22 χρόνια, ή μία αιωνιότητα;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η 14η Μαρτίου κάθε χρόνου, μπορεί να μοιάζει και ίσως να είναι μία ημέρα σαν όλες τις άλλες. Γιά όλους όσοι έχουμε στην καρδιά το μπάσκετ όμως, αποτελεί μία ευκαιρία για να γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και να θυμόμαστε. Να αναπολούμε νοσταλγικά, να χαιρόμαστε ή να μελαγχολούμε. Πριν από είκοσι δύο χρόνια στην Αθήνα, διεξήχθη ένα από τα μεγαλύτερα παιχνίδια μπάσκετ που έχει καταγράψει η ιστορία του αθλήματος. Ρεάλ Μαδρίτης-Καζέρτα ή αλλιώς Ντράζεν Πέτροβιτς εναντίον Όσκαρ Σμιντ. Εκεί όπου δύο χρόνια πριν, είχε γραφτεί η πιο χρυσή ως τότε σελίδα του ελληνικού αθλητισμού, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, κοντραρίστηκαν δύο θρύλοι του Παγκόσμιου μπάσκετ, με φόντο το αστραφτερό κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης, αλλά και την περαιτέρω εξάπλωση του αθλήματος στην Ελλάδα.

Μικρό παιδάκι τότε, θυμάμαι πως ο θείος που…μπόλιασε μέσα μου την αγάπη για την πορτοκαλί θεά, αγόρασε εισιτήρια για το ματς. Η έλλειψη ελληνικού ενδιαφέροντος δεν με άφηνε αρχικά να εκτιμήσω την σπουδαιότητα της κίνησής του. Βλέποντας τις προσπάθειες του αειμνήστου Ντράζεν, αλλά και την επιμονή του Βραζιλιάνου Όσκαρ, να του πάρει την …μπουκιά από το στόμα, άλλαξα άρδην άποψη. Τα κενά που άφησε η, δικαιολογημένα λόγω ηλικίας, μειωμένη κατανόηση αυτού που είδα τότε, καλύφθηκαν και με το παραπάνω μετέπειτα, όταν παρακολούθησα ξανά και ξανά το παιχνίδι. Μία πραγματική απόλαυση, συνδυασμός ταλέντου, πάθους και αθλητικής προσήλωσης στο στόχο. Οι 62 πόντοι του «Μότσαρτ» και οι 44 του Σμιντ, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελούν σκορ αγώνα της σύγχρονης εποχής.

Δίπλα στους δύο σούπερ σταρ, παίκτες που τότε λόγω της λάμψης των προαναφερθέντων, φάνταζαν κομπάρσοι (Μπιριούκοφ, Τζεντίλε, Ντελανιέλο, Ρότζερς), αλλά μετέπειτα μετατράπηκαν σε πρωταγωνιστές, οδηγώντας τις ομάδες που αγωνίστηκαν σε τρόπαια και δόξα. Το τελικό 117-113 της παράτασης, ήταν υπέρ του δέοντος χορταστικό, όμως οι περισσότεροι ήθελαν αυτή η βραδιά να είχε και συνέχεια. Το σίγουρο, είναι ότι το μπάσκετ που είχε ήδη περάσει με επιτυχία το προπαρασκευαστικό στάδιο στην Ελλάδα, είχε αρχίσει να μπαίνει περισσότερο στις καρδιές και τις συνειδήσεις μας. Τα νέα παιδιά που αγόραζαν μία μπάλα και «όργωναν» τα ανοικτά γήπεδα -που ήταν περισσότερα τότε- επηρεασμένα από τις επιτυχίες της Εθνικής ομάδας, καταλάβαιναν πως υπάρχουν και εκτός συνόρων ανάλογοι ήρωες, που απλά μιλάνε άλλη γλώσσα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα λάμψη και υγεία. Επιτυχίες σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο, μία εποχή που δύσκολα θα ξεχαστεί. Οι «βάσεις» της δε, αποδεικνύονται τόσο ισχυρές, που κρατούν όρθιο ακόμα και σήμερα το οικοδόμημα, παρότι αυτό βάλλεται από παντού. Έχει υποστεί ήδη μεγάλη ζημιά, με τα τελευταία γεγονότα των αναβολών λόγω της βίας, τα επεισόδια, τα τεράστια, οικονομικά και όχι μόνο, προβλήματα που αντιμετωπίζει το πρωτάθλημα και το ενδιαφέρον που ολοένα και φθίνει να είναι τα κυριότερα. Το παιχνίδι σε τεχνικό κομμάτι έχει αλλάξει άρδην. Πλέον κανείς δεν μπορεί να πετύχει 62 πόντους και πολύ περισσότερο για να φτάσει στους 20, θα πρέπει όλη η ομάδα να δουλέψει για αυτόν. Οι άμυνες που έχουν εξελιχθεί σε επιστήμη, δεν επιτρέπουν τέτοια μεγάλα σκορ και ο κόσμος δεν ταυτίζεται με τον αντίστοιχο Ντράζεν, Σμιντ, Γκάλη, Γιαννάκη...

Ίσως γιατί τέτοιοι δεν υπάρχουν στις μέρες μας, αλλά και πολύ δύσκολα θα υπάρξουν, διότι το άθλημα επιτάσσει άλλον τρόπο δουλειάς, προπόνησης και νοοτροπίας. Μήπως όμως τότε ήταν καλύτερα; Πόσοι από εσάς δεν θα προτιμούσατε να είχε παραμείνει σε πιο «αθώα» μονοπάτια η όλη ιστορία και τώρα να προβληματιζόμασταν καθαρά για το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν θα ήταν προτιμότερο να είχε πιο ερασιτεχνικό χαρακτήρα το σπορ και να είχε μείνει σπίτι του ο οπαδισμός, που κατά μεγάλο ποσοστό συνδέεται άμεσα μόνο με τις νίκες και τα τρόπαια και όχι με τις αθλητικές αξίες; Δημιουργεί, όπως τότε, νέους φίλους το μπάσκετ με όλα αυτά που το ταλανίζουν, αλλά και από την λειψανδρία μεγάλων σταρ, ή μόνο οπαδούς που σε περίπτωση αποτυχίας θα στρέψουν την πλάτη στην ομάδα και το σπορ γενικότερα; Αντί απάντησης, «γυρίζω» 22 χρόνια πίσω και πατάω play, για να ξαναδώ το ματς…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com