Καζλάουσκας, ο μοναδικός δίκαια…παραπονούμενος

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Εδώ και λίγες ώρες η Εθνική ομάδα βρίσκεται στο Καρπενήσι για να πραγματοποιήσει το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος της Πολωνίας. Μια αποστολή, αλλιώτικη απ’ τις άλλες, με πολλούς νέους παίκτες, καινούργιο προπονητή και προσδοκίες, αλλά όπως πάντα με τις…μουρμούρες να την συνοδεύουν. Πλέον, η γκρίνια δεν αφορά τις επιλογές του Γιαννάκη, αλλά τους…άσωτους ιούς, Παπαλουκά και Διαμαντίδη, οι οποίοι ως…κοινοί εγκληματίες αποφάσισαν φέτος να πάρουν μια «ανάσα»!

Έχοντας συνεχή, συνεπή και αδιάκοπη παρουσία την τελευταία δεκαετία στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα, οι δυο κατά γενική ομολογία καλύτεροι πλέι-μέικερ της Ευρώπης δεν θα ενισχύσουν φέτος την προσπάθεια, μια και λόγω κόπωσης και τραυματισμών, θεώρησαν σωστό να προφυλαχθούν. Το κενό που δημιουργείται είναι όντως μεγάλο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα δυο παιδιά (όπως και ο Τσαρτσαρής που έτσι και αλλιώς δεν ήταν στις αρχικές κλήσεις) έχουν δώσει τα πάντα για αυτή την Εθνική και έχουν συνδέσει το όνομά τους με τις μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων χρόνων. Έίχαν σχεδόν ξεχάσει τι θα πει διακοπές για χάρη της «γαλανόλευκης». Σίγουρα έχουν πάρει και πολλά, όπως ορθά υποστήριξε ο ισχυρός άνδρας του ελληνικού μπάσκετ, Γιώργος Βασιλακόπουλος, ο οποίος έστω και με υπονοούμενα έπνεε τα μένεα, ιδιαίτερα για τον αρχηγό του Ολυμπιακού. Απορώ όμως, τόσα χρόνια που στις άλλες μεγάλες δυνάμεις του Παγκόσμιου μπάσκετ υπάρχουν ανάλογα περιστατικά, οι παίκτες κατηγορούνται τόσο εντονα;

Καλό θα ήταν κάποιος να εξετάσει και την ανθρώπινη πλευρά του ζητήματος. Συζητώντας με ένα από τα παιδιά που δεν θα δώσουν φέτος το παρών για πρώτη φορά, καταλαβαίνει κανείς ότι αυτές οι «ανάσες» που παίρνουν φέτος ήταν επιτακτικές, κυρίως για την σωματική τους υγεία και την σωστή λειτουργία του οργανισμού τους! Δεν υφίσταται λοιπόν λόγος να ακούγονται βαριές κουβέντες του στυλ, «αχαριστία», «προδοσία» και «προσβολή» προς την ΕΟΚ και τη νέα προσπάθεια που κάνει η Εθνική με τον Γιόνας Καζλάουσκας. Σεβαστή και η άλλη άποψη, όμως έχει διαφορά από το να σχολιάζονται τόσο άσχημα άνθρωποι με μεγάλη προσφορά. Το ότι αυτά τα παιδιά είναι «δεμένα» συναισθηματικά με τον προκάτοχο του Λιθουανού, Παναγιώτη Γιάννακη, δεν σημαίνει ότι επέλεξαν την ξεκούραση για εκδίκηση ή αντίδραση για την απομάκρυνση του «δράκου». Η παρουσία του Παπαλουκά στην πρώτη συγκέντρωση της ομάδας και το αντρίκιο ξεκαθάρισμα της κατάστασής του στον προπονητή, λέει, νομίζω, πολλά.

Για την ωριμότητα και την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους, «μιλάει» ο πρότερος βίος τους, που είναι κατά τη γνώμη μου κάτι παραπάνω από λαμπρός. Ο μόνος που ουσιαστικά δικαιούται να μιλάει για αυτή την εξέλιξη, είναι ο Γιόνας Καζλάουσκας, ο οποίος σίγουρα όταν σχεδίαζε τα πλάνα του τον χειμώνα, σε καμία περίπτωση δεν είχε φανταστεί την λειψανδρία που υπάρχει πλέον στην περιφέρεια. Ούτε ότι θα κληθεί να ετοιμάσει την Εθνική χωρίς τα δυο καλύτερα «μυαλά» και τις πιο αρχηγικές του φυσιογνωμίες εντός παρκέ. Οποιοδήποτε…θυμωμένο σχόλιο και αν κάνει είναι κατανοητό. Οι πρώτες του δηλώσεις μετά την οριστικοποίηση των απουσιών πάντως, κέρδισαν τις εντυπώσεις. «Έχουμε προβλήματα, αλλά με σκληρή δουλειά, θα τα καταφέρουμε. Στόχος μας είναι το μετάλλιο» ήταν τα λόγια του Λιθουανού, που δείχνουν άνθρωπο που δεν θέλει να χρησιμοποιήσει ως δικαιολογία το…μαλακό μαξιλαράκι των απουσιών.

Ο Καζλάουσκας, καλείται πλέον να πορευτεί με τους Νίκο Ζήση και Βασίλη Σπανούλη (ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ομπράντοβιτς που φέτος του έδωσε πολύ χρόνο στην οργάνωση του παιχνιδιού) στη θέση «1». Συνάμα, έκανε μια σπουδαία επιλογή στην δεύτερη «φουρνιά» κλήσεων. Αυτή ακούει στο όνομα Μανώλής Παπαμακάριος ο οποίος τα τελευταία χρόνια πάντα ακολουθεί την προετοιμασία και την τελευταία στιγμή μένει εκτός. Πλέον, θα έχει την ευκαιρία που άξιζε τόσα χρόνια και θα είναι στην δωδεκάδα, εκτός αν κάνει την έκπληξη ο «μικρός» Νίκ Καλάθης, ο οποίος έχει μεγάλο ταλέντο, αλλά θα φανεί στην προετοιμασία αν μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς σε επίπεδο ανδρών. Αν τελικά επιλεγεί ο Παπαμακάριος, εκτός από έναν πολύ καλό παίκτη-«εργάτη» στα γκαρντ, η Εθνική κερδίζει έναν άνθρωπο που μπορεί να παίξει και ρόλο «αρχηγού» στα αποδυτήρια, ως πιο παλιός έστω και σε επίπεδο προετοιμασίας στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Η ουσία, είναι ότι ακόμα και με αυτές τις τρεις-τέσσερις πολύ σημαντικές ελλείψεις, η Εθνική έχει το ταλέντο και την ποιότητα να αντεπεξέλθει. Έχει όλο το χρόνο να δουλέψει μέχρι τον Σεπτέμβριο, να δοκιμάσει σχήματα και παίκτες σε αυτές τις θέσεις. Παράλληλα, ο προπονητής θα μάθει μέσω του σωστού rotation να εκμεταλλευτεί κα την τελευταία ικμάδα ταλέντου και δύναμης από τους δώδεκα που θα επιλέξει στο τέλος. Τόσα χρόνια, βαυκαλιζόμαστε ότι υπάρχει μια εικοσάδα παικτών που μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και ότι όσοι τελικά δεν συμμετείχαν στις τελικές φάσεις των διοργανώσεων, δίκαια είχαν παράπονα. Μήπως ήρθε η ώρα αυτό να αποδειχθεί και στην πράξη; Δεν λέω, καλό θα ήταν ο «τεο» και ο «μήτσος» να ήταν στο Καρπενήσι για προετοιμασία, αλλά μήπως μεγαλοποιώντας τόσο το θέμα, δημιουργούμε πρόβλημα…κατωτερότητας στους υπόλοιπους «στρατιώτες» που σε ενάμισι μήνα θα μπουν στην «μάχη» της Πολωνίας;

Υ.Γ.: Απών θα είναι πιθανότατα και ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος που «παλεύει» για να αποφύγει το χειρουργείο και να αποκαταστήσει το σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού του στην μέση. Ευτυχώς γι’ αυτόν δεν έχει μιλήσει ακόμη αρνητικά κανείς…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com