Το λάθος του Διαμαντίδη και η «γκρι» προσέγγιση

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μετά το τέλος του τρίτου τελικού, έγινε μεγάλη κουβέντα για την διαιτησία και το κατά πόσο αυτή επηρέασε το αποτέλεσμα. Στις περισσότερες αναμετρήσεις Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός το σκηνικό είναι πανομοιότυπο σε ότι αφορά αυτό το «κομμάτι». Οι μεν θεωρούν ότι όταν χάνουν αδικούνται και οι δε, συμπεριφέρονται αντίστοιχα όταν το αποτέλεσμα δεν είναι νικηφόρο για τη δική τους ομάδα. Για αυτό οι μεγάλες αναλύσεις και οι αναφορές είναι καλύτερο να αποφεύγονται, αφού η κουβέντα δεν καταλήγει πουθενά. Άλλωστε το επάγγελμα της αθλητικογραφίας οι περισσότεροι, θέλω να πιστεύω, το ακολουθούν κυρίως για την αγωνιστική ανάλυση και την μαγεία των σπορ και όχι για τις αποφάσεις των διαιτητών. Δυστυχώς όμως κάποιες φορές είναι και αυτοί άξιοι κριτικής.

Ο Ολυμπιακός δικαιούται να «φωνάζει» για αρκετές φάσεις. Σίγουρα και ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να επιχειρηματολογήσει αναλόγως, για το δεύτερο ματς της σειράς και πάει λέγοντας, με αποτέλεσμα όπως προέγραψα, να μην μπορούμε να βρούμε άκρη. Όμως στην δευτερογενή ανάλυση-παρακολούθηση του αγώνα με πιο ήρεμο και καθαρό μυαλό (πάντα χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις), καταλαβαίνει κανείς πως στους πρωταθλητές πιστώθηκαν, άδικα, επτά πόντοι -με τις γνωστές σε όλους πλέον φάσεις- λόγω διαιτητικών λαθών, σε χρονικό διάστημα μάλιστα κρίσιμο για την έκβαση του ματς. Όλα αυτά, βέβαια, δεν αναιρούν τα λάθη που έγιναν από μεριάς «ερυθρόλευκων» -πάγκο και παίκτες- που δεν είχαν την «πονηριά» για να αντεπεξέλθουν σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες και δεν μειώνουν το μεγαλείο των τίτλων που έχει κατακτήσει τόσα χρόνια με κόπο και αξία ο Παναθηναϊκός.

Κανείς μάλιστα, δεν αμφιβάλει πως οι «πράσινοι» ακόμη και αν έχαναν, θα μπορούσαν να απαντήσουν στο ΣΕΦ, αφού είναι κάτι που έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν πας να πάρεις το πρωτάθλημα στο γήπεδο του αντιπάλου όμως, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να δεχθείς αλλά και να...δώσεις «ξύλο». Σε αυτό το κομμάτι και μόλις δέχθηκε την πίεση, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε απροετοίμαστος. Από την άλλη, όσοι φίλοι του Παναθηναϊκού πουν ότι δεν υπήρξαν αυτά τα σφυρίγματα ή ότι η ομάδα τους δεν υπερέβη σε κάποιες περιπτώσεις τα όρια του επιτρεπτού στην άμυνα, ας δουν πώς -ευτυχώς, ανεπιτυχώς- πήγε να ανατρέψει ολικά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας τον περυσινό τελικό της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο. Όλοι, παραδέχθηκαν τότε, ότι οι διαιτητές έβαλαν σε μεγάλο βαθμό το «χεράκι» τους για αυτό το απίθανο come back.

Ένα ακόμη σημαντικό γεγονός που θα πρέπει να σταθούμε, είναι η απαράδεκτη συμπεριφορά του Δημήτρη Διαμαντίδη, με την κίνησή του να φτύσει τον Τεόντοστις. Ακόμη και αν προκλήθηκε, γιατί μάλλον προκλήθηκε, δεν αρμόζει σε παίκτη της Εθνικής ομάδας τέτοιο λάθος. Από τη στιγμή μάλιστα που έχει ανέντιμο βίο με ίδια αντίδραση προς τον Γκόλεματς, όταν εκείνος αγωνιζόταν στον Πανελλήνιο. Η φάση δεν καταλογίζεται στους διαιτητές, γιατί πολύ απλά μπορεί να μην την αντιλήφθηκαν, όμως ο διεθνής, πλέι-μέικερ θα πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά, για αυτή του την κίνηση, ή τουλάχιστον να ζητήσει δημόσια συγνώμη. Η εικόνα που έχει ως αθλητής και ως άνθρωπος δεν ταιριάζει με τέτοια περιστατικά. Αρκετοί παίκτες και των δυο ομάδων επιδίδονται στα...γαλλικά για να πικάρουν τον αντίπαλο και προκαλούν. Κάποιοι άλλοι αντιδρούν άσχημα στις αποφάσεις των διαιτητών και συμπεριφέρονται σαν μικρά παιδιά χτυπώντας καρέκλες και πάγκους. Και αυτό κατακριτέο. Η φρασεολογία όμως, έχει μεγάλη διαφορά από το να φτύνεις κάποιον.

Το κακό, είναι ότι το κλίμα δυναμιτίστηκε, χωρίς, παραδόξως, ο κόσμος των δυο ομάδων να φταίει. Η συμπεριφορά των οπαδών στους τρείς πρώτους τελικούς ήταν μέσα σε λογικά όρια και η κατάσταση κρινόταν ελεγχόμενη. Διαιτητές κυρίως και δυστυχώς, κάποιοι παίκτες, έβαλαν το…φυτίλι. Μακάρι η συνέχεια στην εξέδρα να είναι σε λογικό πλαίσιο, γιατί το μπάσκετ θα «χτυπηθεί» για μία ακόμη φορά βάναυσα και δεν το αξίζει. Ήδη αρκετοί άνθρωποι που το λάτρευαν έχουν αρχίσει να διερωτώνται αν αξίζει τον κόπο να ασχοληθούν ξανά…

Υ.Γ.: Κάποιοι δεν σεβάστηκαν την άρτια επικοινωνία που είχαμε αυτά τα χρόνια μέσω e-mail και ξέφυγαν. Ο σεβασμός της άποψης ακόμα και αν διαφωνούμε με αυτά που λέει ο άλλος, είναι στοιχείο ανεκτίμητο και τεκμηριωμένο ιστορικά και με αγώνες σημαντικότερους από αυτούς του μπάσκετ.

Υ.Γ.1: Εδώ και αρκετά χρόνια στον Ολυμπιακό φωνάζουν για την διαιτησία στις περισσότερες περιπτώσεις, δίκαια. Τι κάνουν όμως ως ΚΑΕ για να προστατεύσουν την επένδυσή τους; Και δεν εννοώ σε επίπεδο ανακοινώσεων. Κάτι ριζοσπαστικό βρε αδερφέ. Κάτι…

Υ.Γ.2: Και ακόμα περισσότερο, τι κάνουν ΕΟΚ και ΚΕΔ για να αναβαθμίσουν, επιτέλους, αυτό το νευραλγικό κομμάτι-προϊόν τους; Δεν έχουν καταλάβει πως τείνουν να απαξιώσουν μόνοι τους αυτό που «πουλάνε»; Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, οι διαιτητές είναι κακοί καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν. Όχι μόνο στους τελικούς. Απλά εκεί πέφτουν πολλά «φώτα». Τι να πουν και οι «μικροί» δηλαδή…