Η «χρυσή» σιωπή του Μπουρούση

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο τελικός του κυπέλλου ανήκει στο παρελθόν, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός προετοιμάζονται για τα ημιτελικά των πλέι-οφ του πρωταθλήματος με φόντο τους μεταξύ τους τελικούς, αλλά υπάρχουν ακόμα θέματα για συζήτηση. Αφορμή, δίνει η συμπεριφορά του πραγματικού MVP του αγώνα, Γιάννη Μπουρούση, που εκτός της καταλυτικής απόδοσής του, ξεχώρισε για τον τρόπο που διαχειρίστηκε αυτή την επιτυχία σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο. Ο διεθνής σέντερ, διανύει μία…ταραγμένη σεζόν, αφού δεν είναι λίγο να μένεις εκτός ομάδας για περίπου είκοσι μέρες, ιδιαίτερα όταν το πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετωπίζεις δεν είναι ικανό να σου στερεί τη συμμετοχή. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, βλέποντας κάποια πράγματα στον τρόπο αντίδρασης του παίκτη και στη νοοτροπία του, προτίμησε να ρισκάρει αφήνοντας τον εκτός. Ο στόχος προφανής…

Ο Σέρβος τεχνικός, επιχείρησε να ηρεμήσει-συνετίσει τον Μπουρούση, όχι επειδή ξύπνησε ένα πρωί και δεν του άρεσαν τα μούτρα του αθλητή του. Σε αυτή τη περίπτωση δεν χρειαζόταν να τον αφήσει εκτός. Θα αρκούσε να τον αποκλείει από την δωδεκάδα, ή να μην τον χρησιμοποίει καθόλου, για να κάνει την…δουλειά του. Προτίμησε όμως αυτή την λύση, αφενός γιατί πιστεύει πολύ στις δυνατότητες του παίκτη, που φαινόταν πως μπορούσε να δώσει περισσότερα απ’ ότι έδινε, και αφετέρου για να χτυπήσει «καμπανάκι» και στους υπόλοιπους. Άλλωστε δεν είναι ο μόνος στην ομάδα που έχει…κατάλοιπα λανθασμένων συμπεριφορών του παρελθόντος, με αντιδράσεις και τρόπους αντιμετώπισης των καταστάσεων που δεν ταιριάζουν στον σύλλογο.

Όσοι γνωρίζουν καλά τον χαρακτήρα του Μπουρούση, ξέρουν πως είναι ένα παιδί σε σώμα…γίγαντα. Πάντα φιλικός, με διάθεση για χιούμορ, πειράγματα και με κινήσεις που σε κάποιες περιπτώσεις δείχνουν αγνή αφέλεια. Μπορεί σε έναν 28χρονο άνδρα τα παραπάνω να παρεξηγούνται από κάποιους, όμως η αλήθεια είναι ότι ο Γιάννης, που σε αρκετές μπασκετικές βραδιές –π.χ. της Κυριακής- γίνεται «Γιάνναρος», έχει καρδιά και συναισθήματα αγοριού μικρότερης ηλικίας. Ίσως εκεί να οφείλονται και οι κάποιες περιπτώσεις έλλειψης συγκέντρωσης στο παιχνίδι του, που κάνουν έξω φρενών τον Ίβκοβιτς. Ο διεθνής σέντερ έχει αποδείξει πολλάκις πως μπορεί να είναι άψογος και στις δύο μεριές του παρκέ. Χωρίς διαμαρτυρίες στους διαιτητές, παράπονα στους συμπαίκτες ή τον προπονητή για τον χρόνο συμμετοχής του που τον αποπροσανατολίζουν. Χωρίς χειρονομίες, όπως στον μικρό τελικό του Βερολίνου, όπου οι…περίφημες «δέκα μέρες» γύρισαν μπούμερανγκ.

Εύλογα λοιπόν ο προπονητής του, και όχι μόνο, θα σκέφτεται πως από την στιγμή που μπορεί να είναι σταθερά πολύ καλός, γιατί να μην το κάνει συνεχώς; Γιατί να μην ξεδιπλώνει για ακόμη περισσότερα βράδια το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του στο παρκέ και να ανταμείβεται παράλληλα και για το πάθος που βγάζει συνεχώς; Μήπως αδικεί τον εαυτό του; Η κίνηση του προσωρινού αποκλεισμού του, ήταν μία κάποια λύση και φαίνεται από τα πρώτα δείγματα να αποδίδει καρπούς. Και αυτό γιατί λειτούργησε ως ηλεκτροσόκ για τον Μπουρούση και αποτέλεσε την κορυφή ενός «παγόβουνου» με πολλές και διαφορετικών ειδών εμπειρίες που έχει αποκομίσει μέσα και έξω από τα γήπεδα ο παίκτης.

Τα δείγματα, δεν αφορούν αποκλειστικά την απόδοση του στον τελικό. Ακόμη και αν δεν είχε τιμωρηθεί σιωπηρά, θα μπορούσε να κάνει ακριβώς τα ίδια στο κλειστό του Ελληνικού, γιατί η αξία του είναι τεράστια. Έχουν να κάνουν περισσότερο, με τον τρόπο που χειρίστηκε το δεύτερο συνεχόμενο κύπελλο που κατέκτησε με τον Ολυμπιακό. Πανηγύρισε όσο έπρεπε με συμπαίκτες και προπονητή, έκανε το μπάνιο του και ανέβηκε σκεπτικός στο πούλμαν της αποστολής, χωρίς να κάνει την παραμικρή δήλωση. Την ώρα μάλιστα που η αστραφτερή κούπα, έλυνε από μόνη της -και φυσιολογικά- την γλώσσα σε ακόμα πιο «δύσκολους» και αντιδημοσιογραφικούς παίκτες της ομάδας.

Ο Γιάννης όμως, ξέρει πως στην παρούσα φάση τα λόγια δεν βοηθάνε. Μπροστά υπάρχει η πρόκληση του πρωταθλήματος, που αν κατακτηθεί, ενδέχεται να αλλάξει άρδην τις ισορροπίες στο ελληνικό μπάσκετ. Έχει διαλέξει να «μιλάει» στο γήπεδο και αυτό οφείλει να κάνει για την καριέρα, την υστεροφημία του, αλλά και για την ομάδα, που ελλείψει Νεστέροβιτς, τον χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αυτός ο τρόπος διαχείρισης των καταστάσεων, μπορεί να τον βοηθήσει σημαντικά στο να μείνει συγκεντρωμένος στον στόχο, κάτι που ίσως αποδειχθεί «χρυσάφι». Όχι μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον της καριέρας του. Άλλωστε μετά, θα υπάρχει άπλετος χρόνος για να γίνουν ερωτήσεις και να δοθούν όλες οι απαντήσεις που χρειάζονται. Προς το παρόν, άπαντες πρέπει να συγκεντρωθούν ξανά στον στόχο, που για να επιτευχθεί, κόντρα σε έναν τόσο ισχυρό και μεγάλο αντίπαλο, θέλει πράξεις και κόπο. Τα λόγια περιττεύουν…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις, στο nikosze2001@yahoo.com