Τότι 40 καρατίων

Αρχηγός, είδωλο, ίνδαλμα, θρύλος, σύμβολο, σημαία, πατέρας, σύζυγος, θείος. Ο αειθαλής Φραντσέσκο Τότι συμπληρώνει σήμερα σαράντα χρόνια μιας ζωής που είναι συνυφασμένη με την «Αιώνια» πόλη.

Εάν κάποιος επισκεφτεί τη Ρώμη, θα σπεύσει να θαυμάσει τα μνημεία που κοσμούν την πρωτεύουσα της Ιταλίας στο πέρασμα των αιώνων και για τα οποία είναι γνωστή ανά τον κόσμο.

Αν ζητήσεις από έναν οπαδό της Ρόμα να τα ονομάσει, μετά το Κολοσσαίο, το Βατικανό, τη Fontana di Trevi, άντε και την piazza di Spagna, θα αναφέρει σίγουρα τον Φραντσέσκο Τότι. Και όχι άδικα, αφού ο «capitano» είναι γέννημα- θρέμμα της πόλης την οποία αγαπά θεωρώντας τη σπίτι του και λατρεύεται από τους «tifosi» σαν Θεός. Ένα ζωντανό μνημείο που αν και συμπληρώνει 40 χρόνια ζωής, στην πραγματικότητα δεν προσδιορίζεται μέσα στο χρόνο.

Γράφεται Τότι, διαβάζεται Ρόμα!

Ο Φραντσέσκο Τότι γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1976 στη συνοικία Porta Metronia της πρωτεύουσας της Ιταλίας, κάνοντας τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα το 1984.

Οι γονείς του Λορέντσο και Φιορέλα Τότι, τον πήγαν στις ακαδημίες της Φορτιντούτο αρχικά και της Σμίτ Τραστέβερε στη συνέχεια για να μεταπηδήσει ακολούθως στη Λοντιτζάνι, πριν ενταχθεί σε αυτές της Ρόμα το 1989.

«Όταν ήμουν μικρός και πήγαινα να παίξω στη γειτονιά με τους φίλους μου, ξεκινούσαμε με τον αν θα έχει κάποια ομάδα τη μπάλα στην αρχή ή θα διαλέξει πρώτη παίκτη. Μετά από δύο λεπτά αφού είχαμε ξεκινήσει όλοι έλεγαν να ξανακάνουμε τις ομάδες διότι το παιδάκι, έπαιζα πάντα με μεγαλύτερους, είναι πολύ δυνατό»



Είχε ως ίνδαλμα τον Τζουζέπε Τζανίνι, με τον οποίο είχε την τύχη να συνυπάρξει στην ομάδα της καρδιάς του από το 1992 έως το 1996, όταν ο 52χρονος πλέον προπονητής, αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Αυστρία και συγκεκριμένα στην Στουρμ Γκρατς, κρεμώντας τα παπούτσια του τρία χρόνια αργότερα φορώντας τη φανέλα της Λέτσε.

Για τον Τζανίνι έχει πει: «O πρίγκιπας! Το είδωλό μου όταν ήμουν μικρός παρ’ όλο που αγωνιζόμασταν σε διαφορετικές θέσεις. Τον γνώρισα κα μου δίδαξε πολλά πράγματα. Είχα την τύχη να πετύχω ότι αυτός. Να φορέσω το περιβραχιόνιο και να βάλω τη φανέλα με το νούμερο 10».

Το διάστημα που αγωνιζόταν στη Λοντιτζάνι και ενώ είχε προσελκύσει το βλέμμα της Μίλαν, ενδεχόμενο μετακίνησης που απέκλεισε αμέσως λόγω απόστασης η μητέρα του, δέχτηκε προσφορά από την έτερη μεγάλη ομάδα της πόλης, την Λάτσιο, η οποία μάλιστα έγινε αποδεκτή από τους ιθύνοντες του συλλόγου. Ο Τζίλντο Τζανίνι, εκ των σκάουτερς των «τζιαλορόσι» εκείνη την εποχή, έπεισε τους γονείς του Τότι να απορρίψουν τους «γαλάζιους», φορώντας έτσι το σήμα με τον λύκο για πρώτη φορά στα 13 του.

Το ντεμπούτο, ο δεύτερος πατέρας και το πρώτο γκολ

Αγωνίστηκε στην ομάδα των νέων, την «primavera», για τρία χρόνια και στις 28 Μαρτίου του 1993, παίρνει το «βάπτισμα» στην πρώτη ομάδα, μπαίνοντας μάλιστα στον αγωνιστικό χώρο μαζί με το ίνδαλμά του. Ο Τζουζέπε Τζιανίνι και ο Φραντσέσκο Τότι περνούν ως αλλαγή στο 87ο λεπτό του αγώνα απέναντι στη Μπρέσια στο «Rigmponti». Στον πάγκο κάθεται ο Μπόγιαντιν Μπόσκοφ.

Η άνοδος στην πρώτη ομάδα γίνεται από το ερχόμενο καλοκαίρι, με εντολή του Κάρλο Ματσόνε που αναλαμβάνει προπονητής του συλλόγου, σε μία θέση στην οποία θα διατηρηθεί μέχρι το 1996 συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του μελλοντικού αρχηγού. «Για μένα είναι σαν ένας δεύτερος πατέρας. Είχα την τύχη να τον συναντήσω την κατάλληλη στιγμή για την καριέρα μου. Γνώριζε την ατμόσφαιρα που υπήρχε στη Ρόμα και με διαχειρίστηκε σαν σπουδαίο άτομο. Θα τον ευγνωμονώ για πάντα. Με εξέλιξε πάρα πολύ» τα λόγια του Φραντσέσκο Τότι .

Στο διάστημα αυτό και συγκεκριμένα στο ξεκίνημα της σεζόν 1994-95 (στις 5 Σεπτεμβρίου του ’94), βρίσκει δίχτυα για πρώτη φορά, σκοράροντας απέναντι στη Φότζια. «Θυμάμαι την προηγούμενη ημέρα που ο coach μου είπε πως θα αγωνιστώ. Το να σκοράρεις μπροστά στο κοινό της ομάδας σου, είναι ένα μοναδικό συναίσθημα» θα πει λίγα χρόνια αργότερα για το πρώτο του γκολ.

Πρωταθλητής Ευρώπης με την Under21

Το 1996(31 Μαΐου) στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης με την ομάδα νέων της εθνικής Ιταλίας, στην Ισπανία, επικρατώντας στον τελικό των διοργανωτών στη διαδικασία των πέναλτι(4-2), με την κανονική διάρκεια του αγώνα να ολοκληρώνεται 1-1.

Αντί για Σαμπντόρια, ηγέτης στη Ρόμα

Τον Ιούλιο του ‘96 ο Ματσόνε αποχωρεί για να τον διαδεχτεί ο Κάρλο Μπιάνκι που, όπως θα αποδειχτεί, δεν πιστεύει ιδιαίτερα στον Τότι. Την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου ρυθμίζονται οι λεπτομέρειες για τη μετακίνηση του ποδοσφαιριστή στη Σαμπντόρια, με τον Άγιαξ να τον διεκδικεί, προσφέροντας μάλιστα ως αντάλλαγμα τον Φινλανδό Γιάρι Λίτμανεν. Ο 20χρονος τότε Φραντσέσκο «λάμπει» σε μία αναμέτρηση απέναντι στη Γκλάντμπαχ στο πλαίσιο ενός φιλικού τουρνουά, λαμβάνεται η απόφαση να μείνει, λίγο αργότερα ο Μπιάνκι αποτελεί παρελθόν και ο Νιλς Λίντχολμ θα είναι ο νέος τεχνικός, σχεδιάζοντας τη σεζόν 97-98 με σημείο αναφοράς στη νέα προσπάθεια τον Τότι.

Υπό τις οδηγίες του Ζντένεκ Τζέμαν(1997-1999) γίνεται ηγέτης της ομάδας, παίρνοντας το περιβραχιόνιο για πρώτη φορά στις 31 Οκτωβρίου του 1998, σε ηλικία μόλις 22 ετών, αποτελώντας μέχρι και σήμερα τον νεότερο αρχηγό στη Serie A, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία των «τζιαλορόσι».

Το 1998 πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στην «squadra azzurra», της οποίας τη φανέλα θα φορέσει συνολικά 58 φορές, σκοράροντας εννέα τέρματα, με κορυφαία στιγμή την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006 στην Γερμανία.



Scudetto εντός και εκτός γηπέδων

Το 2001, με τον Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο, έρχεται το πολυπόθητο Scudetto, τρίτο στην ιστορία του συλλόγου και πρώτο μετά από «ξηρασία» 18 ετών. Σκόραρε δεκαέξι φορές και μοίρασε τέσσερις ασίστ, ηγούμενος ενός συνόλου που διέθετε στις τάξεις του παίκτες όπως ο Γκάμπριελ Μπατιστούτα και ο Βιτσέντσο Μοντέλα. Ο τίτλος σφραγίζεται στις 17 Ιουνίου 2001, στη νίκη με 3-1 επί της Πάρμα.

Το καλοκαίρι του 2001 ανεβαίνει στην πρώτη ομάδα ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, για τον οποίο έχει δηλώσει: «Ένας φίλος με τον οποίο έχω ζήσει πολλές στιγμές όμορφες και άσχημες. Κερδίσαμε μαζί ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Θα είναι ο επόμενος αρχηγός της ομάδας. Σε λίγο θα καιρό θα συμβεί αλλά είναι σαν να έχει γίνει ήδη».

Λίγο αργότερα, στις 19 Αυγούστου, θα κατακτήσουν μαζί το ιταλικό Σούπερ Καπ, με τον «Capitano» να σκοράρει στο 3-0 των «τζιαλορόσι» επί της Φιορεντίνα. Εκτός από το πρωτάθλημα, έρχεται και η ατομική διάκριση, με τον παίκτη με το νούμερο «10» στην πλάτη να αναδεικνύεται κορυφαίος ποδοσφαιριστής της Serie A για δύο διαδοχικές χρονιές (2000, 2001).

Τα επόμενα χρόνια η Ρόμα τερματίζει πολλές φορές στη δεύτερη θέση με τον αρχηγό να αγωνίζεται ως δεύτερος επιθετικός και να διακρίνεται. Παράλληλα, γνωρίζει τη γυναίκα της ζωής του Ίλαρι Μπλάζι με την οποία θα ανταλλάξουν αιώνιους όρκους στις 19 Ιουνίου του 2005, έχοντας αποκτήσει μέχρι σήμερα τρία παιδιά, τον Κρίστιαν το 2005, τη Σανέλ το 2007 και την Ίζαμπελ τον περασμένο Μάρτιο.





Είναι η περίοδος που καθιερώνει τον πανηγυρισμό με τον αντίχειρα στο στόμα καθώς: «Το σκέφτηκαν για την Ίλαρι που είναι διαρκώς με το δάχτυλο στο στόμα».



Στο ενδιάμεσο από τη γέννηση των δύο πρώτων του παιδιών, ο Τότι πανηγύρισε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Γερμανία, κινδυνεύοντας όμως να χάσει το μεγάλο ραντεβού, όταν τραυματίστηκε σοβαρά(κάταγμα περόνης) στις 19 Φεβρουαρίου του 2006 μετά από βίαιο μαρκάρισμα του Ρίτσαρντ Βανίλι της Έμπολι. Τελευταίο του τέρμα με τους «azzurri», το εύστοχο πέναλτι κόντρα στην Αυστραλία, με το οποίο «σφράγισε» την πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης.

Οι δυσκολίες και τα ρεκόρ

Τη σεζόν 2006-07 πετυχαίνει συνολικά 32 γκολ εκ των οποίων τα 26 στο πρωτάθλημα, αριθμό που αποτελεί προσωπικό ρεκόρ. Και η επόμενη όμως αποδεικνύεται ξεχωριστή. Ψηφίζεται για Πέμπτη φορά στην καριέρα του κορυφαίος της Serie A, ενώ αγωνιζόμενος στις 27 Φεβρουαρίου του 2008, φτάνει τις 387 συμμετοχές, ξεπερνώντας τον Τζάκομο Λόζι και γίνεται ρέκορντμαν της ομάδας.

Την ίδια σεζόν, ο Φραντσέσκο Τότι θα πανηγυρίσει τον τελευταίο μέχρι σήμερα τίτλο της ομάδας, το κύπελλο Ιταλίας. Επικράτηση επί της Ίντερ στον τελικό, με τον ίδιο να μην αγωνίζεται, αφού ένας τραυματισμός στο παιχνίδι με τη Λιβόρνο στις 19 Απριλίου, του στέρησε τη δυνατότητα συμμετοχής, όχι όμως και το να σηκώσει ψηλά το τρόπαιο.

Η αρχή του 2011, είναι μία «ταραγμένη» γι’ αυτόν περίοδος, με τον Κλαούντιο Ρανιέρι να τον αφήνει συχνά στον πάγκο προτιμώντας τοΥς Μάρκο Μποριέλο και Μίρκο Βούτσινιτς. Η έλευση του πρώην συμπαίκτη του Βιτσέντσο Μοντέλα στην τεχνική ηγεσία, θα του αναπτερώσει το ηθικό και θα του δώσει την ευκαιρία να αγωνιστεί. Έτσι, στις 13 Μαρτίου θα σκοράρει δύο φορές εναντίον της «μισητής» αντιπάλου Λάτσιο και μάλιστα δις, επιδεικνύοντας το μπλουζάκι που φορούσε κάτω από τη φανέλα και ανέφερε «The King of Rome is not dead».

Το 2012 στο «τιμόνι» βρίσκεται ο Λουίς Ενρίκε και η χρονιά δεν εξελίσσεται καλά με την ομάδα να τερματίζει εκτός ευρωπαϊκών θέσεων και ο ίδιος κινείται σε ρηχά «νερά». Γιορτάζει όμως τη συμπλήρωση 500 συμμετοχών. Ο Ζντένεκ Τζέμαν επιστρέφει στον πάγκο των «τζιαλορόσι» μετά από δεκαπέντε χρόνια και ο Τότι ανεβάζει την απόδοσή του κατακόρυφα, με αποτέλεσμα, βρίσκοντας δίχτυα 12 φορές, να ξεπεράσει στη λίστα των σκόρερς θρύλους του calcio, όπως ο Τζουζέπε Μεάτσα, ο Ζοζέ Αλταφίνι και ο Γκούναρ Νόρνταλ.

Στα 37 του(το 2013) φτάνει τις 700 συμμετοχές ως «τζιαλορόσο» ανεξαρτήτου διοργάνωσης, ενώ ένα χρόνο μετά, τρεις μέρες αφού έκλεισε τα 38, στις 30 Σεπτεμβρίου 2014, βάζοντας το όνομά του στον πίνακα των σκόρερς στον αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι για το Champions League, συμπλήρωσε 300 επαγγελματικά γκολ και παράλληλα έγινε ο γηραιότερος παίκτης που σκοράρει στη διοργάνωση, για να επεκτείνει το ρεκόρ του βάζοντας γκολ και με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε ηλικία 38 ετών και 59 ημερών.

Με το ένα πόδι εκτός και.. αντιστροφή

Η σεζόν που πέρασε ήταν δύσκολη για τον αρχηγό. Οι κακές σχέσεις με τον Λουτσιάνο Σπαλέτι, ο οποίος είχε την στήριξη του προέδρου Παλότα, έφερναν τον «capitano» με το ένα πόδι εκτός ομάδας. Εκτός της οικογένειάς του, εκτός του σπιτιού του, δείχνοντας πως ακόμα και οι σημαίες, μπορούν να καούν. Οι αντιδράσεις του κόσμου έντονες. Οι tifosi, αν και στην αρχή παρουσιάστηκαν διχασμένοι, τάχθηκαν στο πλευρό του συμβόλου της ομάδας. Ο ίδιος, κάθε φορά που του δινόταν η ευκαιρία, έδειχνε με την αγωνιστική του εικόνα πως κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Πολλές φορές αποδείχτηκε καθοριστικός, δίνοντας στην ομάδα κάθε φορά που πατούσε το πόδι του στο χορτάρι, πνοή και ενέργεια ικανή να «σκοτώσει» τον αντίπαλο εμπνέοντας τους συμπαίκτες του.

Κατάφερε έτσι να αντιστρέψει το κλίμα κα ξαφνικά να έρθουν δηλώσεις που τον εκθείαζαν και αργότερα η στήριξη, η υπογραφή νέου συμβολαίου μέχρι το καλοκαίρι του 2017 και μετά τις πρώτες εμφανίσεις της σεζόν που διανύουμε, παράκληση για πρόωρη ανανέωση έως το 2018.

Το σίγουρο είναι πως μετρώντας 605 παρουσίες στη Serie A, σύντομα θα ξεπεράσει τον Χαβιέ Τζανέτι που βρίσκεται στη δεύτερη θέση με 615(πρώτος ο Πάολο Μαλντίνι με 647), ενώ με το τέρμα που σημείωσε απέναντι στη Τορίνο, έφτασε τα 250 και είναι δεύτερος στην ιστορία του calico, πίσω μόνο από τον Σίλβιο Πιόλα(274).

Ο αγαπημένος των tifosi

Στα «οπαδικά» νούμερα, τα περισσότερα γκολ(11) σε ντέρμπι της πόλης, τα περισσότερα μαζί με τον Ντα Κοστα, ενώ είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ποδοσφαιριστής που πετυχαίνει δύο τέρματα σε έναν αγώνα(39 ετών, 6 μηνών και 23 ημερών).

Ο κόσμος τον λατρεύει και το αποδεικνύει κατατάσσοντας τη φανέλα του πρώτη σε πωλήσεις στην ομάδα, έχοντας αναλογία με τους συμπαίκτες του, συνολικά, 1/15! Γι ‘αυτόν τον κόσμο έχει δηλώσει: «Δεν είναι εύκολο να βρεις τα σωστά λόγια. Να είσαι οπαδός της Ρόμα είναι μία τιμή που όμοιά της δεν μπορείς να νιώσεις αν υποστηρίζεις άλλη ομάδα».



Έχει μία γυναίκα, τρία παιδιά και μία θάλασσα κόσμου που τον λατρεύει, που τραγουδά δυνατά σε κάθε ευκαιρία «c’e solo un capitano»(υπάρχει μόνο ένας αρχηγός) και ένα τεράστιο αριθμό ποδοσφαιρόφιλων που σήμερα του εύχονται ΤΑΝΤΙ AUGURI(χρόνια πολλά)!







Επιμέλεια: Δημήτρης Λιαργκόβας