Επιστροφή με «κουστούμι» στο μέρος που δοξάστηκαν; Όχι και η καλύτερη επιλογή…

Το βράδυ της 27ης Ιανουαρίου και μετά τη μια ακόμα ήττα της Μπαρτσελόνα, αυτή τη φορά εντός έδρας με το βαρύ 5-3 από τη Βιγιαρεάλ, έγινε γνωστό κάτι που φαινόταν πως θα γίνει αργά ή γρήγορα: ο Τσάβι στη συνέντευξη Τύπου ανακοίνωσε ότι στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου θα αποχωρήσει από τον πάγκο των «μπλαουγκράνα», ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται η απόφασή του να αλλάξει, ακόμα και αν η ισπανική ομάδα στο τέλος της σεζόν κατακτήσει το πρωτάθλημα ή το Champions League.

Ο 44χρονος «πλήρωσε» το γεγονός πως η Μπαρτσελόνα μετά την περσινή επιτυχία με το πρωτάθλημα δεν είχε συνέχεια, κάνοντας βήματα πίσω, καθώς στη La Liga είναι στο -11 από την πρωτοπόρο, Χιρόνα, έμεινε εκτός από το Copa Del Rey από την Μπιλμπάο, ενώ η ήττα με 4-1 από τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Σούπερ Καπ ήταν η αρχή του τέλους του Τσάβι.

Ο Ισπανός που δοξάστηκε ως παίκτης των «μπλαουγκράνα», κατακτώντας τα πάντα, όντας ένα πολύτιμο γρανάζι στην κορυφαία περίοδο που έζησε ο σύλλογος, βοήθησε αρκετά ως προπονητής σε ένα δύσκολο διάστημα για τον σύλλογο. Αντικατέστησε τον Ρόναλντ Κούμαν τον Νοέμβριο του 2021 και η Μπαρτσελόνα έδειξε σημάδια ανάκαμψης, κερδίζοντας δυο τρόπαια, αλλά η συνέχεια δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε και κάπως έτσι ο Τσάβι θα πει το «αντίο», που δεν ήθελε να είναι τόσο νωρίς.

Παρόλα αυτά, δεν είναι ο μοναδικός θρύλος, που η πορεία του στον πάγκο της ομάδας που δοξάστηκε δεν ήταν η ανάλογη ως προπονητής. Τα τελευταία χρόνια, οι περιπτώσεις των Τζενάρο Γκατούζο, Αντρέα Πίρλο και Φρανκ Λάμπαρντ το αποδεικνύουν και το sport-fm.gr σας τις παρουσιάζει αναλυτικά…

Τζενάρο Γκατούζο (Μίλαν)

Αποτέλεσε έναν εκ των κορυφαίων αμυντικών μέσων της γενιάς του. Φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν από το 1999 όταν ήταν 21 ετών και την έβγαλε το 2012, όντας 34 ετών και με μια τεράστια συνεισφορά πίσω του, ως ένας μαχητής που λατρευόταν από την εξέδρα και κάθε προπονητής ήθελε να τον έχει στην ομάδα του. Με τους «ροσονέρι» κατέκτησε όλους τους πιθανούς τίτλους σε Ιταλία και Ευρώπη, με τα δυο Champions League και τα ισάριθμα πρωταθλήματα να ξεχωρίζουν σε συνολικά 468 συμμετοχές με 11 γκολ και 20 ασίστ.

Ο «Ρίνο» όπως τον αποκαλούσαν οι οπαδοί, μπήκε αμέσως στο χώρο της προπονητικής και το 2017 διορίστηκε στην ομάδα Νέων της Μίλαν και στο πρωτάθλημα της Primavera η ομάδα του τερμάτισε στην 3η θέση.

Στις 27 Νοεμβρίου του 2017 ο Βιντσέντζο Μοντέλα απολύθηκε από τους «ροσονέρι», με τη διοίκηση να ψάχνει μια άμεση λύση στα μέσα της σεζόν, που να ξέρει τις ιδιαιτερότητες του συλλόγου και το υλικό, προκειμένου να πιάσει δουλειά το γρηγορότερο δυνατό: έτσι στράφηκε στον Γκατούζο, που έκανε το βήμα παραπάνω στην ομάδα της καρδιάς του. Το ταξίδι του ξεκίνησε με ισοπαλία (2-2) κόντρα στη Μπενεβέντο, με τη Μίλαν να τελειώνει τη σεζόν στην 6η θέση, όμως, η διοίκηση του επέκτεινε το συμβόλαιο έως το 2021.

Στην πρώτη του πλήρης χρονιάς ως προπονητής της ιταλικής ομάδας υπήρξε βελτίωση, αλλά τα σκαμπανεβάσματα ήταν πολλά. Ο πρώτος κλονισμός ήταν βαρύς και ήρθε από την… Ελλάδα. Συγκεκριμένα, η Μίλαν στον όμιλό της στο Europa League ηττήθηκε με 3-1 από τον Ολυμπιακό την τελευταία αγωνιστική στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», ενώ θα μπορούσε να περάσει και με ήττα με ένα γκολ, μένοντας εκτός, μιας και οι «ερυθρόλευκοι» πήραν την πρόκριση.

Με τον μοναδικό στόχο της εξόδου στο Champions League να έχει απομείνει, η Μίλαν έφτασε κοντά στο τέλος της σεζόν, όμως, δεν τα κατάφερε. Μαζεύοντας 68 πόντους είδε την αιώνια αντίπαλο, Ίντερ, να μαζεύει ένα βαθμό παραπάνω, χάνοντας ακόμη έναν στόχο. Έτσι, τον Μάιο του 2019 ο Γκατούζο αποχώρησε από τον πάγκο των «ροσονέρι», μη μπορώντας να καθιερωθεί εκεί που λατρεύτηκε ως ποδοσφαιριστής.

Αντρέα Πίρλο (Γιουβέντους)

Ένας παίκτης, που δύσκολα θα βγάλει ξανά το ιταλικό ποδόσφαιρο. Μαέστρος με όλη τη σημασία της λέξης, που η φινέτσα του στον αγωνιστικό χώρο ξεχώρισε, όπως ουδείς άλλου. Ο Πίρλο με τη φανέλα της Γιουβέντους έζησε τεράστιες στιγμές, κατακτώντας τέσσερα Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και δυο Σούπερ Καπ, αποτελώντας σταθερό πυλώνα της εκτόξευσης των «μπιανκονέρι» στις αρχές της περασμένης δεκαετίας.

Σε προπονητικό επίπεδο είναι αντίστοιχη περίπτωση με του Γκατούζο, απλώς εκείνος μπήκε αμέσως στα βαθιά και δεν έκανε το… αγροτικό του σε άλλες ομάδες. Το καλοκαίρι του 2020 ο Ιταλός ανέλαβε τη Γιουβέντους Κ23, όμως, με την απόλυση του Μαουρίτσιο Σάρι έκανε το μεγάλο άλμα στην πρώτη ομάδα, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο.

Η σεζόν ξεκίνησε με νίκες, που του έδωσαν ηρεμία και χρόνο για να δουλέψει, ενώ τον Ιανουάριο του 2021 κατέκτησε το Σούπερ Καπ, νικώντας τη Νάπολι με 2-0. Παρόλα αυτά, στα κρίσιμα παιχνίδια που έκριναν στόχους οι «μπιανκονέρι» απέτυχαν και η ευθύνη πήγε στον άνθρωπο που ήταν στην άκρη του πάγκου.

Ο αποκλεισμός από την Πόρτο στους «16» του Champions League, που ήταν ο βασικός στόχος με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο ρόστερ, ήταν το πρώτο γερό «χαστούκι», με την απώλεια του πρωταθλήματος μετά εννέα συνεχόμενα χρόνια να στέλνει τον Πίρλο στην πόρτα της εξόδου: όχι καθαρά για αυτό τον λόγο, καθώς η Γιουβέντους κινδύνεψε να χάσει και το Champions League, παίρνοντας το εισιτήριο από τη Νάπολι με μόλις ένα πόντο διαφορά (78 έναντι 77 των «παρτενοπέι). Το τέλος της σχέσης των δυο πλευρών οριστικοποιήθηκε στις 28 Μάιου, πέντε ημέρες μετά το φινάλε της Serie A, με τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι να τον διαδέχεται.

Φρανκ Λάμπαρντ (Τσέλσι)

Δεν χαρακτηρίζεται άδικα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Τσέλσι. Πήγε στην ομάδα του Λονδίνου το 2001 και πρωταγωνίστησε στην εκτόξευση του συλλόγου, υπό την ηγεσία του Ρομπάν Αμπράμοβιτς. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες ήρθαν με τον Άγγλο κεντρικό χαφ ως βασικό παράγοντα, με τα τρία Πρωταθλήματα, τα τέσσερα Κύπελλα και το Champions League του 2012 να ξεχωρίζουν. Έτσι, όταν αποσύρθηκε και αποφάσισε να γίνει προπονητής, το όνειρό του ήταν να αναλάβει τους «μπλε».

Και κάτι τέτοιο συνέβη το καλοκαίρι του 2019. Σε μια μεταβατική περίοδο του συλλόγου, ο Λάμπαρντ υπέγραψε τριετές συμβόλαιο και ήλπιζε να καθιερωθεί για πολλά χρόνια στον πάγκο της ομάδας που λατρεύτηκε. Το ξεκίνημα, όμως, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό: βαριά ήττα στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος με 4-0 από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και απώλεια του ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ από τη Λίβερπουλ.

Στη συνέχεια με τους νεαρούς παίκτες (Τζέιμς, Μάουντ, Έιμπραχαμ, Τομόρι, Μπάρκλεϊ) να προσαρμόζονται περισσότερο, η Τσέλσι βελτιώθηκε και πήρε νίκες, που βοήθησαν τον Λάμπαρντ να κερδίσει χρόνο. Μάλιστα, ο 45χρονος αναδείχθηκε προπονητής του μήνα τον Οκτώβριο, στον οποίο μέτρησε μόνο «τρίποντα». Οι «μπλε» στην Ευρώπη έμειναν εκτός από την Μπάγερν Μονάχου στους «16» του Champions League, ενώ ο Λάμπαρντ τους οδήγησε στην 4η θέση στο πρωτάθλημα, χωρίς ωστόσο να κατακτήσει κάποιο τίτλο, μιας και στον τελικό του Κυπέλλου ηττήθηκαν από την Άρσεναλ.

Ο Λάμπαρντ παρέμεινε στο τιμόνι και το καλοκαίρι του 2020 υπήρξε γενναία αύξηση του μπάτζετ στην Τσέλσι. Εκατοντάδες εκατομμύρια δαπανήθηκαν για τους Ζίγιεχ, Βέρνερ, Τσίλγουελ, Μεντί και Χάβερτζ, κάτι που έφερε, βεβαιώς και μεγαλύτερα «θέλω». Η αγγλική ομάδα ξεκίνησε δυνατά σε πρωτάθλημα και Ευρώπη, όμως, στα μέσα του Δεκεμβρίου ένα απρόσμενο μπλακ-άουτ στοίχισε στον Λάμπαρντ.

Συγκεκριμένα, σε οκτώ παιχνίδια πρωταθλήματος η Τσέλσι μέτρησε πέντε ήττες και μόλις δυο νίκες, που την έριξαν στην 9η θέση. Στις 25 Ιανουαρίου και λίγες ώρες μετά τη νίκη με 3-1 επί της Λούτον στο πρωτάθλημα, η διοίκηση πήρε την απόφαση να απολύσει τον Άγγλο τεχνικό, αντικαθιστώντας τον με τον Τόμας Τούχελ.

Ωστόσο, σε αντίθεση με τις παραπάνω περιπτώσεις, στον Λάμπαρντ δόθηκε και δεύτερη ευκαιρία. Την περσινή κάκιστη σεζόν της Τσέλσι, ο Γκρέιαμ Πότερ αποχώρησε κακήν κακώς και τον Απρίλιο ως λύση ανάγκης επιλέχθηκε ο Άγγλος θρύλος του συλλόγου. Τα πράγματα, όμως, πήγαν ακόμα χειρότερα για την ομάδα του Λονδίνου: στα έξι πρώτα παιχνίδια ο Λάμπαρντ μέτρησε μόνο ήττες (!), ενώ σημείωσε μόλις μια νίκη σε έντεκα ματς. Οι «μπλε» τερμάτισαν στη 12η θέση, ο 45χρονος αποχώρησε και πολύ δύσκολα δεν θα μετάνιωσε για την απόφασή του να επιστρέψει…