Η μαγκιά των Παναθηναϊκών και η εσωτερική απειλή

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το απόφθεγμα ζωής και ιστορίας που αναφέρει ότι οι «οι αυτοκρατορίες πέφτουν εκ των έσω», παραλίγο να βρει εφαρμογή και στον Παναθηναϊκό. Τα όσα ακολούθησαν στα αποδυτήρια των «πράσινων» μετά την ήττα από το Μαρούσι, δείχνουν με χαρακτηριστικό τρόπο, ότι πολλές φορές το σπίτι σου μπορεί να απειλείται, από ένα μέλος της οικογένειάς. Είτε γιατί αυτό ενεργεί εν θερμώ, μη γνωρίζοντας καταστάσεις, είτε γιατί βάζει τις προσωπικές επιδιώξεις και την ανάγκη του «φαίνεσθαι», πάνω από το κοινό συμφέρον.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί η φραστική επίθεση που δέχθηκαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού από τον γιό του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, Παύλου Γιαννακόπουλου, Δημήτρη. Οι αυτόπτες μάρτυρες, κάνουν λόγο για «βαριές» κουβέντες μετά το αρνητικό αποτέλεσμα που έβαλε εμπόδια στον δρόμο για τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας. Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα. Προς τι η απαξίωση και για ποιούς; Αυτούς που έχουν τιμήσει και με το παραπάνω την φανέλα που φορούν και έχουν μαζέψει τους τίτλους τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια με …φορτηγά; Σε διεθνείς παίκτες που έχουν ανεβάσει τον Παναθηναϊκό και την Ελλάδα στο υψηλότερο σκαλοπάτι του ευρωπαϊκού και όχι μόνο μπάσκετ; Τον προπονητή που τυγχάνει της μεγαλύτερης αποδοχής από όλο τον κόσμο του αθλήματος και που η ..καθαρίστρια στο σπίτι του, ζητάει συνεχώς αύξηση γιατί δεν προλαβαίνει να ξεσκονίζει τις αμέτρητες κούπες και τα έπαθλα;

Ας πάρουμε υποθετικά ως δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός αποκλείεται (αμφιβάλω ότι θα γίνει) από το Top-16 της Ευρωλίγκας φέτος. Ε και; Φυσικά και μπορεί να γίνει κριτική. Σίγουρα έχουν ευθύνες ο Ομπράντοβιτς και οι παίκτες. Ειδικά ο πρώτος με το χθεσινό του κοουτσάρισμα και κάποιες επιλογές του στη διαχείριση του ρόστερ φέτος, τις περισσότερες και ορθώς τις ανέλαβε ως γνήσιος άνδρας στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς. Και βέβαια, η διοίκηση, άντε να δεχθώ και τα μέλη της οικογένειάς της, είναι εύλογο να ζητήσουν από τους παίκτες να συνέλθουν ή ακόμα και να κάνουν κάποιες παρατηρήσεις. Αυτοί πληρώνουν και έχουν όλο το δικαίωμα. Όμως η κριτική από την απαξίωση και την προσβολή, απέχουν χιλιόμετρα. Ειδικά για μία ομάδα που πέραν της αδιαμφισβήτητης αξίας της, έχει αποδείξει ότι το «μηδέ προ του τέλους μακάριζε» της ταιριάζει πλήρως. Αν δηλαδή στις εναπομείνασες αγωνιστικές της δεύτερης φάσης ο Παναθηναϊκός ανατρέψει το σκηνικό και το Μάιο κάνει ένα ακόμη Triple Crown, που θα τρέξουν να κρυφτούν μερικοί; Ή μήπως δεν είναι ικανή για κάτι τέτοιο η συγκεκριμένη, πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του συλλόγου σε όλα τα αθλήματα;

Παράλληλα, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η αντιμετώπιση της ήττας από ένα συγκεκριμένο κομμάτι του Τύπου, που μάλιστα είναι 100% προσκείμενο σε αυτή την ομάδα. «Πετάξτε τις φανέλες»;. Σε ποιούς απευθύνεται αδυνατώ ακόμη να συνειδητοποιήσω. Το δικαίωμα του καθενός να γράφει και να εκφράζει χωρίς φραγμούς αυτό που νιώθει, πιστεύει και αισθάνεται είναι αναφαίρετο, αλλά όταν προέρχεται από τον ίδιο σου τον οίκο, προκαλεί πολλές απορίες για το που αποσκοπεί. Στο να αγγίξει το εσωτερικό της ομάδας και τον προπονητή των επιτυχιών, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, πάντως όχι. Γιατί ακόμη και αν αυτό είχε ως στόχο, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Η «ασπίδα» που υψώθηκε από τον κόσμο, ήταν τεράστιου μεγέθους και απορρόφησε και με το παραπάνω τους κραδασμούς. Ίσως μάλιστα να ήταν και το «ηλεκτροσόκ» που χρειαζόταν η ομάδα για να επανέλθει στις γνωστές μεγάλες εμφανίσεις και νίκες του πολύ πρόσφατου παρελθόντος. Δεν θα προκαλέσει καμία εντύπωση κάτι τέτοιο, γιατί αυτή ήταν η μεγαλύτερη φυσική ντόπα που θα μπορούσε να δοθεί τη συγκεκριμένη στιγμή.

Ακόμη και να μην λειτουργήσει στο τέλος αυτή η υγιέστατη κίνηση των φιλάθλων -καμία ομάδα δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις επιτυχίες- οι βασικοί συντελεστές των τίτλων, παίκτες και προπονητής δηλαδή, θα έχουν γευτεί ένα διαφορετικό και σπάνιο νέκταρ αναγνώρισης και συμπαράστασης. Όμοιό του, στην Ελλάδα της ισοπέδωσης με την πρώτη στραβή και όταν τα αποτελέσματα είναι αρνητικά, δεν έχει απολαύσει κανένας άλλος αθλητής. Οι περίπου χίλιοι άνθρωποι που πήγαν στο ΟΑΚΑ για να δηλώσουν με χαρακτηριστικό τρόπο την ευγνωμοσύνη και την στήριξή τους στην ομάδα που τους έχει κάνει επανειλημμένως υπερήφανους τα τελευταία χρόνια, είναι πραγματικοί μάγκες!

Διέψευσαν μάλιστα με τον πιο εμφατικό τρόπο τον Θανάση Γιαννακόπουλο, που πριν από μερικές ημέρες είχε πει ότι αν κάποια στιγμή αποτύχει, θα τα «ακούσει» από τον ίδιο τον κόσμο της ομάδας του. Μάλλον στον συγκεκριμένο Παναθηναϊκό το πράγμα διαφέρει και ο κανόνας δεν επιβεβαιώνεται. Ο κόσμος δείχνει ψυχραιμία και ωριμότητα, γιατί ξέρει πως ακόμα δεν έχει κριθεί τίποτα. Είναι βέβαιο όμως ότι ακόμα και αν το φετινό εγχείρημα αποτύχει, κανείς δεν θα ζητήσει ευθύνες από κανέναν και για τίποτα. Είναι τόσες οι χαρές που «χωράει» βρε αδερφέ και μία «πίκρα». Μακάρι, για την δική του υστεροφημία, την ίδια ψυχραιμία να είχε δείξει και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Θα είχε περισσότερα κέρδη, ουσιαστικά και ιδεολογικά, απ’ ότι τώρα...

Υ.Γ.: Η αναφορά σε δημοσίευμα άλλου Μέσου, δεν είναι του χαρακτήρα μου και δεν συνάδει με την επαγγελματική μου ιδιοσυγκρασία και ηθική. Ξεκαθαρίζω πως σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στους συναδέλφους που «στεγάζονται» κάτω από το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ απεριόριστα.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com