Χαθήκαμε ρε συ…

Έχει συμβεί σε μπόλικο κόσμο. Τον (ή την) γνωρίζεις το καλοκαιράκι και σταματάς να ανασαίνεις… Με παρουσιαστικό και κίνηση που μαγνητίζουν το βλέμμα, αιχμαλωτίζουν το μυαλό σου και σε κάνουν να μην μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο εκτός από δαύτες. Είναι οι καλοκαιρινές αγάπες, που σχεδόν μοιραία και νομοτελειακά, έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, η οποία –για τις περιπτώσεις που θα μας απασχολήσουν- συνέπεσε με το σφύριγμα της λήξης του τελικού του Μουντιάλ.

Αν μπορούσαν να ζητήσουν κάτι από τον Άγιο Βασίλη –μέρες που ‘ναι- είναι βέβαιο πως θα επέλεγαν να τους φέρει τις καριέρες τους πίσω. Να κάνουν ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο. Όχι πολύ, απλά μέχρι το περασμένο καλοκαίρι όταν είχαν σχεδόν όλον τον κόσμο στα πόδια τους και για την υπογραφή τους σφάζονταν… παλικάρια.

Επειδή, όμως, πρόκειται για μεγάλα παιδιά που δεν πιστεύουν σε τέτοια παραμύθια, μάλλον το ρόλο του… Σάντα καλούνται να παίξουν οι μάνατζέρ τους, που θα πρέπει σύντομα (και οπωσδήποτε πριν παγώσει οριστικά η καψούρα της ποδοσφαιρικής πιάτσας για τα μάτια τους) να πράξουν τα δέοντα για το μέλλον τους.

Τρεις είναι οι πιο… βαρβάτες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έλαμψαν στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο κι έδειχναν έτοιμοι για το μεγάλο βήμα. Εκείνο που θα τους έβγαζε από το σωρό στον οποίο στοιβάζονται οι απλά καλοί παίκτες και θα τους ανέβαζε στον αφρό. Οι προσδοκίες τους, αλλά και οι δικές μας, δεν επαληθεύτηκαν και πλέον μένει να φανεί αν το πεπρωμένο θα τους χαρίσει απλόχερα μια δεύτερη ευκαιρία.

Ας τις δούμε…

Κέιλορ Νάβας



Δυστυχώς, εμείς οι Έλληνες νιώσαμε καλά στο πετσί μας τις συνέπειες των ικανοτήτων του. Αυτός ο τύπος ουσιαστικά χάρισε στην Κόστα Ρίκα τον τίτλο της μεγάλης έκπληξης του Μουντιάλ, «κλέβοντάς» τον από τη γαλανόλευκη και οδηγώντας τη χώρα του στα προημιτελικά της διοργάνωσης τη στιγμή που απέκρουε το πέναλτι του Γκέκα. Ο ήρωας του μικρού αυτού κράτους (και αν νομίζετε πως η λέξη ήρωας αποτελεί υπερβολή, αναλογιστείτε πως ήταν ο MVP στα τέσσερα από τα πέντε ματς που συμμετείχε) εξαργύρωσε πολύ σύντομα την επιτυχία του. Πώς; Αφήνοντας τη Λεβάντε για χάρη της Ρεάλ Μαδρίτης. Η μετριότατη παρουσία του Κασίγιας στα γήπεδα της Βραζιλίας σε συνδυασμό με τις γκέλες του Ισπανού καθ’ όλη τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς, σχεδόν αποτελούσαν εχέγγυο για ένα λαμπρό αύριο. Μερικούς μήνες μετά, ο 28χρονος γκολκίπερ ζεσταίνει τον πάγκο της «βασίλισσας» (μετρά μόλις τέσσερις συμμετοχές) και ζεσταίνεται βλέποντας στο repeat τις μεγαλειώδεις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Γκιγιέρμο Οτσόα



Στη Βραζιλία, εκτός από την εθνική Γερμανίας, τη διαφορά την έκαναν κατά βάση οι τερματοφύλακες. Ένας από εκείνους που βγήκαν στην επιφάνεια, ήταν και ο Γκιγιέρμο Οτσόα. Βέβαια, εμείς οι ψαγμένοι με το football manager δεν πέσαμε από τα σύννεφα τον είχαμε πάρει χαμπάρι από καιρό. Πολύ πριν αποφασίσει να ασχοληθεί (χωρίς να τον αποκτήσει ποτέ) ο Ολυμπιακός με την περίπτωσή του και οπωσδήποτε πολύ καιρό πριν κυκλοφορήσει ο αστικός μύθος περί εξαδάκτυλου γκολκίπερ. Αποφασισμένος να αφήσει για πάντα πίσω τη μιζέρια της ταπεινής Αζαξιό, ο Οτσόα δεν σκέφτηκε ούτε δευτερόλεπτο να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τη γαλλική ομάδα. Αν και με την πάρτη του ασχολήθηκαν μερικοί από τους μεγαλύτερους συλλόγους του πλανήτη, κατέληξε στη Μάλαγα. Εκεί, όμως, ζει και βασιλεύει ο Κάρλες Καμενί, ο οποίος τουλάχιστον με βάση το καμερουνέζικο διαβατήριό του, είναι 30 ετών. Μόλις κατά ένα χρόνο μεγαλύτερος από τον Μεξικανό που μετά από ένα εξάμηνο δεν έχει ούτε ένα παιχνίδι στα πόδια του και –σύμφωνα με τα ρεπορτάζ- καμιά διάθεση να περιμένει.

Τζόελ Κάμπελ



Να κι ένας παίκτης που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Έχοντας αγωνιστεί την περασμένη σεζόν ως δανεικός στον Ολυμπιακό, στην Ελλάδα είχαμε πάρει μια δυνατή γεύση των όσων μπορεί να κάνει στο γήπεδο. Στα γήπεδα της Βραζιλιάς υπήρχαν στιγμές που οργίασε αναγκάζοντας και τον υπόλοιπο κόσμο να τον βάλει στο μικροσκόπιο. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, ο 22χρονος Κοσταρικανός δεν είχε ανάγκη να βρει μεγάλη ομάδα διότι δεσμευόταν ήδη με μια τέτοια: την Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ που φαινόταν διατεθειμένος να του δώσει επιτέλους μια ευκαιρία. Ο Αλσατός, ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να διατυμπανίζει πόσο του αρέσει ο παίκτης και να σκίζει τα ρούχα του πως δεν πρόκειται να τον παραχωρήσει αφού τον υπολόγιζε, φάνηκε ασυνεπής στους… όρκους αγάπης που έδινε. Ο Κάμπελ μετρά μια εμφάνιση (στο Κάρλινγκ Καπ) όλη κι όλη και σκέφτεται ήδη το επόμενο λιμάνι της καριέρας του.

Ραΐς Εμπολί



Έχοντας περάσει από καμιά δεκαριά ομάδες (μεταξύ των οποίων Εθνικός και Παναιτωλικός) ο Ραΐς Εμπολί πίστεψε πως στα 28 του χρόνια έπιασε την καλή χάρη στα εξαιρετικά παιχνίδια που έκανε με την εθνική Αλγερίας. Ακόμη ένας τερματοφύλακας που έκανε τη διαφορά στο Μουντιάλ κι αφού «έφαγε» με το κουτάλι τα ευρωπαϊκά γήπεδα, αναζήτησε την τύχη του (κι ένα βαρβάτο συμβόλαιο) στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού υπογράφοντας στη Chicago Fire. Για την ώρα, έχει προκαλέσει εντύπωση για δύο λόγους. Επειδή επέλεξε να αγωνίζεται με το νούμερο 92 στην πλάτη και διότι με μια μεγαλοπρεπή γκέλα στο ματς κόντρα στη Φιλαδέλφεια.



Νικόλας Ακτύπης (με πληροφορίες από theguardian.com)