Αυτή, ήταν η πραγματική Εθνική

Ομολογώ ότι μέχρι το 15ο λεπτό του αγώνα της Κυριακής με την Ισπανία, μέσα μου πίστευα ότι η κατάρα θα «σπάσει». Οι πολλές χαμένες βολές, τα εύκολα επιθετικά ριμπάουντ που δωρίσαμε στους «φούριας ρόχας» και η τραβηγμένη από τα…μαλλιά τεχνική ποινή που δέχθηκε ο Φώτσης στο 26-26 όμως, έγειραν τη πλάστιγγα υπέρ τους. Οι Ισπανοί είναι καλύτεροι από εμάς, το θαύμα δεν έγινε, όμως το τουρνουά είχε πολύ δρόμο ακόμη. Και θα έχει, πιστέψτε με…Το σημερινό ματς με τους Γερμανούς ήταν από αυτά που χαρακτηρίζονται «δίχως αύριο». Και σε αυτά τα παιχνίδια η Εθνική έχει αποδείξει από το 2004 και έπειτα ότι έχει τον χαρακτήρα, την εμπειρία και το ταλέντο να τα κουμαντάρει. Τα «πάντσερ» σε καμία περίπτωση δεν είναι Ισπανία, ούτε καν Ρωσία, Κροατία ή Αργεντινή που λογικά θα αντιμετωπίσουμε στον προημιτελικό, αλλά δεν παύει να αξίζουν το σεβασμό και την προσοχή όλων. Η παρουσία του τεράστιου Ντιρκ Νοβίτσκι άλλωστε αποτελεί εχέγγυο για τα παραπάνω.

Σήμερα είδαμε την πραγματική Εθνική. Την ομάδα που μας είχε κάνει να αισιοδοξούμε πως με λίγη τύχη μπορεί να κάνει κάτι πολύ καλό. Εκτός του ότι συνέτριψε το συγκρότημα του Ντιρκ Μπάουερμαν, χωρίς να αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης, κάνοντας ένα αποφασιστικό βήμα πρόκρισης στους «οκτώ», κατάφερε να κερδίσει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, να πιστέψει σε αυτά που μπορεί να κάνει και να φορμαριστεί μέσα από τους αγώνες του τουρνουά, καλύπτοντας παράλληλα αγωνιστικά το χαμένο έδαφος τις έλλειψης φιλικών αγώνων μετά το προ-ολυμπιακό. Οι βολές βρήκαν στόχο, στα ριμπάουντ ο έλεγχος πήρε πολύ καλύτερο βαθμό, ενώ η άμυνα, που από αυτή ξεκινούν όλα, «τσάκιζε» κυριολεκτικά κόκαλα. Το τρικ του Γιαννάκη να περιοριστούν στο έπακρο οι Νοβίτσκι και Κέιμαν και ας βάλουν όσους θέλουν οι υπόλοιποι, έπιασε. Οι 17 πόντοι που «έγραψαν» οι δυο Nbaer’s μιλάνε από μόνοι τους, την ώρα που οι δυο τους πετυχαίνουν περίπου το 50% των πόντων στα παιχνίδια της «νάσιοναλμαντσαφτ».

Από το πρώτο δευτερόλεπτο τα ψηλότερα και εμπειρότερα γκαρντ μας, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Παπαλουκάς πίεσαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου με αποτέλεσμα οι Γερμανοί σε κάποιες περιπτώσεις να μη μπορούν να περάσουν με επιτυχία το κέντρο και να βγουν επιθέσεις και εύκολα καλάθια από κλεψίματα (10 συνολικά για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα). Η πολύ καλή δουλειά των προαναφερθέντων αποτυπώνεται από τις 15 ασσίστ που μοιράσαμε σήμερα. Το έτερο σημερινό κέρδος είναι ο Γλυνιαδάκης που προσέφερε στη φροντ-λάιν τα δέκα αντίστοιχα πολύτιμα ποιοτικά λεπτά που έδινε ο -εκτός κλίματος προς το παρών- Σχορτσιανίτης στην Ιαπωνία. Ο Σπανούλης εκτός των 23 πόντων του έπαιξε και καταπληκτική άμυνα, ενώ ο Παπαλουκάς με τους 15 πόντους και την εξαιρετική οργάνωση του παιχνιδιού, δείχνει ότι ξεπέρασε το σοκ του χαμού, της γιαγιάς του που του στοίχισε περισσότερο απ’ όσο νόμιζαν μερικοί έξυπνοι. Το βάπτισμα του πυρρός με πολύ καλή ανταπόκριση στις απαιτήσεις πήρε και ο Πρίντεζης ο οποίος μπορεί να αποδειχθεί κομβικός με την ενέργεια που προσφέρει στη συνέχεια.

Το πρόσημο λοιπόν είναι υπέρ του δέοντος θετικό και πλέον βήμα-βήμα κοιτάμε τη συνέχεια προσδοκώντας ανάλογες εμφανίσεις και αποτελέσματα. Απέναντί μας έχουμε τις ΗΠΑ, σε ένα ματς που μόνο να κερδίσουμε έχουμε και τίποτα να χάσουμε. Νομίζω πως τα πράγματα θα είναι δύσκολα, γιατί ακόμη οι Αμερικανοί θυμούνται αυτό το 101-95 της Ιαπωνίας, αλλά στον αθλητισμό, ποτέ δεν ξέρεις. Σημασία έχει να καταθέτεις στο παρκέ αυτό που μπορείς και ας «στραβώσει» το αποτέλεσμα. Κάποιοι βιάστηκαν να κρίνουν αυστηρά αυτή την ομάδα την Κυριακή και να ξεστομίσουν αερολογίες στις οποίες δεν θέλω να αναλωθώ. Όλοι κρίνονται στο τέλος κύριοι και ακόμη το Ολυμπιακό τουρνουά έχει πολύ φαί. Ούτε ομαδάρα γίναμε πάλι, ούτε όμως θυμηθήκαμε και πάλι το μπάσκετ. Ποτέ δεν το ξεχάσαμε. Το ταλέντο υπάρχει αρκεί να μετουσιώνεται σωστά στο παρκέ. Όλα τα άλλα είναι λαϊκή κατανάλωση. Ραντεβού την Πέμπτη το μεσημέρι. Ως τότε, όπως αρέσκεται να λέει ο Παναγιώτης Γιαννάκης... υπομονή.

Απορίες, παρατηρήσεις και σχόλια στο mesastiraketa@yahoo.com