάς δεν καταφέρει να δώσει το παρών, το χάντικαπ δύσκολα θα καλυφθεί αυτή τη φορά από τον Ολυμπιακό, που δεν πείθει ότι μπορεί να κάνει break στο «φλεγόμενο» ΟΑΚΑ. Το καλό για τους φίλους του αθλήματος είναι ότι δεν είχαμε πρόωρο τέλος, όμως η ανωτερότητα των «πράσινων» είναι ευδιάκριτη και το 3-1 πιθανότερο αποτέλεσμα της σειράς. Κανείς δεν μπορεί όμως να «ξεγράψει» τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι καταφέρνουν ό,τι καταφέρνουν, παίζονταις χωρίς τον καλύτερο τους αμυντικό, Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Ιδιαίτερα αν δείξουν τα στοιχεία του χαρακτήρα και της καρδιάς που έδειξαν στο τρίτο ματς ίσως να έχουν περισσότερες ελπίδες για την ανατροπή. Αγωνιστικά όμως θα πρέπει να παρουσιαστούν ακόμη καλύτεροι. Μπορούν; Οι απαντήσεις το βράδυ της Δευτέρας…

Απορίες, παρατηρήσεις και σχόλια στο nikosze2001@yahoo.com