Θρύλε «παρ’ το αλλιώς»

Το συναίσθημα ανακούφισης που άφησε η υπέρ του δέοντος αγχωτική νίκη, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καμουφλάρει τις αγωνιστικές ατέλειες. Και αν πάνω-κάτω όλοι είχαν διακρίνει το πρόβλημα, κόντρα στην χειρότερη ομάδα του ομίλου Τσεντεβίτα, αυτό γιγαντώθηκε και γέμισε με μπόλικα κιλά προβληματισμού ακόμα και τον πιο αισιόδοξο. Το άγχος επιβίωσης είναι καλή δικαιολογία, όμως αν ο πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός νιώθει πίεση κόντρα σε πρωτάρες μπροστά στο κοινό του, μάλλον αρμενίζει στραβά.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Οι Κροάτες του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς παραλίγο να ρίξουν για τα καλά στα…σχοινιά τους «ερυθρόλευκους», που απέφυγαν το μεγάλο κάζο χάρη στην προσωπικότητα κάποιων παικτών τους. Βρήκαν «σφυγμό» στα δύσκολα και ακούμπησαν τις ελπίδες τους για αποφυγή της καταστροφής, στην ηγετική φυσιογνωμία του Σπανούλη, στην αυταπάρνηση του Χάινς, στα αποθέματα ενέργειας του Παπανικολάου και στην ψυχή που κατέθεσε στο τέλος ο Σλούκας. Το ροζ φύλλο τους δίνει την απαραίτητη «ανάσα» ενόψει της συνέχειας, που με εμφανίσεις σαν την αποψινή προβλέπεται Γολγοθάς. Όσο και αν η νίκη μετά από δύο μεγάλα στραπάτσα απελευθερώνει, θα πρέπει να κυλήσει αρκετό νερό στο αυλάκι της αγωνιστικής βελτίωσης και ο περίπλοκος 3ος όμιλος της Ευρωλίγκας δεν είναι σύμμαχος.

Οι εξηγήσεις για το τι φταίει είναι πολλές. Η έλλειψη δεύτερης αξιόπιστης λύσης πίσω από τον Χάινς στο «5» λόγω των όσων έγιναν με τον Ντόρσεϊ, η κακή αντιμετώπιση του πικ εν ρολ -η Τσεντεβίτα σκόραρε 15 φορές με τον ίδιο τρόπο- και οι σε πολλές περιπτώσεις λάθος περιστροφές, τσακίζουν βάναυσα το ισχυρότερο «χαρτί» που είχε η περυσινή ομάδα και δεν ήταν άλλο από την άμυνα. Η σύγκριση στο πάθος και τη θέληση ακόμα και για φαινομενικά χαμένες μπάλες, βγάζει με διαφορά ισχυρότερη την περυσινή εξίσωση. Την ίδια ώρα στην επίθεση, ο Ολυμπιακός εγκλωβίζεται ακόμα και στις πιο αναχρονιστικές μορφές αμυνών ζώνης. Αναλίσκεται σε μία φλύαρη κυκλοφορία της μπάλας χωρίς φρέσκες ιδέες και εναλλακτικές λύσεις όταν δεν βγαίνει το plan a.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκδηλώνει μακρινά σουτ και να στηρίζεται υπερβολικά σε αυτά, να μην απειλεί κάτω από το καλάθι, να γίνεται προβλέψιμος, ανεπαρκής στη δημιουργία και να βραχυκυκλώνει. Αυτό λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ψυχολογία του, ενώ από τη στιγμή που δεν μπορεί να πάρει ενέργεια από τις καλές άμυνες, χάνει και το όπλο του αιφνιδιασμού. Η άμυνα με την επίθεση έχουν αλληλένδετη σχέση και αν μία ομάδα δεν έχει ισορροπία και στις δύο πλευρές του παρκέ, δύσκολα ρολάρει.

Το γεγονός ότι αρκετοί παίκτες δεν έχουν φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα απόδοσης, στερεί από τον Γιώργο Μπαρτζώκα τις λύσεις, όμως είναι φανερό πως έχει και αυτός τις ευθύνες του. Το ενθαρρυντικό είναι πως από τα λεγόμενά του δείχνει να γνωρίζει τι φταίει, όμως θα πρέπει να υπάρξουν σημάδια βελτίωσης προτού να είναι αργά. Όποιος απαιτεί η ομάδα να έχει την εικόνα που έδειξε πέρυσι από τον Μάρτιο και έπειτα είναι εκτός πραγματικότητας. Όμως αυτό έχει μεγάλη απόσταση από τα μέχρι στιγμής πεπραγμένα. Όσο πιο γρήγορα γίνει κατανοητό πως το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι η διαχείριση της περυσινής επιτυχίας, που αντί να έχει ελαφρύνει τα πόδια των παικτών, λειτουργεί ως «βαρίδι», τόσο πιο ευεργετικά θα είναι τα αποτελέσματα. Χρειάζεται άμεσα αναπροσαρμογή πλάνων ή όπως εύστοχα παρατήρησαν πρόσφατα στις δηλώσεις τους κάποιοι παίκτες καλύτερη κατανομή ρόλων, διότι είναι ανεξήγητο ο πρωταθλητής Ευρώπης αντί να έχει γιγαντωθεί, να προβληματίζεται να κάνει το αυτονόητο.

Υ.Γ. Ο Πάουελ δεν είναι ακριβώς αντί-Ντόρσεϊ, όμως ξέρει περισσότερο μπάσκετ, μπορεί να προσφέρει στην επίθεση με κινήσεις κάτω από το καλάθι αλλά και με σουτ από μέση απόσταση, είναι δυναμικός στο ριμπάουντ, βγάζει ενέργεια και έχει έντιμο πρότερο βίο από πλευράς χαρακτήρα. Από τις υπάρχουσες επιλογές και τηρουμένων των αναλογιών –χρήμα και χρόνο- ήταν η καλύτερη δυνατή, όμως αδιάψευστος μάρτυρας θα είναι το παρκέ.

Υ.Γ.1. Αν ο Ολυμπιακός περάσει τον σκόπελο της πρώτης φάσης, έχει τέτοια ποιότητα που μπορεί στο μέλλον τα γραφόμενα να είναι εντελώς διαφορετικά. Η τωρινή εικόνα όμως σηκώνει αρκετή κουβέντα, η οποία μπορεί να χρησιμεύσει ιδιαίτερα για να υπάρξει αυτό.

Υ.Γ. 2. Τα τάιμ άουτ διαρκούν περισσότερο απ’ ότι δείχνει η πρόωρη επιστροφή στο παρκέ. Ίσως θα πρέπει να αξιοποιούνται μέχρι το τελευταίο τους δευτερόλεπτο.

Follow @ZervasNikolaos