Ατσάλινος Παναθηναϊκός, αυτόχειρας Ολυμπιακός

Άλλη μία χρονιά ολοκληρώθηκε, έχοντας ίδια κατάληξη και απαράλλακτο σκηνικό. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε ένα ακόμη πρωτάθλημα και ο Ολυμπιακός έπεσε στο καναβάτσο, με μόνη διαφοροποίηση τον τρόπο ή αν θέλετε το σενάριο. Αυτή τη φορά, ο…αόρατος συγγραφέας, επέλεξε να δημιουργήσει ιδανικές προϋποθέσεις για τους «ερυθρόλευκους», αλλά όταν αποφάσισε για τον επίλογο, δεν απέφυγε την πεπατημένη, που θέλει τους παίκτες του Ομπράντοβιτς στο βάθρο και τους Πειραιώτες να ψάχνουν να βρουν το τι έφταιξε και να κάνουν σχέδια για τη νέα σεζόν. Ο τέταρτος τελικός έδωσε για πολλοστή φορά μαθήματα και παράλληλα επιβεβαίωσε σκέψεις και αποφθέγματα, για το γιατί ο Παναθηναϊκός είναι στην κορυφή του ελληνικού-ευρωπαϊκού μπάσκετ και γιατί ο Ολυμπιακός, ακόμη και στην χρονιά που έδειχνε να έχει όλο το «πακέτο» για να ανατρέψει το σκηνικό, δεν κατάφερε να πιεί νερό από την πηγή.

Ο τραυματισμός του Διαμαντίδη στο πρώτο μόλις λεπτό, προμήνυε πως εύκολα ή δύσκολα οι παίκτες του Ίβκοβιτς θα καταφέρουν να πάρουν το πολυπόθητο «διπλό» και θα οδηγήσουν τη σειρά στο γήπεδό τους. Όμως υπολόγιζαν χωρίς τους…ξενοδόχους, που στον Παναθηναϊκό αλλάζουν ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού. Αυτή τη φορά ήταν ο Φώτσης και ο Καλάθης, τις προηγούμενες ήταν ο Μάριτς και ο Νίκολας και πάει λέγοντας. Η εξέλιξη του ματς, ήταν μία απάντηση στους περισσότερους, ανάμεσά τους και ο υπογράφων, που υποστήριζαν πως αν αφαιρέσεις από την «πράσινη» μηχανή τον καστοριανό γκαρντ, η ισχύς της θα μειωθεί σε χαμηλά επίπεδα. Φευ. Ίσως αν απέναντι στους μόνιμους πρωταθλητές Ελλάδας βρισκόταν μία ομάδα με ισχυρότερο «μέταλλο», αυτοπεποίθηση και χωρίς το βάρος των συνεχόμενων αποτυχιών τα τελευταία χρόνια, η άποψη να επιβεβαιωνόταν. Όμως με τον Ολυμπιακό, του ασήκωτου φορτίου της έλλειψης τίτλων, όλα γίνονται. Η πλειονότητα, συνέδεσε την πίεση και το άγχος, με την αποτυχία στις τελευταίες κρίσιμες ελεύθερες βολές. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Διότι στο μπάσκετ και τα φαινομενικά εύκολα σουτ χάνονται.

Όταν όμως σου παρουσιάζεται μία τόσο μεγάλη ευκαιρία να πάρεις ξανά το πλεονέκτημα στην κούρσα του τίτλου, δεν θα πρέπει να αφήνεις την παρτίδα να κρίνεται στο τελευταίο χαρτί. Θα πρέπει να έχεις τον τρόπο και τα κότσια να «χτυπήσεις» το θηρίο νωρίτερα, διότι αν του δώσεις ανάσες, την κρίσιμη στιγμή θα «μιλήσουν» η εμπειρία και οι επιτυχημένοι τρόποι επιβίωσης, που το κάνουν να ξεχωρίζει τόσα χρόνια. Σίγουρα αν έστω και μία βολή είχε βρει στόχο, τα δεδομένα θα είχαν αλλάξει, αλλά ο Ολυμπιακός και ο προπονητής του, πήραν κάκιστο βαθμό στην διαχείριση αυτής της θετικής συγκυρίας που τους παρουσιάστηκε. Φάνηκαν μάλιστα να μπερδεύονται περισσότερο από τον τραυματισμό του Διαμαντίδη, σε σχέση με τον αντίπαλο, που «έστησε» νέο πλάνο σε δευτερόλεπτα, έχοντας εκτός μάχης τον πολυτιμότερο παίκτη του. Μία άμυνα ζώνης, ή η δημιουργία μεγαλύτερης πίεσης στον άξιο αντικαταστάτη, Νικ Καλάθη, ίσως να αρκούσαν. Όταν το ματς πήγε στη ρουλέτα, οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν έλλειψη πίστης, ηρεμίας και δεν είχαν τα κότσια να πάρουν το φαγητό μέσα από το πιάτο. Μοιραία λοιπόν και αφού έχασαν αμέτρητα αμυντικά ριμπάουντ, ήρθε η ήττα…

Ο Παναθηναϊκός εξαργύρωσε με τον καλύτερο τρόπο την εμπιστοσύνη του σε παίκτες ρολίστες, που απέδειξαν ότι είναι ικανότεροι απ’ ότι οι περισσότεροι υπολόγιζαν. Η χρονιά έκλεισε ιδανικά και με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Φώτση, που ήταν ο πιο σταθερός του παίκτης φέτος, άσχετο αν οι χαμηλοί τόνοι και ο επαγγελματισμός που δείχνει μέσα και έξω από το γήπεδο, δεν αναδεικνύουν στο έπακρο την λάμψη του. Οι «πράσινοι» πήραν δύο μεγάλα τρόπαια με τη μαγκιά τους, αφού είχαν φανερά τις περισσότερες ελλείψεις στο ρόστερ, σε σχέση με τα άλλα χρόνια της αυτοκρατορίας τους και το καλοκαίρι αποδυναμώθηκαν στο έπακρο. Ο Ομπράντοβιτς χαρακτήρισε αυτή τη χρονιά ως κορυφαία του στην ομάδα, αν και είναι ίσως η πρώτη φορά που τα κρίσιμα ματς, κερδηθήκαν περισσότερα με την προσωπικότητα κάποιων παικτών και όχι μόνο μέσα από το πλάνο του προπονητή. Ο Σέρβος, φρόντισε απλά να διαψεύσει τον κουμπάρο του, που στην πρώτη συνέντευξη αφότου ανέλαβε εκ νέου τον Ολυμπιακό, είχε πει ότι η ψαλίδα που υπήρχε ανάμεσα στις δύο ομάδες προπονητικά, έκλεισε. Μπορεί να μειώθηκε σε μεγάλο βαθμό, αλλά στα σημεία, νικητής ήταν ο Ζοτς. Έτσι δεν είναι δάσκαλε;

Υ.Γ.: Οι εικόνες ντροπής λίγο πριν το τέλος του ματς στο ΟΑΚΑ, μόνο θλίψη προκαλούν. Όσο η ατιμωρησία θα κυβερνάει, η Αστυνομία θα εγγυάται για ομαλή διεξαγωγή χωρίς να μπορεί να αποτρέψει τα έκτροπα και οι εκάστοτε παράγοντες θα αποθεώνουν τους είκοσι χιλιάδες υπέροχους οπαδούς που στήριξαν την ομάδα, χωρίς να κάνουν διαχωρισμό από τους κάφρους, το φαινόμενο της γηπεδικής βίας θα ζει και θα βασιλεύει. Συγχαρητήρια στους παίκτες του Παναθηναϊκού που έτρεξαν να προστατεύσουν τους συναδέλφους τους, αλλά και για το ότι καταδίκασαν άπαντες στις δηλώσεις τους τα επεισόδια. Η Πολιτεία, θα δείξει τώρα τον ίδιο ζήλο για τα όσα έγιναν, όπως σε πρόσφατες περιπτώσεις;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com