Για να γίνει θρύλος, θέλει δουλειά πολλή

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η πρεμιέρα του Ολυμπιακού στη νέα Ευρωλίγκα ήταν απογοητευτική. Όχι τόσο για την ήττα από την πιο έτοιμη Μπιλμπάο, που μπορεί να χαρακτηριστεί και εντός προγράμματος, όσο για την εμφάνιση. Οι «ερυθρόλευκοι», έδειξαν περισσότερο ανέτοιμοι του αναμενομένου, δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις και έδωσαν την ευκαιρία στην αντίπαλό για μία εύκολη νίκη στην παρθενική της μάλιστα εμφάνιση, στην διοργάνωση. Προς Θεού, δεν συντρέχει κανένας λόγος καταστροφολογίας και μηδενισμού. Αυτός, ήταν ουσιαστικά ο πρώτος αγώνας σοβαρών συνθηκών και ανταγωνισμού που έδωσε το συγκρότημα του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Το ανανεωμένο και νεανικό σύνολο που παρουσιάζουν φέτος οι Πειραιώτες, θα περάσει και άλλα δύσκολα βράδια για να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο απόδοσης. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλά και συλλογή εμπειριών και εικόνων από ανάλογα παιχνίδια.

Η αγωνιστική απραξία, λόγω των…φωστήρων που διοικούν το άθλημα στη χώρα και οι απουσίες, αποτελούν άλλωστε ισχυρή δικαιολογία για την κάκιστη εμφάνιση, που θα πρέπει να αποτελέσει «οδηγό» και μπούσουλα βελτίωσης ενόψει της συνέχειας. Ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε περισσότερο αγχωμένος απ’ ότι η πρωτάρα Μπιλμπάο, ήταν πολύ άστοχος και γενικά απροετοίμαστος στον τρόπο παιχνιδιού των βάσκων. Ο Κατσικάρης, παρά την καλή άμυνα που εφήρμοσαν οι «ερυθρόλευκοι» στην αρχή, κατάφερε να βρει λύσεις στην επίθεση με τους Τζάκσον και Μπάνιτς, φορτώνοντας παράλληλα νωρίς με τρία φάουλ το μοναδικό «καθαρόαιμο» σμολ φόργουορντ της ελληνικής ομάδας, Κώστα Παπανικολάου. Ο Μάντζαρης ανταποκρίθηκε καλά παρότι πήρε το βάπτισμα του πυρρός, αλλά μόνος του δεν ήταν αρκετός για να οργανώσει σχέδιο νίκης σε μία τόσο δύσκολη έδρα. Στην προβληματική επιθετική λειτουργία, όμορφες πινελιές έβαλαν μόνο οι Γκετσεβίτσιους και Χάινς,

Οι γηπεδούχοι κυκλοφορούσαν καλύτερα τη μπάλα, την ώρα που στο ίδιο κομμάτι ο Ολυμπιακός έμοιαζε «πελαγωμένος». Εβρισκαν μις ματς, είχαν λύσεις στο μακρινό σουτ από Βασιλειάδη και Γκριμάου, ενώ απειλούσαν και από το χαμηλό ποστ με τους Ντ’ Όρ Φίσερ και Μπάνιτς. Λάζαρος Παπαδόπουλος και Πέρο Άντιτς (έπαιξε με ένεση) ήταν κάκιστοι σε άμυνα και επίθεση, με αποτέλεσμα η ρακέτα να μοιάζει αρκετές φορές με αφύλακτη διάβαση. Το -6 του πρώτου μέρους, άφηνε ελπίδες για κάτι καλό αν η εμφάνιση βελτιωνόταν, αλλά από τη στιγμή που το ματς πήγε στη δύναμη, τη σκληρότητα και τα πολλά φάουλ, ήταν δύσκολο για μία ομάδα χωρίς ρυθμό να αντεπεξέλθει. Η Μπιλμπάο είχε ρυθμό, κάτι που φάνηκε από το 25΄ και μετά και το 13-0 που έκανε σε εκείνο το σημείο, που αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα του Ολυμπιακό στον αγώνα.

Τα άστοχα τρίποντα διαδέχονταν το ένα το άλλο, το καθαρό μυαλό και ο ορθολογισμός είχε πάει… περίπατο και οι «ερυθρόλευκοι» σκόραραν μόνο από αιφνιδιασμούς και ηρωισμούς του Χάινς. Στο σετ παιχνίδι το πρόβλημα ήταν εμφανές, καθώς η μπάλα δεν γύριζε καλά και τα ατού της ομάδας ήταν εγκλωβισμένα στην άμυνα των ισπανών. Η έλλειψη εμπειρίας ήρθε να προστεθεί στα πολλά προβλήματα της ελληνικής ομάδας, που έχασε μετά από έξι χρόνια σε πρεμιέρα της συγκεκριμένης διοργάνωσης, αλλά πήρε ένα πολύτιμο και παράλληλα χρήσιμο μάθημα ενόψει της συνέχειας. Το ερώτημα είναι, μπορεί να το διδαχθεί;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com