Ένα… γράμμα για τον Βασιλόπουλο

«Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει ότι η διάγνωση του ιατρού της ομάδας για τον τραυματισμό του Παναγιώτη Βασιλόπουλου στο δεξί γόνατο είναι: Ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού και ρήξη έξω μηνίσκου. Ο χρόνος αποθεραπείας του υπολογίζεται σε διάσημα έξι με εννιά μήνες…». Αυτή ήταν η επίσημη επιβεβαίωση των όσων ξέραμε από το απόγευμα του Σαββάτου, αλλά δεν θέλαμε να αποδεχθούμε. Ή ελπίζαμε πως η αρχική διάγνωση θα ήταν υπερβολική και ο Παναγιώτης θα είχε κάτι λιγότερο σημαντικό. Η αλήθεια όμως ήταν σκληρή και οι ευχές όλων πήγαν στο βρόντο. Ο πιο άτυχος –με διαφορά από τον δεύτερο- έλληνα μπασκετμπολίστας και ίσως από τους πιο χτυπημένους από την μοίρα αθλητές στον Κόσμο, είναι υποχρεωμένος να ανέβει ξανά έναν Γολγοθά.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ενάμιση περίπου μήνα μετά την πλήρη αποθεραπεία του από την επέμβαση στη μέση, τραυματισμός που τον άφησε εκτός δράσης, σχεδόν για δύο χρόνια, θα αντικρίσει ξανά την πόρτα του χειρουργείου, θα μείνει μακριά από τα γήπεδα και θα ταλαιπωρηθεί με φυσιοθεραπευτές, γιατρούς και γυμναστήρια, ώστε να επανέλθει στα παρκέ. Αλήθεια, πόσοι θα επέλεγαν αυτόν τον δρόμο αν ήταν στη θέση του; Πόσοι δεν θα έλεγαν, «φτάνει, ως εδώ», έπειτα από τόσα και απανωτά χτυπήματα. Ο Βασιλόπουλος, είναι ένα από τα καλύτερα παιδιά στον χώρο. Όσοι τον γνωρίζουν, λένε πως δεν πειράζει ούτε μυρμήγκι. Και όμως, η τύχη δεν είναι με το μέρος του. Αυτή, αλλά και η Θεία δύναμη, τον δοκιμάζουν συνεχώς με τον πιο βάναυσο και ύπουλο τρόπο για έναν αθλητή.

Μία καριέρα, που ακροβατεί τα τελευταία χρόνια, όχι επειδή αυτός το διάλεξε ή επέλεξε να την αφήσει μη δουλεύοντας, αλλά λόγω της ατυχίας και των τραυματισμών. Στον αθλητισμό την μοίρα την ορίζουν σε μεγάλο βαθμό οι ομάδες, οι παίκτες και οι προπονητές με τα πεπραγμένα τους. Για τον Βασιλόπουλο όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και να θέλει να αποδείξει τόσα χρόνια την αξία του, δεν μπορεί. Και αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο. Δεν το αξίζει ο Παναγιώτης. Δεν το αξίζει κανένας αθλητής αυτό, αλλά δυστυχώς η ζωή είναι απρόβλεπτη και άδικη. Όπου και αν κοιτάξει κανείς γύρω του, θα δει αδικία, ίσως και για σπουδαιότερα πράγματα της καθημερινότητας απ’ ότι ένας αθλητής που τραυματίστηκε. Όπως επίσης υπάρχει και η πτυχή του νέου κινήτρου που δίνεται από τις κακοτοπιές.

Όσο και αν αυτή η στιγμή που ο διεθνής φόργουορντ πονάει και αναρωτιέται «γιατί πάλι εγώ», δεν προσφέρεται για συμβουλές, θα πρέπει να τις ακούσει. Κουράγιο, υπομονή και δύναμη, είναι λέξεις κοινότυπες αλλά χρήσιμες. Υπάρχει όμως και η πτυχή που ανέφερα παραπάνω. Από την στιγμή που τα κατάφερες μία φορά Παναγιώτη, μπορείς και δεύτερη. Αρκεί να το πιστέψεις. Και πρέπει να το κάνεις. Πρώτα και κυρίως για σένα, αλλά και τους γύρω σου που σε στηρίζουν και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Όταν καταφέρεις να βγεις και πάλι δυνατός απ’ όλα αυτά, θα είσαι ακόμη πιο σκληρός και έτοιμος. Θα είσαι ακόμα καλύτερα με τον εαυτό σου. Γιατί θα έχεις καταφέρει το απίστευτο.

Πλέον δεν τίθεται θέμα επιστροφής στον Ολυμπιακό, την Εθνική τα πρωταθλήματα ή ό,τι άλλο μπορεί να περικλείει αυτή η εξέλιξη. Είναι δευτερευούσης σημασίας, όσο και αν η ρεαλιστική πλευρά λέει ότι για αυτά θα παλέψεις. Το ζήτημα πλέον είναι ανθρώπινο και έγκειται στο κατά πόσο εσύ θα στηρίξεις τον εαυτό σου για να ξανασηκωθείς. Όλα τα άλλα θα γίνουν. Η διαφορά είναι ότι για σένα θα αργήσουν λίγο ακόμη, αλλά θα είναι και πιο γλυκά. Γιατί σίγουρα μπορείς. Αρκεί, να το πιστέψεις...

Καλή τύχη «βασιλόπουλο».

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com