Εθνική μπάσκετ: Με λίγη τύχη, γιατί όχι μετάλλιο;

Λίγες ώρες πριν το τζάμπολ της πρεμιέρας του Ολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ, η αγωνία των φίλων του αθλήματος για την Εθνική ομάδα, έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Αδυνατώ να θυμηθώ πότε άλλοτε στο παρελθόν η ελληνική αποστολή στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του Κόσμου, στήριζε τόσα πολλά για ένα μετάλλιο σε ομαδικό και όχι μόνο επίπεδο στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της καλαθόσφαιρας. Και όχι άδικα κατά τη γνώμη μου. Λίγες ώρες μετά την ολοκλήρωση του προ-ολυμπιακού της Αθήνας, σε συνομιλία που είχα με τον συνάδελφο και φίλο μου Χρήστο Ρομπόλη, συμφωνήσαμε πως το φετινό ρόστερ, το κλίμα ανάμεσα στους διεθνείς και η γενικότερη λειτουργία της Εθνικής, δείχνει να είναι σε καλύτερο αν όχι κορυφαίο επίπεδο από ποτέ. Οι δυνατότητες πολλές και οι πιθανότητες για κάτι καλό υπαρκτές. Ξεκαθαρίζω πως δεν με διακατέχει κανένα κλίμα εφορίας λόγω των νικών στο προ-ολυμπιακό, όπου οι αντίπαλοι ήταν κατώτερης δυναμικότητας. Επίσης φοβάμαι πολύ ότι οι πολλές προσδοκίες και η σιγουριά που έχουν μερικοί, μπορεί να μετατραπούν σε μπούμερανγκ. Μακριά από εμάς όμως!

Η Εθνική, συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες για τρίτη φορά στην ιστορία της και είμαι σίγουρος ότι θα προσπαθήσει να εκπληρώσει τον στόχο και τις φιλοδοξίες όλων για ένα μετάλλιο. Στις δυο προηγούμενες συμμετοχές ήμασταν πέμπτοι, επίδοση διόλου ευκαταφρόνητη. Η αγωνιστική συνέπεια και τα δείγματα που παρουσίασε η ομάδα στην εύκολη πρόκριση μέσω του προ-ολυμπιακού, είναι αυτά που μας γεμίζουν με αισιοδοξία. Το χθεσινό φιλικό με την Κροατία, τελευταίο τεστ πριν την πρεμιέρα, στέφθηκε με επιτυχία και όσοι είχαν εικόνα μας μετέφεραν πολύ καλά νέα. Εφόσον ξεπεράσουν οι διεθνείς και τις δυσκολίες της αλλαγής κλιματολογικών συνθηκών στο Πεκίνο, φρονώ ότι όλα θα πάνε κατ’ ευχή. Κομβικής σημασίας είναι το παιχνίδι της πρεμιέρας με την Ισπανία την Κυριακή, το οποίο αν πάρουμε, θα μας δώσει απίστευτη ψυχολογική ώθηση για τη συνέχεια, ενώ η δεύτερη θέση του ομίλου θα φαντάζει εφικτή υπόθεση.

Εκτός ομάδας σε σχέση με πέρυσι τέθηκαν για διάφορους λόγους οι Κακιούζης, Παπαδόπουλος, Χατζηβρέτας και Ντικούδης, με αποτέλεσμα να έχει γίνει μια ευπρόσδεκτη ανανέωση, ενώ «νέα» μέλη είναι οι Γλυνιαδάκης και Πρίντεζης και επανακάμπψατες οι Σχορτσιανίτης και Φώτσης. Μεγάλο όπλο των παιδιών του Παναγιώτη Γιαννάκη είναι η άμυνα από την οποία ξεκινούν όλα, χωρίς η ομάδα να στερείται επιθετικού πλουραλισμού. Το σημείο «κλειδί» είναι η απουσία του μεγάλου αστέρα ή αλλιώς της ντίβας. Όλοι βοηθούν από την πλευρά τους για το καλύτερο δυνατό, με αποτέλεσμα η ομάδα να είναι απρόβλεπτη από αγώνα σε αγώνα και να παρουσιάζει πληρότητα σε όλες τις γραμμές. Στα γκαρντ, Παπαλουκάς, Διαμαντίδης Ζήσης, Σπανούλης εγγυώνται για καλό έλεγχο του ρυθμού και σκοράρισμα όταν αυτό απαιτείται από αυτούς, ενώ ο Πελεκάνος μπορεί να προσφέρει έξι με οκτώ ποιοτικά αμυντικά λεπτά στην ομάδα.

Ο υπερηχητικός, φέτος, Αντώνης Φώτσης φαίνεται πως θα ξεπληρώσει το περυσινό «χρέος» της απουσίας του με ένα μεγάλο Ολυμπιακό τουρνουά, ενώ Τσαρτσαρής και Βασιλόπουλος σε όποιο ματς χρειαστεί θα αποδειχθούν πρωταγωνιστές. Ο νέος της «παρέας» Γιώργος Πρίντεζης θα κληθεί να δώσει την φοβερή επιθετική και αμυντική ενέργεια που διαθέτει, ενώ οι Μπουρούσης και Σχορτσιανίτης αποτελούν εξαιρετικές παρουσίες για τη φροντ λάιν, όσο και αν ο Λάζαρος είχε φάει με το «κουτάλι» τις ειδικές αποστολές, φέροντας τις περισσότερες εις πέρας με επιτυχία. Ο βοηθητικός Ανδρέας Γλυνιαδάκης μπορεί να προσφέρει πολύτιμες ανάσες σε «Σόφο» και «Μπούρου» μη σας προκαλέσει έκπληξη αν αποτελέσει την αποκάλυψη του τουρνουά. Μοναδικές «ενστάσεις» σε ό,τι αφορά το ρόστερ και την προετοιμασία, είναι η έλλειψη ενός «καθαρόαιμου» σμολ φόργουορντ που να διαθέτει αξιόπιστο σουτ, (όμως αυτό το κενό δείχνει να μπορεί να καλυφθεί εκ των έσω) και η έλλειψη μεγαλύτερου αριθμού φιλικών παιχνιδιών από το προ-ολυμπιακό και έπειτα. Κάτι παραπάνω θα ξέρει όμως ο «δράκος».

Εν κατά κλείδι, πιστεύω πως είμαστε απόλυτα έτοιμοι για μια μεγάλη πορεία στα γήπεδα του Πεκίνου. Στο χιαστί της οκτάδας θα κριθούν πολλά και φρονώ πως αν σε αυτό περάσουμε με επιτυχία, θα εκμεταλλευτούμε την μια εκ των δυο ευκαιριών που θα μας παρουσιαστούν στον ημιτελικό ή τον τελικό, ώστε να κρεμάσουμε στο στήθος το μετάλλιο, ανεξάρτητα τι χρώμα θα έχει αυτό. Μέχρι τότε βέβαια το έδαφος είναι δύσβατο και σε καμία περίπτωση στρωμένο με ροδοπέταλα. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι διεθνείς και ο Γιαννάκης, γι’ αυτό άλλωστε είναι σίγουρο ότι θα κοιτάξουν το κάθε ματς ξεχωριστά. Ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά και οι εκτιμήσεις να επιβεβαιωθούν, ώστε να γράψουμε μια ακόμη χρυσή σελίδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Το Ολυμπιακό μετάλλιο είναι το μόνο που λείπει από την πλούσια συλλογή μας και παράλληλα θα είναι το καλύτερο επιστέγασμα για την υπάρχουσα «χρυσή» γενιά παικτών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έχουν ολοκληρώσει την πορεία τους με τα γαλανόλευκα. Οι έφηβοι πριν από μερικές μέρες έδειξαν το δρόμο!

Υ.Γ: Θα ήθελα να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στον Θοδωρή Παπαλουκά, ο οποίος έχασε πρόσφατα ένα πολύ αγαπημένο του πρόσωπο. Ελπίζω ο αυτός ο χαμός να τον κάνει πιο δυνατό. «Τεο» κουράγιο!

Υ.Γ1: Ελπίζω σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος στην αρχή του τουρνουά, να μην επαναληφθούν τα περυσινά φαινόμενα της κακόπιστης δυσμενούς κριτικής από μερίδα του Τύπου. Τα παιδιά του Γιαννάκη ενημερώνονται πολύ από το internet και το μήνυμα που θα ήθελα να τους περάσω από αυτό το κείμενο, εκτός από την καλή τύχη, είναι να μη «μασήσουν». Αυτό κάνουν άλλωστε τα τελευταία χρόνια…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com