Το «ταμείο» γίνεται το Μάιο

Οι κληρώσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων σε όλα τα αθλήματα, αποτελούν μια από τις σπουδαιότερες ευκαιρίες των εκπροσώπων του Τύπου αλλά και των φιλάθλων για σχόλια, προβλέψεις και εκτιμήσεις πάσης φύσεως. Έτσι και με την κλήρωση-καταρτισμό των ομίλων της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκας του μπάσκετ για την περίοδο 2008-09. Στο άκουσμα των αντιπάλων Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και Πανιωνίου, προέκυψαν αναπόφευκτα κάποια συμπεράσματα με βάση το όνομα και τη δυναμικότητα των ομάδων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι τρεις εκπρόσωποί μας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης. Αυτό που έγραφα και πέρυσι τέτοια εποχή και νομίζω πως κατά μεγάλο ποσοστό ισχύει, είναι ότι τα καλοκαίρια μπορούμε να βγάλουμε όσους πρωταθλητές θέλουμε, όμως ο πραγματικός απολογισμός της «σποράς» των ομάδων γίνεται τον Μάιο. Τα λόγια και τα «σίγουρα» προγνωστικά είναι για τους αφελείς, καθώς μέσα σε μια σεζόν μπορεί να σου προκύψουν αναπάντεχα προβλήματα και εξελίξεις που θα αποτελέσουν τροχοπέδη για την επιβεβαίωση της αισιοδοξίας και των ευχολόγιων.

Παράλληλα, τα ρόστερ των περισσότερων ομάδων είναι ακόμη υπό δημιουργία και δε μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι για τις προοπτικές που έχουν, αλλά και το μπάσκετ που θα προσπαθήσουν να παρουσιάσουν στο παρκέ. Μπορώ να πω ότι κατά μεγάλο ποσοστό οι δηλώσεις που ακολούθησαν την κλήρωση με ικανοποίησαν, αφού ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έκανε λόγο για αισιοδοξία, αλλά μετουσίωση της σε αποτέλεσμα, μέσα από τη δουλειά, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος ήταν ο πάντα…υπομονετικός και χαμηλών τόνων Παναγιώτης Γιαννάκης. Ο Αλεξάνταρ Τριφούνοβιτς, γνωρίζοντας το δύσκολο έργο που θα έχει ο Πανιώνιος, έθεσε ως στόχο της ομάδας του να διεκδικήσει επί ίσοις όροις τις πιθανότητες που της αναλογούν και αν έρθει και η πρόκριση, ακόμα καλύτερα. Η λάθος αντιμετώπιση του θέματος έγινε κατά την άποψή μου από τον αντιπρόεδρο της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτη Αγγελόπουλο, που όντας πάντα λίγο παραπάνω απ’ ότι πρέπει ενθουσιώδης, έκανε λόγο για σίγουρη συμμετοχή των «ερυθρόλευκων» στο Final Four του Βερολίνου, αν οι παίκτες της ομάδας του δείξουν την απαιτούμενη σοβαρότητα.

Η ύπαρξη του παραπάνω στοιχείου με την παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη στην τεχνική ηγεσία είναι δεδομένη, αλλά θεωρώ πως όλα τα υπέροχα και πάνω από κάθε φαντασία που έχουν κάνει και θα κάνουν για το μπάσκετ και τον Ολυμπιακό οι ιδιοκτήτες του, δεν συμβαδίζουν με την ταπεινότητα και τη μετριοφροσύνη που θα πρέπει να έχουν. Οι επιτυχίες χρειάζονται, υπομονή, κόπο, δουλειά, χαμηλούς τόνους και σύνεση. Ο πήχης είναι καλό να ανεβαίνει ψηλά, ιδιαίτερα όταν ο Ολυμπιακός πλησιάζει στο να έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Ευρώπη, αλλά τα λεφτά δεν εξασφαλίζουν τις πρωτιές, απλά βοηθούν στο να φτάσεις σε αυτές. Όπως και να ‘χει, εύχομαι η πρόβλεψη του κ. Αγγελόπουλου να επιβεβαιωθεί, αφού θα είναι μια επιβράβευση των προσπαθειών αυτού και του αδερφού του, αλλά και μια επιτυχία για το τμήμα μπάσκετ της ομάδας που έχει εννέα χρόνια να δώσει το παρών στην τετράδα της Ευρώπης. Πάμε όμως να επιχειρήσουμε μια μικρή ανάλυση των ομίλων των ελληνικών ομάδων, όπως αυτοί διαμορφώθηκαν στο Βερολίνο.

Ο Παναθηναϊκός, βάσει εμπειρίας και πληρότητας στο ρόστερ έχει την δυνατότητα να διαπρέψει στον 2ο όμιλο, παρότι φαινομενικά έχει δυσκολότερο έργο σε σχέση με άλλες χρονιές, λόγω της ύπαρξης κυρίως της Σιένα. Δεν τίθεται θέμα ότι οι πράσινοι θα προκριθούν στις «16» κορυφαίες ομάδες, το ζητούμενο όμως είναι η πρωτιά που θα του εξασφαλίσει καλύτερη κλήρωση στην δεύτερη φάση. Η πρωταθλήτρια Ιταλίας λοιπόν αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την πρώτη θέση και ίσως πολλά να κριθούν στο ματς της 9ης αγωνιστικής που θα γίνει στην έδρα της «Μοντεπάστσι». Καλό θα είναι οι «πράσινοι» να έχουν πάρει μια νίκη με καλή διαφορά στο πρώτο μεταξύ τους ματς στο ΟΑΚΑ, αλλά και να αποφύγουν τα λάθη κόντρα στην σκληροτράχηλη αλλά άπειρη Νανσί, την αποδυναμωμένη Πρόκομ Τρεφλ και την πάντα ανταγωνιστική Ζαλγκίρις Κάουνας. Η Μπαρτσελόνα δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα, αλλά ούτε και φόβητρο για τους περυσινούς πρωταθλητές Ευρώπης. Το πρώτο ματς κόντρα στην Ζαλγκίρις στην Αθήνα προσφέρεται για πανηγυρική είσοδο στο θεσμό, αλλά παράλληλα θέλει και προσοχή λόγω του ότι είναι πρεμιέρα και το άγχος είναι λογικό.

Ο Ολυμπιακός, θεωρητικά έχει πιο εύκολο έργο για την πρωτιά, αφού πολύ δύσκολα θα ηττηθεί εντός ή εκτός έδρας από τις λεγόμενες αδύναμες ομάδες του 1ου ομίλου. Οι «ερυθρόλευκοι» αν καταφέρουν να «δέσουν» τις νέες τους προσθήκες έγκαιρα, λογικά δεν θα αντιμετωπίσουν προβλήματα κόντρα σε Τσιμπόνα και Λε Μαν, λίγη προσοχή όμως χρειάζεται η ιταλική Air Αβελίνο που ως «σταχτοπούτα» στη διοργάνωση μπορεί να κάνει «ζημιές», ιδιαίτερα στην πολύ σκληρή της έδρα. Σε αυτή ξεκινά το φετινό του ταξίδι ο Ολυμπιακός, οπότε η πρώτη αγωνιστική κρύβει παγίδες. Η Αβελίνο είναι μια ομάδα με δύναμη στην περιφέρεια και ενέργεια στο παρκέ που πρέπει οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα. Σε ότι αφορά τους πιο δυνατούς του ομίλου, η Μακάμπι των πολλών αποχωρήσεων μπορεί να καμφθεί εύκολα ή δύσκολα, ενώ πολύ σημαντικό «όπλο» στις διπλές αναμετρήσεις με τους δευτεραθλητές Ισραήλ, θα είναι λογικά οι πρώην παίκτες της και νυν «Πειραιώτες» Βούισιτς και Χαλπερίν. Η Μάλαγα χωρίς τον Σέρχιο Σκαριόλο στον πάγκο μετά από αρκετά χρόνια αποτελεί κατά την άποψή μου «αίνιγμα», που καλείται να λυθεί αφού ολοκληρώσει το ρόστερ της, αλλά ο καλός Ολυμπιακός μπορεί να την αντιμετωπίσει. Στο δια ταύτα η πρωτιά είναι μέσα στις δυνατότητες των «κόκκινων» και αυτός θα πρέπει να είναι ο αποκλειστικός στόχος.

Ο Πανιώνιος, ήξερε εκ των προτέρων ότι θα αντιμετωπίσει «θηρία», αφού η απουσία του τα τελευταία χρόνια από την Ευρωλίγκα τον τοποθέτησε σε χαμηλό γκρουπ δυναμικότητας. Η ΤΣΣΚΑ παρά τις αποχωρήσεις, δεν παύει να είναι ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας, η Παρτιζάν είναι «ομάδα» με την έννοια της λέξης και ίσως η φυγή των Πέκοβιτς και Κέτσμαν να μην επηρεάσει το σύνολο τόσο όσο εκτιμούν κάποιοι, ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης θα δώσει και πάλι εκατομμύρια ευρώ για να ενισχυθεί και σίγουρα οι δυσκολίες είναι μεγάλες. Η Εφες Πίλσεν έχει αποδυναμωθεί αρκετά αλλά θα βρει την άκρη για να παρουσιαστεί ανταγωνιστική, ενώ αρκετά δυσκολοκατάβλητη ήταν και παραμένει η πλούσια Αρμάνι Τζινς Μιλάνο. Θεωρώ ότι οι πιθανότητες του Πανιωνίου είναι λίγες, αλλά υπαρκτές. Ρεαλιστικός στόχος θα πρέπει να είναι η τέταρτη θέση, την οποία θα διεκδικήσει λογικά με Ιταλούς και Τούρκους. Με το υπάρχων ρόστερ και τις προσθήκες που θα γίνουν ο έμπειρος από την Ευρωλίγκα, κόουτς Τριφούνοβιτς, ίσως φτιάξει ένα καλό σύνολο που θα παίζει καλό μπάσκετ και ίσως τελικά καταφέρει να μπει από την «κλειδαρότρυπα» στους «16». Αν το κάνει θα έχει ήδη πετύχει στη φετινή Ευρωλίγκα. Η πρεμιέρα των «κυανέρυθρων» στην Μαδρίτη είναι πολύ δύσκολη, εκ των πραγμάτων όμως οι Νεοσμυρνιώτες θα πρέπει να υπερασπιστούν με όλες τους τις δυνάμεις τον παράγοντα έδρα και παράλληλα οι οπαδοί τους να στηρίξουν επιτέλους βροντερά την προσπάθεια.

Μακάρι αρχικά να έχουμε τρεις ομάδες στην δεύτερη φάση και τουλάχιστον δυο στα προημιτελικά, αλλά και το Final Four. Ως τότε έχουμε χρόνο να αναλύσουμε κομμάτι-κομμάτι και βήμα-βήμα τα ματς και την πορεία Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού και Πανιωνίου και να πούμε πολλά. Ας μην ξεχνάμε βέβαια και την προσπάθεια των εκπροσώπων μας στο Euro Cup (πρώην Uleb Cup). Το Μαρούσι αν εμφανιστεί το ίδιο δυνατό με τα πλέι-οφ της Α1 φέτος, λογικά μπορεί να φανεί ισάξιο και ίσως πιο δυνατό από τις Ρουάν, Ζαντάρ και Σολέ ή Ρίγα, ενώ ο Άρης δεν θέλω να σκεφτώ ότι δεν θα ξεπεράσει τα εμπόδια των Τουρκ Τέλεκομ, Χασερόν και μια εκ των Βόννης, Κίεβ ή Παννεληνίου. Η ομάδα της Κυψέλης βέβαια που μπήκε την τελευταία στιγμή στη διοργάνωση δύσκολα θα περάσει και τους δυο προκριματικούς γύρους κόντρα σε Βόννη και Κίεβ, αλλά αν τα καταφέρει θα βρεθούμε ενώπιον ενός ελληνικού εμφυλίου που μακάρι να έχει ευτυχή κατάληξη και για τις δυο ομάδες.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com