Τσιχάνκοβ: Η «κόπια» του Γιαρμολένκο που κυριαρχεί στα ουκρανικά γήπεδα

Το νέο αστέρι του ουκρανικού ποδοσφαίρου αναδεικνύεται στην ομάδα από την οποία ξεπρόβαλλε ο «προκάτοχός» του, Αντρέι Γιαρμολένκο. Ίδια ακριβώς θέση, παρόμοιο στυλ και φιλοδοξίες για αντίστοιχη ή και μεγαλύτερη καριέρα, πάντα τιμώντας την μεγάλη Ντινάμο Κιέβου και όχι αναζητώντας την παραμικρή ευκαιρία να φύγει στο εξωτερικό για κάποιο μεγάλο πρωτάθλημα.



Το ποδοσφαιρικό παρελθόν και τα πρώτα του βήματα

Ο νεαρός Βίκτορ γεννήθηκε στο Ισραήλ στις 15 Νοεμβρίου του 1997, επειδή τότε αγωνιζόταν εκεί ο πατέρας του, ο πρώην ποδοσφαιριστής Βιτάλι Τσιχάνκοβ. Ο υιός, ωστόσο, ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Ουκρανία, όταν σε ηλικία 12 ετών πήγε στην Νίβα Βινίτσια. Εκεί, έμεινε μόλις ένα χρόνο, αφού μετά ανακαλύφθηκε από τους ανθρώπους της Ντινάμο Κιέβου (2011).

Από τον δεύτερο κιόλας χρόνο παρουσίας του στις ακαδημίες της Ντινάμο, ήρθαν και οι πρώτες συμμετοχές του με τα μικρότερα ηλικιακά κλιμάκια της εθνικής ομάδας της Ουκρανίας, ξεκινώντας από την U16.

Προχώρησε και ανήλθε γρήγορα στα μικρότερα ηλικιακά επίπεδα της εθνικής, χωρίς να προλάβει να κάνει σε κανένα παραπάνω από δέκα συμμετοχές.


Ντεμπούτο σε Ντινάμο Κιέβου και εθνική ανδρών μέσα σε τρεις μήνες

Η σεζόν 2016-2017 ήταν η πιο σημαντική της καριέρας του. Στις 14 Αυγούστου του 2016 έκανε το ντεμπούτο του με την Ντινάμο Κιέβου σε ματς πρωταθλήματος κόντρα στην Σταλ, αγωνιζόμενος 13 λεπτά ως αλλαγή.

Ο τότε προπονητής των Ουκρανών, Σεργκέι Ρεμπρόφ πιστεύοντας στο ταλέντο του, αποφάσισε να τον «ρίξει» στο παιχνίδι του Τσάμπιονς Λιγκ με την Νάπολι, στην πρεμιέρα των ομίλων που ακολουθούσε, με τον νεαρό μάλιστα να ξεκινάει βασικός, πριν καν συμπληρώσει τα 19 του χρόνια, και να δίνει και την ασίστ για το μοναδικό γκολ των γηπεδούχων, οι οποίοι τελικά ηττήθηκαν με 1-2.

Από τότε θα καθιερωθεί στην βασική ενδεκάδα και θα προλάβει να παίξει μόλις 12 παιχνίδια πριν κληθεί από τον Αντρέι Σεβτσέσκο στην εθνική ομάδα των ανδρών. Το ντεμπούτο του μάλιστα έλαβε χώρα σε επίσημο παιχνίδι για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2018 απέναντι στην Φινλανδία (12 Νοεμβρίου), όπου μπήκε ως αλλαγή στο 83ο λεπτό (στην θέση του Κονοπλιάνκα). Για την ιστορία η Ουκρανία νίκησε με 1-0.

Έγινε, έτσι, ο τέταρτος νεότερος παίκτης που αγωνίζεται για την Ουκρανία σε ηλικία 18 ετών, 11 μηνών και 28 ημερών.

Θα ολοκληρώσει την χρονιά με 29 συμμετοχές έχοντας 5 γκολ και 6 ασίστ και έκτοτε θα αποτελέσει βασικό στέλεχος και ηγέτης της Ντιμάνο Κιέβου, αλλά και σημαντικό «γρανάζι» για την εθνική ομάδα της πατρίδας του.



Η «ανανέωση» της Ντινάμο και η έλλειψη τίτλων

Ο Τσιχάνκοβ, όμως, βρέθηκε σε μία ατυχή γι’ αυτόν συγκυρία. Η διοίκηση της Ντινάμο ξεκίνησε μια γερή ανανέωση του ρόστερ από την επόμενη χρονιά, ποντάροντας περισσότερο στο ντόπιο στοιχείο και προσθέτοντας κάποιους καλούς ξένους, μήπως έτσι καταφέρει να σπάσει την παντοκρατορία της βραζιλιάνικης «παροικίας» της Σαχτάρ.

Τις επόμενες δυο χρονιές, ο Ουκρανός εξτρέμ θα κάνει εκπληκτικά πράγματα ολοκληρώνοντας με 17 γκολ και 14 ασίστ σε 40 ματς τη σεζόν 2017-2018 και με 20 γκολ και 17 ασίστ σε 46 αγώνες την περσινή.

Αποτέλεσμα;

Η κατάκτηση μόλις ενός Σούπερ Καπ Ουκρανίας το 2018, δυο δεύτερες θέσεις στο πρωτάθλημα και δυο αποκλεισμοί από την Σαχτάρ στο Κύπελλο.

Η καθιέρωσή του και στην ενδεκάδα της εθνικής ήταν μία δικαίωση, όμως οι συνεχόμενες αποτυχίες και η έλλειψη τίτλων, που προκαλούσε η μεγάλη διαφορά ποιότητας με την Σαχτάρ είναι λογικό πως απογοήτευε τον νεαρό.



Να φύγει με έναν τίτλο από την Ντινάμο

Φέτος, έχει φτάσει πια στα 22 έτη και το «πλήρωμα» του χρόνου δείχνει να έχει έρθει για τον Βίκτορ, παρά το γεγονός ότι δεσμεύεται με συμβόλαιο μέχρι το 2023. Η Ντινάμο δείχνει ότι δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις δικές του φιλοδοξίες και βλέψεις. Το σημαντικό είναι ότι ο Τσιχάνκοβ, αν φύγει, θα θέλει όλοι να βγουν κερδισμένοι, αφού αναγνωρίζει την ευκαιρία και την αγάπη, που του έδωσε ο σύλλογος. Επομένως, είναι σίγουρο πως θα φροντίσει να επωφεληθεί τόσο αυτός όσο και η Ντινάμο, εισπράττοντας ένα σημαντικό ποσό με την «εξαργύρωση» του ταλέντου του.

Νομίζω, όμως, πως εξίσου σημαντικό με την μεταπήδησή του σε κάποιο μεγαλύτερο πρωτάθλημα είναι και η επιθυμία του να πάρει έναν τίτλο φεύγοντας. Μπορεί στο πρωτάθλημα να μην χωράει κουβέντα, ωστόσο στο Κύπελλο, μετά την πρόκριση επί της Σαχτάρ στα προημιτελικά, ο δρόμος είναι ανοιγμένος διάπλατα και δύσκολα αυτή η ευκαιρία θα χαθεί.



Τι τον κάνει τόσο ξεχωριστό;

Η ικανότητά του να αγωνίζεται και στα δυο άκρα της επίθεσης είναι σημαντική και απαραίτητη στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον όταν έχει την δυνατότητα από την συγκεκριμένη θέση να συνεισφέρει τόσο σε γκολ, όσο και σε ασίστ στο παιχνίδι της ομάδας του.

Ο αριστεροπόδαρος Ουκρανός εξτρέμ έχει πολύ καλό έλεγχο της μπάλας, ενώ διαθέτει και μεγάλη διορατικότητα, πράγμα που εξηγεί εν μέρει τον μεγάλο αριθμό ασίστ που έχει κάθε χρόνο. Ακόμη, είναι ιδιαίτερα ικανός στις εκτελέσεις φάουλ.

Λατρεύει να συγκλίνει και να σουτάρει, όταν παίζει με ανάποδο πόδι. Αυτός, σε συνδυασμό με την θέση του και την σχέση του με την Ντινάμο είναι ένας από τους βασικούς λόγους, που πολλοί τον παρομοιάζουν με τον Αντρέι Γιαρμολένκο.

Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ο αλτρουισμός που τον διακατέχει. Σίγουρα, προβαίνει σε ατομικές ενέργειες, αφού είναι και ζητούμενο της θέσης που αγωνίζεται, ωστόσο πολύ σπάνια θα τον δει κανείς να το παρακάνει.

Τέλος, μπορεί να ακούγεται περιττό, αλλά εξτρέμ με τέτοια νούμερα σε γκολ δεν θα μπορούσε να μην διαθέτει και ποιοτικά τελειώματα, που τον καθιστούν κίνδυνο-θάνατο για την άμυνα.

Έτσι, ο Βίκτορ Τσιχάνκοβ διαθέτει ένα ολοκληρωμένο πακέτο ενός σύγχρονου εξτρέμ, που ταυτόχρονα είναι μπαρουτοκαπνισμένος για την ηλικία του, έχοντας ήδη 135 παιχνίδια με την Ντινάμο Κιέβου και 20 με την εθνική Ουκρανίας. Επομένως, για έναν τέτοιο παίκτη, τα 20εκ. ευρώ της χρηματιστηριακής του αξίας, δεν μπορούν να θεωρηθούν και πολλά στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον του ποδοσφαίρου. Άλλωστε, οι πρώτες φήμες έκαναν ήδη από πέρυσι την εμφάνισή τους με τις Λίβερπουλ, Τότεναμ, Ρόμα και Μπ.Ντόρτμουντ να εμφανίζονται ως υποψήφιοι «μνηστήρες».



Επιμέλεια: Σωτήρης Μυκονίου