Το θρυλικό κύπελλο των…σωματοφυλάκων

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μπορεί το κύπελλο να είναι ο μικρότερος σε αξία τίτλος που διεκδικούν σε μία χρονιά Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, όμως το φετινό ήταν όντως αλλιώτικο από τα άλλα. Του προσδίδουν άλλη οντότητα και αίγλη οι διαμορφωθείσες συνθήκες, που θέλουν τους «πράσινους» για έκτη φορά πρωταθλητές Ευρώπης και τους «ερυθρόλευκους» νικητές στις τρείς μεταξύ τους αναμετρήσεις. Έχοντας μάλιστα στον πάγκο τρείς παίκτες που αλλάζουν τις ισορροπίες στο παρκέ και θα μπορούσαν να κάνουν τους κυπελλούχους ακόμα πιο ανταγωνιστικούς. Πριν από το τζάμπολ του 36ου τελικού, τα δεδομένα ήταν λίγο-πολύ γνωστά. Οι «πράσινοι», φορτσάτοι από την τεράστια επιτυχία τους στην Βαρκελώνη, πήγαιναν με κεκτημένη ταχύτητα και με οδηγό το DNA τους που επιτάσσει μόνο νίκες και οι «ερυθρόλευκοι» με το μαχαίρι στο λαιμό, για το δεύτερο μόλις τρόπαιο στην σύγχρονη ιστορία τους.

Ο άγραφος νόμος του αθλητισμού που λέει πως το κίνητρο, η θέληση και η αποφασιστικότητα παίζουν μεγάλο ρόλο, βρήκε για μία ακόμη εφαρμογή. Και ο Ολυμπιακός τα είχε όλα σε μεγάλο βαθμό, που κάλυψε και με το παραπάνω τα «κενά» των Σπανούλη, Νεστέροβιτς και Βασιλόπουλου, που είναι κομβικά. Αυτά τα δύο στοιχεία, μεγαλείο και ψυχολογία του Παναθηναϊκού και ελλείψεις Ολυμπιακού, δηλαδή, κάνουν το ένατο τρόπαιο στον θεσμό για τους «ερυθρόλευκους», υπερπολύτιμο. Ίσως να αποτελεί και έναν μικρό άθλο, που δίνει περισσότερη ώθηση για καλύτερη συνέχεια και επίτευξη του μεγάλου στόχου που είναι το πρωτάθλημα. Για τον Παναθηναϊκό, η ήττα πάντα είναι άσχημη, αλλά σαφώς και αποτελεί κακή παρένθεση. Άλλωστε η ιστορία έχει δείξει, πως ξέρει να γιατρεύει τις πληγές του με τον καλύτερο τρόπο και να ανασυγκροτείται άμεσα για νέες μεγάλες επιτυχίες.

Ο τελικός του κυπέλλου, έληξε με δίκαιο νικητή και μας προσέφερε άλλη μία παράσταση καλού μπάσκετ, με συνεχόμενη σκακιέρα από τους δύο πάγκους και αρκετή αδρεναλίνη. Μπορεί ο Ολυμπιακός να έδειχνε φανερά πως είχε τον έλεγχο και να ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο διάστημα, αλλά και πάλι η προσωπικότητα του Παναθηναϊκού, δεν τον άφηνε να αποτυπώσει την ανωτερότητά του στον ηλεκτρονικό πίνακα. Τα σκορ εναλλάσσονταν, με την διαφορά πως το «διάβασμα» του παιχνιδιού και η ψυχολογία είχαν ξεκάθαρα κόκκινο χρώμα. Οι παίκτες του Ίβκοβιτς έδειξαν πως έχουν αρχίσει να μαθαίνουν να διαχειρίζονται τον μεγάλο τους αντίπαλο και να ανταποκρίνονται μέσα στο σαραντάλεπτο, ακόμα και όταν ο έλεγχος χάνεται και ο Παναθηναϊκός δείχνει και πάλι ότι θα τα καταφέρει. Ο Ολυμπιακός, ευτύχησε να έχει σε εξαιρετική κατάσταση τους δύο ψηλούς του, Μπουρούση και Μαυροκεφαλίδη, που φρονώ ότι στέκονται ισάξια πλάι στην προσφορά του MVP, Τεόντοσιτς.

Το…κρύο αίμα και η μπασκετική τρέλα του Σέρβου γκαρντ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, δύσκολα όμως θα είχε μετουσιωθεί σε τίτλο, αν οι δύο ψηλοί δεν έβαζαν τα μάσκουλά τους για να συμπληρώσουν το τρίο των σωματοφυλάκων του φετινού κυπέλλου. Πλάι σε αυτούς, μεγάλη προσφορά είχαν οι Παπανικολάου και Χαλπερίν, με τον Γκόρντον να είναι για μία ακόμη φορά πολύτιμος στην άμυνα. Οι λύσεις στην επίθεση βρέθηκαν με υπομονή, ώριμες επιλογές και αξιέπαινη ευστοχία στα δίποντα και μία ηρεμία που θύμιζε ομάδα έτοιμη για όλα. Τα παραπάνω κλεψίματα και κοψίματα των «ερυθρόλευκων», αποτυπώνουν σε αριθμητική μορφή την επιπλέον θέληση που είχαν για αυτό το κύπελλο.

Στην αντίπερα όχθη, ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να υπερασπιστεί το…κάστρο του, έχοντας μόλις δύο σωματοφύλακες σε καλή κατάσταση. Διαμαντίδης και Μπατίστ ήταν συγκινητικοί, αλλά δεν πήραν καμία ουσιαστική βοήθεια από τους συμπαίκτες τους και μοιραία, ηττήθηκαν. Πήγαν έτσι στον βρόντο τα 19 (!) κερδισμένα επιθετικά ριμπάουντ και η θέληση του Παναθηναϊκού να κόψει τη…φόρα του φετινού Ολυμπιακού. Καλάθης, Φώτσης, Σάτο και Νίκολας που είχαν θέλξει τον τελευταίο ενάμιση μήνα με την απόδοσή τους ήταν ωσεί παρόντες, Βουγιούκας, Περπέρογλου και Μάριτς δεν μπόρεσαν σε καμία στιγμή του παιχνιδιού να ανταποκριθούν, ο Τέπιτς δεν γίνεται. όπως όλα δείχνουν, να αποδειχθεί άσος στο μανίκι σε κάποιο ματς και ο Τσαρτσαρής κυμάνθηκε σε ρηχά νερά. Η ενέργεια που έδωσε για κάποιο διάστημα ο Καϊμακόγλου, φάνηκε να αλλάζει τις ισορροπίες, αλλά και αυτή…εξατμίστηκε απότομα.

Οι προαναφερθέντες παίκτες, δεν το έχουν σε τίποτα να παρουσιάσουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και να πάρουν το πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ. Οι περισσότεροι από αυτούς του έχουν ξανακάνει, ο Ομπράντοβιτς θα βρει τον τρόπο να τους καθοδηγήσει σωστά, οπότε οι τελικοί θα είναι άλλα παιχνίδια. Σπουδαία όμως και σημαντικά, που θα καθηλώσουν τους φίλους, και όχι μόνο, του αθλήματος. Αρκεί η ατμόσφαιρα στις εξέδρες να είναι ανάλογη με του τελικού, έστω και αν για να τα καταφέρουμε, χρειάστηκε να δώσουν το παρών όλοι και όλοι δύο χιλιάδες άνθρωποι. Μπορούμε και καλύτερα και έχουμε την ευκαιρία να το αποδείξουμε.

Προς το παρόν, ο Ολυμπιακός μπορεί να πανηγυρίζει. Πήρε ένα σπαθάτο κύπελλο, που τον μπόλιασε με ακόμη περισσότερη αυτοπεποίθηση, ότι φέτος μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα. Μέχρι να το καταφέρει όμως, έχει μεγάλη απόσταση και εμείς αρκετές μπασκετικές βραδιές να απολαύσουμε…

Y.Γ.: Πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες του Παναθηναϊκού για την συμπεριφορά τους στην απονομή. Αυτές οι εικόνες πάνε το μπάσκετ μπροστά.

Υ.Γ.1: Ανατριχιαστική στιγμή και δείγμα μεγάλου αρχηγού, η κίνηση του Παπαλουκά να φωνάξει τον με διαφορά πιο άτυχο της ιστορίας, Βασιλόπουλο, για να σηκώσουν παρέα το τρόπαιο. Στον όμορφο δρόμο που χάραξε ο Διαμαντίδης…

Υ.Γ.2: Απολαυστικοί για μία ακόμη φορά οι αδελφοί Αγγελόπουλοι και ελπίδα για το μπάσκετ η «δίψα» που έχουν για να προσφέρουν. Όπως και στους αδελφούς Γιαννακόπουλους, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και χαρές.

Υ.Γ.3: Οι διαιτητές, όταν θέλουν, μπορούν. Όσοι ασχοληθούν ενδελεχώς, χάνουν για μία ακόμη φορά το δάσος.

Υ.Γ.4: Σωστή η κίνηση του Ολυμπιακού να μην γιορτάσει σε νυχτερινό κέντρο την επιτυχία. Ολόκληρος πρωταθλητής Ευρώπης και ακόμη δεν το έχει κάνει. Η συνέχεια της χρονιάς, είναι πιο σημαντική…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις, στο nikosze2001@yahoo.com