Καλοκαίρι «σταθμός» για Ολυμπιακό και Αγγελόπουλους

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε και την φετινή σεζόν χωρίς κάποιον τίτλο και όλοι όσοι ασχολούνται με την ομάδα, είναι έντονα προβληματισμένοι για το τι έφταιξε και για το πώς θα πρέπει να πορευτεί στο εξής ο σύλλογος, για να καταφέρει να επιστρέψει στην κορυφή. Σε αρκετά forum του internet, οι οπαδοί της ομάδας, συμμετέχοντας σε δημοσκοπήσεις για το ποιος έχει την ευθύνη για αυτή την απώλεια στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό, αποδίδουν σε ποσοστό 45% την αποτυχία στον Παναγιώτη Γιαννάκη, κατά 40% στη διαιτησία και, μόλις, 15% στους παίκτες. Όλες οι γνώμες είναι σεβαστές και εμπεριέχουν δόση αλήθειας, αλλά η απορία που εύλογα έρχεται στο μυαλό, έχει να κάνει με το αν ένα μεγάλο ποσοστό ψήφων στο γκάλοπ, θα έπρεπε να πάρει και η υποκατηγορία που θα ανέφερε: «Ο Παναθηναϊκός είναι ακόμη ανώτερος». Ασφαλώς και θα έπρεπε είναι η απάντηση…

Ίσως η κατανόηση αυτού του γενικού συμπεράσματος, να βγάλει στο μοναδικό μονοπάτι που θα οδηγήσει την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Προσπάθεια έχει γίνει μεγάλη, αλλά όπως φαίνεται δεν φτάνει. Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ, αδελφοί Αγγελόπουλοι, είναι ουσιαστικά οι χαμένοι της υπόθεσης, αφού τα τελευταία τέσσερα χρόνια που ασχολούνται νύχτα-μέρα με την μεγάλη τους αγάπη, δεν έχουν καταφέρει να καρπωθούν κάποια κατάκτηση τροπαίου. Για έσοδα ούτε λόγος βέβαια…Οι δυο τους, έχοντας γνώσεις για το άθλημα, είναι σε θέση να καταλάβουν τι ακριβώς φταίει και να πάρουν τις σωστές αποφάσεις. Αν «πέσουν» στην παγίδα της μονοδιάστατης άποψης που λέει ότι: «για όλα φταίνε οι άλλοι», αυτή ίσως αποτελέσει για μια ακόμη χρονιά τροχοπέδη για την μετουσίωση των ονείρων τους σε πραγματικότητα. Από την στιγμή που οι αγωνιστικές υποχρεώσεις ολοκληρώθηκαν, υπάρχουν κάποια δεδομένα, αλλά και αρκετά θέματα που χρειάζονται συζήτηση. Πάμε λοιπόν να τα δούμε, όσο πιο σύντομα γίνεται.

«Υπόθεση», Παναγιώτης Γιαννάκης

Ο προπονητής, στην πρώτη σεζόν που είχε την ευθύνη για την διαμόρφωση του ρόστερ και την προετοιμασία της ομάδας, έκανε λάθη σε αρκετά παιχνίδια, αποδείχθηκε ότι θα μπορούσε να κάνει καλύτερη διαχείριση υλικού όλη τη σεζόν, έδειξε να μαθαίνει πως είναι ο πρωταθλητισμός σε έναν μεγάλο σύλλογο και παρά την δεδομένη βελτίωση της ομάδας, κρίνεται μάλλον αποτυχημένος. Οι λέξεις «υπομονή» και «δουλειά», ηχούν άσχημα στα αυτιά των «διψασμένων» για τίτλους οπαδών του Ολυμπιακού, όμως είναι απόλυτα αληθινές και αντικατοπτρίζουν τον τρόπο που πρέπει να «χτίζονται» οι επιτυχίες. Οι απόψες για το αν θα πρέπει να παραμείνει στην ομάδα διίστανται, όμως η λογική λέει πως καλύτερο είναι να επικρατήσει η πιο ψύχραιμη, που αναφέρει ότι θα ήταν προτιμότερο να του δοθεί ακόμη ένας χρόνος, ώστε να δουλέψει σε πιο στέρεες βάσεις και να κριθεί καλύτερα.

Αν αύριο το πρωί ο Ολυμπιακός μπορέσει να προσλάβει τον Ετόρε Μεσίνα (δεν αποκλείεται), τότε δεν χωράει συζήτηση για το ποιο θα είναι το μέλλον του «δράκου». Όμως σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν συμβεί, δεν θα είναι ρίσκο να δοθεί το χρίσμα σε κάποιον άλλο, ίδιας ή και μικρότερης αξίας τεχνικό; Στην Ελλάδα έχουμε ταλέντο στην αποκαθήλωση των αξιών και για να μην είμαστε αχάριστοι, ο Γιαννάκης έχει καταφέρει πολλά και σημαντικά στην καριέρα του ως προπονητής. Δείχνει ότι έχει το μεράκι και την θέληση να πάει ψηλά, μετά την Εθνική ομάδα και έναν σύλλογο, απλά είναι στην δύσκολη και «ηλεκτρική» καρέκλα του «ερυθρόλευκου» πάγκου.

Η ευθύνη των παικτών και το τι μέλλει γενέσθαι με το ρόστερ

Με την άφιξη παικτών-αστέρων όπως οι Παπαλουκάς, Βούισιτς, Τσίλντρες, Χαλπερίν και Πάργκο σε συνδιασμό με τους ήδη υπάρχοντες, το καλοκαίρι δημιουργήθηκαν μεγάλες προσδοκίες και άπαντες στο λιμάνι ήταν σίγουροι για την επιτυχία. Ο Τύπος, υπερβολικός όπως και σε άλλες περιπτώσεις, έχρισε τον Ολυμπιακό πρώτο, χωρίς να υπολογίσει ότι τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία και ότι οι αυτοκρατορίες θέλουν κόπο και ιδρώτα για να δημιουργηθούν. Στην πράξη, όλοι οι παίκτες είχαν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους κατά τη διάρκεια της σεζόν, υπήρχαν πολλοί τραυματισμοί που δημιούργησαν προβλήματα, αλλά ουσιαστικά, εκεί όπου η μπάλα «έκαιγε» κανείς -πλην μεμονωμένων εξαιρέσεων- δεν πήρε πραγματικά στις «πλάτες» του την ομάδα. Θεωρείται δεδομένο ότι θα γίνουν μεταγραφές και θα υπάρξουν αποχωρήσεις, χωρίς όμως διάθεη «ξυλώματος».

Θα πρέπει σίγουρα να αποκτηθούν κάποιοι πιο έτοιμοι παίκτες για να προσφέρουν άμεσα και γιατί όχι, αν αυτό είναι εφικτό, να έχουν την νοοτροπία του πρωταθλητή. Τα συμβόλαια των Μπουρούση και Πρίντεζη που λήγουν, θα τεθούν επί τάπητος άμεσα. Θεωρώ «εγκληματικό» το ενδεχόμενο να μην ανανεωθεί η συνεργασία με τον κορυφαίο Έλληνα σέντερ και πιο βελτιωμένο παίκτη τα τελευταία δυο χρόνια. Ίσως να έπρεπε ήδη να έχει γίνει, ενώ δεν υπάρχει και για τον Πρίντεζη λόγος αποχώρησης, αφού μπορεί και προσφέρει αρκετά. Η αναζήτηση ενός καλύτερου και πιο σταθερού σουτέρ στη θέση «τρία», θέτει λογικά τον Γκριρ εκτός ομάδας, μια απόφαση, σωστή, αφού ο κύκλος του συμπαθούς αλλά ασταθούς Αμερικανού, δείχνει να έχει κλείσει. Ο Σχορτσιανίτης αποτελεί «ξένο» σώμα και δύσκολα θα συνεχίσει, αν και όλοι γνωρίζουν τις ευεργετικές συνέπειες που έχει για την ομάδα ο καλός Σοφοκλής. Τα λάθη που έχουν γίνει εκατέρωθεν όμως δείχνουν «διαζύγιο».

Ο Τσίλντρες του οποίου η προσφορά δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση τα μηδενικά του συμβολαίου του και θα πρέπει να αναρωτηθούν στον Ολυμπιακό αν μπορεί να προσφέρει ουσιαστικά, με βάση τον τρόπο που έχει μάθει να παίζει, είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό, όπως και οι Τεόντοσιτς, Πελεκάνος και Έρτσεγκ. Απαραίτητη είναι επίσης η απόκτηση ενός ικανού και έμπειρου πλέι-μέικερ που θα βοηθάει τον Παπαλουκά, αλλά και ενός σέντερ που θα δώσει «ανάσες» στον Βούισιτς, που είναι αδύνατο να χρησιμοποιείται 35 λεπτά μέσο όρο όλη τη σεζόν και να έχεις την απαίτηση στο τέλος να σε βοηθήσει ουσιαστικά με τόσο…ταλαιπωρημένο κορμί.

«Φάκελος» διαιτησία

Αρκετά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για αυτό θέμα στην Ελλάδα και όσα «κιλά» μελανιού και αν σπαταληθούν, δύσκολα θα βρει κανείς άκρη. Αυτό που ενοχλέι περισσότερο είναι η μη ανανέωση των ανθρώπων με τα γκρι, αφού εδώ και χρόνια βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους να σφυρίζουν, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Λάθη έγιναν και κατά γενική ομολογία στο πρώτο και το τέταρτο παιχνίδι ο Ολυμπιακός δικαιούται να «φωνάζει». Η φιλοσοφία των ιδιοκτητών της ΚΑΕ όμως, είναι χαμηλών τόνων και αναφέρει πως «θα χτίσουμε ομάδα που δεν θα μπορεί να τη νικήσει κανείς». Η αλήθεια είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να δυναμώσουν και εξωαγωνιστικά, χωρίς όμως να γίνει «σημαία» η διαιτησία, αφού θα «κρύψει» τα πραγματικά προβλήματα. Θεωρώ ότι φέτος αυτό το κομμάτι έχει πολύ μικρότερο μερίδιο για την απώλεια του τίτλου, από ότι δείχνει το 40% των…δημοσκοπήσεων.

Σαν πολλοί δεν μαζευτήκαμε;

Επειδή οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά, αλγειηνη εντύπωση έχει δημιουργήσει, το πολυπληθές τεχνικό επιτελείο που υπάρχει στον Ολυμπιακό. Κοιτάζοντας στον πάγκο, βλέπεις περισσότερους κοστουμαρισμένους απ’ ότι…αθλητές και αναρωτιέμαι αν κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο. Τόσα χρόνια που ο Ομπράντοβιτς, έχει επιλέξει μοναδικό συνοδοιπόρο τον Δημήτρη Ιτούδη, κάνει λάθος; Είναι λογικό όταν μαζεύονται πολλές απόψεις τα πράγματα να μπερδεύονται, αφού έχει παρατηρηθεί πως επειδή οι υπάρχοντες άνθρωποι που είναι στην βοήθεια του Γιαννάκη, δεν έχουν καταλάβει ακριβώς τον ρόλο τους, υποπίπτουν σε λάθος συμπεριφορές, και όχι μόνο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόβλημα. Καλό θα είναι να το κοιτάξουν αυτό στο λιμάνι.

Tο ενδιαφέρον για το πώς θα κινηθεί σε όλα τα επίπεδα το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός είναι τεράστιο. Το σίγουρο, είναι ότι οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος δεν είναι διατεθειμένοι να «γκρεμίσουν» πάλι ότι «χτίσανε» και θέλουν να συνεχίσουν πάνω στα όποια «γερά» κομμάτια του «οικοδομήματος» υπάρχουν. Αυτή η περίοδος μοιάζει και είναι «σταθμός» για την μετέπειτα πορεία της ομάδας. Έχουν καταλάβει και τα λάθη που έκαναν οι ίδιοι, έχουν αντιληφθεί ότι οι κινήσεις τους πρέπει να είναι καλύτερες, πιο σωστές, από όλες τις πλευρές -αγωνιστικές και μη- και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τον κατάλληλο σχεδιασμό προς όφελος της ομάδας. Αυτός, είναι ίσως ο μοναδικός λόγος που θα πρέπει να χαμογελούν οι φίλοι των «ερυθρόλευκων» μετά το φετινό στραπάτσο.

Υ.Γ. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς «έσφιξε» τα δόντια και προσπάθησε να προσφέρει στον τέταρτο τελικό με τρομερούς πόνους στον αστράγαλο. Του αξίζουν συγχαρητήρια, αλλά καλό θα ήταν να μιμηθούν και άλλοι συναθλητές του στην ομάδα το παράδειγμα αυταπάρνησης και πάθους που έδειξε ο αρχηγός.

Απορίες, παρατηρήσεις και σχόλια στο nikosze2001@yahoo.com