Ενστάσεις, πριν την…κανονική ένσταση

Στο ρόλο του ιδανικού αυτόχειρα τότε Μουλαομέροβιτς, μπορούν να μπουν ο Λο και ο Χάινς που έχασαν λέι απ που δεν χάνονται, ο Άντιτς με το…παιδικό φάουλ πάνω στον Μπράουν, ακόμα και το…χρονόμετρο που κόλλησε και έδωσε την ευκαιρία στους ιταλούς να πάρουν τη νίκη. Μετά από την τρίτη ήττα σε τέσσερα παιχνίδια, το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, προϊδεάζει για πρόωρη αποκαθήλωση και το μοναδικό παρήγορο, είναι το μακροσκελές πλέον Top 16, που δίνει τη δυνατότητα για ανατροπές.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το «έγκλημα και τιμωρία» πήρε σάρκα και οστά, σε ένα κομβικό για την εξέλιξη της σεζόν παιχνίδι, που θα μπορούσε να είχε κερδηθεί. Κόντρα στις αντιξοότητες -τραυματισμοί, ιώσεις-, την πίεση για το αποτέλεσμα, αλλά και το μέτριο πρόσωπο που παρουσίασαν για ένα ακόμα βράδυ οι πρωταθλητές. Όταν ο Σπανούλης ξυπνούσε από τον λήθαργο ή αν θέλετε επιδείκνυε το μεγαλείο της αξίας του, «γράφοντας» με όλη την άμυνα της Σιένα …κρεμασμένη πάνω του το 72-67, κανείς δεν θα στοιχημάτιζε ούτε σεντ στο «διπλό». Τα απίστευτα πράγματα που επικαλέστηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και η ομορφιά του μπάσκετ όμως, έκαναν για μία ακόμη φορά, γεγονός, το φαινομενικά ακατόρθωτο. Οι Ιταλοί πανηγύρισαν παίζοντας «κλεφτοπόλεμο» με μόλις επτά παίκτες στο rotation, «κοίμισαν» τον Ολυμπιακό και κόντρα στα προγνωστικά είναι στον προθάλαμο των προημιτελικών.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την τύχη της ένστασης που κατέθεσαν οι «ερυθρόλευκοι» και απορώ γιατί οι διαιτητές δεν είδαν το ριπλέι πριν τελειώσει το ματς, για να οδηγηθεί αυτό, ως όφειλε, στην παράταση. Αν η διοργανώτρια αρχή κρίνει με βάσει και των δεδικασμένων –ΑΕΚ-Ταουγκρές και Γκέτιγκεν-Μπεσίκτας- οι δύο ομάδες θα δώσουν από την αρχή τη μάχη τους και ίσως τότε τα δεδομένα να είναι πιο ευνοϊκά για τον Ολυμπιακό. Μέχρι να βγει η απόφαση όμως, κρίνουμε όσα διαδραματίστηκαν στο παρκέ. Παράλληλα, θα πρέπει οι ίδιοι πρωταθλητές, να προβληματιστούν για το τι πάει «στραβά» και η αγωνιστική «κοιλιά» δεν λέει να…πέσει. Τα προβλήματα που προέκυψαν είναι μία καλή δικαιολογία, αλλά από τον τρόπο παιχνιδιού και διαχείρισης του υλικού προκύπτουν ερωτήματα, που μόνο αν βρουν άμεσα απαντήσεις και λύσεις θα έχει τύχη στη συνέχεια η ελληνική ομάδα.

Οι ελπίδες να επιβεβαιωθεί η ανωτερότητά της κόντρα σε ομάδες όπως η Σιένα, η Μακάμπι, η Φενέρ, η Κάχα και η Χίμκι λιγοστεύουν επικίνδυνα, αν συνεχιστεί η τακτική «βάζω τα χέρια μου και βγάζω τα μάτια μου». Και μπορεί στον αθλητισμό σχεδόν τα πάντα να κρίνονται από το αποτέλεσμα, όμως ακόμα και αν ο Ολυμπιακός είχε υπερασπιστεί αυτό το +5 στο τέλος, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τα προβλήματα. Μια ζώνη με προσαρμογές –άμυνα στην οποία φανερά υπάρχει πρόβλημα από την αρχή- από τους ιταλούς, δημιούργησε αποδιοργάνωση και το καλάθι ερχόταν με κόπο και ιδρώτα. Η Σιένα έκανε 9 (!) κλεψίματα και πρωτίστως, πήγε τον ρυθμό εκεί ακριβώς που ήθελε, με αποτέλεσμα να μείνει στην διεκδίκηση του ματς μέχρι τέλους.

Την ίδια ώρα, ο Ολυμπιακός εγκλωβιζόταν στην επίθεση, έκανε λάθη στην κυκλοφορία και παρότι μάζεψε περισσότερα ριμπάουντ από την αστοχία του αντιπάλου, έδωσε δέκα έξτρα κατοχές με τα δέκα αμυντικά που απώλεσε. Από το «3», εξακολουθεί –με εξαίρεση την πολύτιμη έξαρση του Περπέρογλου στις αρχές του 4ου δεκαλέπτου- να μην παίρνει αυτά που έπαιρνε στον πρώτο γύρο. Σαφές πλάνο –ανάλογων χαρακτηριστικών παίκτης- για τις στιγμές που «αποσυνδέεται» από το καλάθι ο Σπανούλης, δεν υπάρχει -μόνο ο Σλούκας μπορεί να τα κάνει αλλά αποσύρθηκε όταν έβαλε τρίποντο-, με αποτέλεσμα να χάνεται η ισορροπία άμυνας-επίθεσης και να μην υπάρχει σταθερότητα για μεγάλα διαστήματα, ιδιαίτερα όταν οι αντίπαλοι είναι εξαιρετικά «διαβασμένοι». Για ένα ακόμα παιχνίδι, το rotation γεννά απορίες, καθώς Σεμρνατίνι και Μάντζαρης που έδειχναν να πατούν καλύτερα από τους υπόλοιπους και να βοηθούν σε όλους τους τομείς, έκατσαν ανεξήγητα πολύ στον πάγκο.

Πλέον ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος να δώσει δέκα τελικούς –μακάρι για αυτόν να γίνουν έντεκα αν δικαιωθεί στην ένσταση- και να κάνει υπερβάσεις για τη πρόκριση. Είναι στο χέρι του να αλλάξει την κατάσταση διότι είναι καλύτερος από πολλές ομάδες στον όμιλο. Οφείλει όμως και να το δείξει. Χρόνος υπάρχει και δεν αποκλείεται σε λίγο καιρό να μιλάμε εντελώς διαφορετικά. Προς το παρών, θα πρέπει να αλλάξει αρκετά και να προσπαθήσει περισσότερο για να δικαιωθεί. Άλλωστε οι σπουδαίοι είναι φτιαγμένοι για τα δύσκολα και εκεί οφείλουν να το αποδεικνύουν. Στο Τελ Αβίβ, ας γίνει η αρχή…

Υ.Γ.: Η πεπατημένη και ο προγραμματισμός είναι σπουδαία πράγματα στο μπάσκετ –και στη ζωή γενικότερα- και ίσως στο τέλος να δικαιώνονται όσοι τα ακολουθούν πιστά. Όμως χρειάζεται πάντα και το παράτολμο, το τολμηρό και το διαφορετικό, που θα αλλάξει τη ροή.

Follow @ZervasNikolaos