Τώρα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια!

Παλιό κλισέ στα σπορ λέει πως ένας χρόνος είναι αιωνιότητα! Πολύ δε περισσότερο 140 βράδια όσα είναι αυτά που μας χωρίζουν από τη νύχτα στο Ρεσίφε που για ένα πέναλτι μείναμε εκτός της οκτάδας στο Μουντιάλ και του απόλυτου ναδίρ στο ματς με τα Φερόε!

Όπως και να το δει κανείς υπό οποιοδήποτε πρίσμα αυτό που έχει συμβεί στην εθνική ομάδα εξακολουθεί να μοιάζει ανεξήγητο, αλλά κανονικά με αυτά που βλέπαμε να διαδραματίζονται σε αυτό το διάστημα δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει!

Αυτό που διαπιστώνει κανείς στο τέλος του κύκλου που ξεκίνησε με την άφιξη από τον Ρεχάγκελ το 2001 είναι πόσο εύκολα καταφέραμε ένα οικοδόμημα που πήρε σχεδόν 12 χρόνια για να στηθεί σε γερές βάσεις να του βάλουμε φουρνέλο και να το τινάξουμε στον αέρα! Και είναι ένα πολύ σκληρό μάθημα για όλους!

Το να ξεκινήσει αυτή τη δύσκολη ώρα ένα κυνήγι μαγισσών σχετικά με το ποιος φταίει είναι ανούσιο! Δεν υποστηρίζω πως πρέπει να μείνει χωρίς απόδοση ευθυνών η τραγωδία, αλλά δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα. Φυσικά όποιος έχει φταίξει για να διαλυθεί σε κάτι λιγότερο από πέντε μήνες, αυτό που οικοδομήθηκε με πολλή δυσκολία επί χρόνια, πρέπει να κάτσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου! Τώρα όμως προέχει με πρώτο κιόλας παιχνίδι το φιλικό που ακολουθεί με τη Σερβία στα Χανιά να εκτονωθεί η κατάσταση!

Δεν θυμάμαι τα τελευταία 30 χρόνια ένα φιλικό πραγματικά με την αξία ενός επίσημου παιχνιδιού. Αυτό το ματς δεν επιτρέπεται απλώς να το διεκπεραιώσουμε, αλλά οφείλει να είναι η αρχή για να σωθεί ό,τι γίνεται! Η συνοχή στα αποδυτήρια που οφείλει να επανέλθει το συντομότερο δυνατόν είναι το πρωταρχικό ζητούμενο και με δεδομένο ότι ο Ρανιέρι έχει τελειώσει η ομάδα πρέπει να δει αυτό το παιχνίδι ως αρχή ενός νέου κύκλου! Για μένα ως υπηρεσιακός για ένα ματς έπρεπε να είναι ο Γιώργος Καραγκούνης στον πάγκο και από το ματς αυτό να αρχίσει η πανστρατιά για ανασυγκρότηση!

Αν όλοι σηκώσουν τα μανίκια και δουλέψουν σκληρά δεν αποκλείω η κατάσταση ακόμη και τώρα να παραμένει αναστρέψιμη, αφού 16 ή 17 πόντοι μπορεί και να αρκούν για την τρίτη θέση που οδηγεί στα μπαράζ!

Ίσως τελικά να χρειαζόταν να πιάσουμε πραγματικά πάτο για να αντιληφθούνε όλοι πως αυτή η τραγελαφική κατάσταση που δημιουργήθηκε με μεγάλη ευθύνη της ΕΠΟ από το καλοκαίρι και μετά δεν πήγαινε άλλο.

Πριν από σχεδόν 40 χρόνια το 1975 στη Μάλτα η εθνική ομάδα είχε γνωρίσει την πιο ντροπιαστική της ήττα από την πρώτη μέρα που άρχισε να αγωνίζεται το 1929. Ωστόσο έχω την εντύπωση πως αυτό που συνέβη το βράδυ της 14ης Νοεμβρίου 2014 στο στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ξεπερνά και την πιο τρελή και καλπάζουσα φαντασία. Η Εθνική ομάδα που το 2004 ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης που το 2008 και το 2012 έδωσε το «παρών» στις τελικές φάσεις του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που πήγε στο Μουντιάλ δύο σερί φορές και που έφτασε μόλις ένα πέναλτι μακριά από τα προημιτελικά, βρέθηκε να χάνει από τις νήσους Φερόε!

Τελικά λένε πως το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν ξημερώσει. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι δεν έγινε μέσα σε 140 μέρες κακός προπονητής! Ομως δεν ζήτησε τελικά διαβεβαιώσεις και τορπιλίστηκε με το καλημέρα, οπότε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και όσα συνέβησαν πριν καν μπει η ομάδα στο πρώτο παιχνίδι της με τη Ρουμανία έφεραν τα σύννεφα! Οταν ένα λάθος ακολουθηθεί από ένα άλλο είναι πια αργά για να διορθωθεί το οτιδήποτε ! Η Εθνική ομάδα έπρεπε με νύχια και με δόντια να προσπαθούσε να κρατήσει τον Φερνάντο Σάντος στον πάγκο της, γιατί απλούστατα φαινόταν πως ήταν πολύ δύσκολο να επιλεγεί κάποιος άλλος που να ήξερε καλύτερα τα χούγια μας. Από την ώρα που αυτό φάνηκε ότι δεν ήταν δυνατό να συμβεί, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση!

Η πικρή αλήθεια είναι πως τώρα που θα μας λείψει η Εθνική που μπορούσε να κερδίσει με 1-0 τους «εύκολους αντιπάλους», που κάποιοι έλεγαν πως... σκοτώνουμε στον δρόμο μας για τις τελικές φάσεις, θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται και ο κόσμος πόσο σημαντικό ήταν αυτό που είχαμε πετύχει επί 12 χρόνια! Αλλά επειδή είναι αργά για να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, καλό είναι να πάψουμε τα μοιρολόγια και να στρωθούμε στη δουλειά μήπως και κάτι γλιτώσουμε!