Χρωστούσαν και οι Γερμανοί!

Οι Ισπανοί το πέτυχαν πρώτοι (το 2000). Οι Ιταλοί τους μιμήθηκαν (τρία χρόνια μετά). Οι Άγγλοι το κατάφεραν κι εκείνοι (το 2008).

Ε, μόνο οι Γερμανοί είχαν μείνει να μετατρέψουν σε εσωτερική υπόθεση τελικό του Champions League.

Και παρόλο που δεν τους είναι οικεία (ή τουλάχιστον τόσο οικεία όσο σ’ εμάς) η αίσθηση του «χρωστάω», ετοιμάζονται να ξεπληρώσουν τη συγκεκριμένη… οφειλή φέτος!

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Έναν χρόνο λοιπόν μετά την «κηδεία» που έκανε η Τσέλσι στο Μόναχο, οι Γερμανοί ξανάρχονται. Εις διπλούν! Και λες και η μοίρα το ‘κανε επίτηδες, η πρώτη… εκ των προτέρων δεδομένη δικαίωση του Γκάρι Λίνεκερ (ότι στο τέλος κερδίζουν πάντα εκείνοι) θα γίνει σε αγγλικό έδαφος!

Με την περσινή πρωταθλήτρια της Bundesliga (Ντόρτμουντ) ν’ αντιμετωπίζει τη φετινή (Μπάγερν Μονάχου). Και το μυαλό -αναπόφευκτα- να πηγαίνει στις τρεις προηγούμενες φορές που οι δυο μνηστήρες της κούπας με τα μεγάλα αυτιά μιλούσαν την ίδια γλώσσα…


Ρεάλ Μαδρίτης-Βαλένθια 3-0 (1999-2000)

Η Βαλένθια είχε κρύψει την μπάλα στη διοργάνωση. Μόλις βρέθηκε απέναντι στη μεγάλη Ρεάλ όμως… κρύφτηκε η ίδια. Αρκούσε να την «ξεκλειδώσει» το γκολ του Μοριέντες. Για να της κόψει με αλησμόνητο σουτάκι τον αέρα ο ΜακΜάναμαν και να την αφήσει οριστικά στον τόπο (αφού έκανε παρέλαση στο μισό γήπεδο) ο Ραούλ.




Μίλαν-Γιουβέντους 0-0 (3-2 στα πέναλτι) 2003

Πριν το παιχνίδι όλοι συζητούσαν την απουσία του Νέντβεντ (λόγω καρτών). Μετά την κανονική διάρκειά του, όλοι συζητούσαν την (αναμενόμενη με ιταλικές ομάδες) απουσία θεάματος. Και στο τέλος όλοι μαζί συμφωνούσαν πως -αν χρειαζόταν, ο Ντίντα θα μπορούσε ν’ αποκρούει… όλη νύχτα πέναλτι (3) μέχρι να ευστοχήσει ο Σεφτσένκο και να ντύσει «ροσονέρο» την κούπα.




Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Τσέλσι 1-1 (6-5 στα πέναλτι) 2008

Με δεδομένο ότι έπαιζαν στη Μόσχα, δεν ήταν περίεργο που κατέληξαν στη «ρωσική ρουλέτα» (μετά τα γκολ των Ρονάλντο και Λάμπαρντ). Ούτε ότι ο Πορτογάλος αποδείχθηκε «τζούφιος» (χάνοντας το πέναλτι). Περίεργο ήταν… πώς κατάφερε ο Τέρι να γλιστρήσει ένα βήμα πριν το ραντεβού με την ιστορία. Και όχι ότι ο Φαν Ντερ Σααρ έγραψε τ’ όνομά του σ’ αυτή, νικώντας τον Ανελκά.