Ένα γλυκό, γαλανόλευκο…νέκταρ

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο πρώτος στόχος για την Εθνική ομάδα επετεύχθη. Οι διεθνείς και ο Ηλίας Ζούρος, ξεπέρασαν τον ψυχολογικό σκόπελο της πρώτης φάσης και έκαναν ένα σημαντικό βήμα για την επίτευξη του στόχου. Να τερματίσουν όσο πιο ψηλά γίνεται, παίζοντας αυτό που ξέρουν και μπορούν. Και για τα δύο, ο τελικός απολογισμός θα γίνει στο τέλος. Μακάρι αυτό να αργήσει να έρθει, όσο και αν δεδομένα θα χρειαστεί να παλεύουμε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Δεν μας πειράζει. Αρκεί οι παίκτες να τα δίνουν όλα και να φεύγουν από το παρκέ, έχοντας κάνει κατάθεση ψυχής. Αμφιβάλει κανείς πως με εξαίρεση το ματς με τα Σκόπια, αυτό γίνεται; Τα φυσιολογικά σκαμπανεβάσματα στην απόδοση μίας ομάδας που τώρα «χτίζει», θα μας χαρίσουν, λογικά και άλλες περιπέτειες σαν και αυτή του αγώνα με την Κροατία.

Έχουν όμως και μία ευεργετική συνέπεια για το μέλλον. Από τις δυσκολίες και τις αναποδιές φτιάχνεις νοοτροπία, γαλουχείσαι στα μεγάλα παιχνίδια και αποκτάς πνεύμα νικητή. Όταν οι παίκτες που απαρτίζουν αυτή την ομάδα, εμπλουτίσουν το ταλέντο τους με τα παραπάνω στοιχεία, δεν θα επιτρέπουν σε καμία Κροατία, να φτάνει μία ανάσα από την ολική ανατροπή, όταν υπολείπετε είκοσι ολόκληρους πόντους. Τότε ο πήχης θα ανέβει ακόμα πιο ψηλά και οι προσδοκίες θα πληθύνουν. Ως τότε και χωρίς αυτό να σημαίνει πως είμαστε ξεγραμμένοι σε αυτό το τουρνουά, χρειάζεται στήριξη και υπομονή και όχι απαξίωση. Το μπάσκετ, όπως και πολλά άλλα αθλήματα σε επίπεδο ανδρών και νέων, δείχνει πως, παρά την οικονομική συρρίκνωση του ελληνικού αθλητισμού που επιχειρεί η Πολιτεία, μπορεί και βγάζει συνεχώς νέες «φουρνιές» παιδιών που μπορεί να πρωταγωνιστήσουν.

Στο ματς με την Κροατία, η Εθνική σέρβιρε και πάλι το γλυκό νέκταρ της νιότης της. Αυτό που μπορεί σε μία μέρα, σε ένα δεκάλεπτο ή σε μία φάση να την κάνει να δείχνει υπεράνθρωπη και στην αμέσως επόμενη, κοινή θνητή. Πραγματοποίησε στο πρώτο εικοσάλεπτο μια εμφάνιση βγαλμένη από κομπιούτερ, το οποίο έθεσε σε κατάσταση αναμονής σε αυτό που ακολούθησε. Κατάφερε να μην το απενεργοποιήσει, διότι έχει «βαριά» φανέλα, η οποία είναι άγνωστο που μπορεί να την οδηγήσει στη συνέχεια. Ένα ημίχρονο που το μάτι των διεθνών «γυάλιζε». Με άμυνα για σεμινάριο, έκοβε, έκλεβε και έβγαινε με άνεση στον αιφνιδιασμό, που αναμφίβολα αποτελεί το δυνατό της στοιχείο. Θωράκισε εξαιρετικά την ρακέτα της, πήρε πολλά επιθετικά ριμπάουντ και με αιχμές τους Φώτση, Βασιλειάδη και Μπουρούση, έκανε ό,τι ήθελε τους αντιπάλους.

Ο Ζήσης με την μαεστρική του καθοδήγηση από το «1» που του ταιριάζει περισσότερο, ο Μπράμος με τις εκπληκτικές του άμυνες και ο Παπανικολάου με την ενέργεια που έδινε στο παρκέ, δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Η επίθεση σε αντίθεση με προηγούμενα παιχνίδια πετούσε «φωτιές», η πίεση σε όλο το γήπεδο και οι άμυνες ζώνης απέφεραν καρπούς, τα τρίποντα έμπαιναν το ένα μετά το άλλο, ενώ τα αβίαστα λάθη είχαν…ξεχαστεί στα αποδυτήρια. Ο Ηλίας Ζούρος, γνωρίζοντας πως είχαμε μπει σε ειδικές συνθήκες, άφησε κατά μέρους το ακατάπαυστο rotation, που ίσως να αποδιοργάνωνε σε κάποιο βαθμό την ομάδα. Τα μεγάλα ατού των Κροατών, Τόμιτς, Ντρέιπερ και Μπογκντάνοβιτς ήταν καλά «κλειδωμένα» και η Εθνική έπαιρνε ένα τεράστιο άριστα, δεδομένης και της κρισιμότητας της αναμέτρησης.

Ακόμα και στο νωθρό πρώτο επτάλεπτο του τρίτου δεκαλέπτου, δείξαμε χαρακτήρα και δεν επιτρέψαμε στους Κροάτες να πλησιάσουν σε απόσταση βολής. Κάπου εκεί όμως, το νέκταρ άρχισε να…ξινίζει και τα καύσιμα να τελειώνουν. Ο Βράνκοβιτς επιχείρησε απονενοημένο διάβημα, δίνοντας το ελεύθερο στον παραγκωνισμένο Μπάρατς να εκτελεί με επιτυχία μέχρι και τρίποντα. Τον χρησιμοποίησε μαζί με τον έτερο ψηλό του, τον Τόμιτς και σε συνδυασμό με την αδυναμία μας να βρούμε επιθετικές λύσεις στη ζώνη τους, -ίσως να χρειαζόταν λίγο περισσότερο ο Βασιλειάδης- λίγο έλλειψε να γίνει το κακό. Το αποτρέψαμε χάρη στο καθαρό μυαλό του Καλάθη, δύο κρίσιμα σουτ από Φώτση και Ζήση και τρείς εύστοχες βολές επίσης από τον Νικόλα.

Κάπως έτσι, έκλεισε με ευχάριστο τέλος το πρώτο δύσκολο κεφάλαιο της διοργάνωσης. Κάπως έτσι «σφραγίσαμε» τα εισιτήρια για το Βίλνιους, όπου μας περιμένουν Ρωσία, Σλοβενία και Γεωργία. Κανείς δεν ξέρει αν θα τα καταφέρουμε. Οι πιθανότητες επιτυχίας είναι ίσες με αυτές της αποτυχίας. Το μόνο σίγουρο, είναι πως με εμφανίσεις σαν του αποψινού πρώτου ημιχρόνου, μπορούμε να γράψουμε και άλλες σελίδες στο βιβλίο αυτού του Ευρωμπάσκετ.

Υ.Γ. Η προσθήκη του Βαγγέλη Μάντζαρη είναι εξαιρετική για τον Ολυμπιακό. Ο «μικρός» δεν είναι Ζήσης -πονεμένη ιστορία τα…φλερτ του με τους Πειραιώτες- αλλά και τσαγανό διαθέτει για να βοηθήσει άμεσα και τεράστιο μέλλον έχει μπροστά του. Αρκεί βέβαια, να δουλέψει. Αν οι «ερυθρόλευκοι» αποκτήσουν και τον Μπράμος, θα έχουν φτιάξει ένα εξαιρετικό μίγμα νέων ελλήνων -και όχι μόνο- παικτών, με προοπτική για μεγάλα πράγματα στο μέλλον. Σε περίπτωση μάλιστα που ο Κέσελ κάνει τα…μισά από αυτά που κάνει στο Ευρωμπάσκετ με την Σερβία και αποκτηθεί και ένας ποιοτικός ψηλός, οι πιθανότητες για κάτι καλό από τη φετινή κιόλας σεζόν είναι πολλές.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com