Το ποδόσφαιρο υποκλίνεται στον Κρόιφ

Λένε πως για να γνωρίσεις καλύτερα έναν «επαγγελματία», καλύτερα να ρωτήσεις τους συναδέλφους του…

Στην περίπτωση του Γιόχαν Κρόιφ, δεν χωρούν διχογνωμίες. Όλοι τους, είτε επρόκειτο για τους συνοδοιπόρους του στις ομάδες που αγωνίστηκε, είτε για τους σπουδαίους αντιπάλους και ανταγωνιστές του στο γήπεδο, είτε ακόμη και για εκείνους που ταλαιπωρήθηκαν στη μάταια προσπάθεια να τον περιορίσουν, συμφωνούν ότι το ποδοσφαιρικό του μεγαλείο ήταν ανυπέρβλητο.

Το sport-fm.gr παρουσιάζει όσους ύμνησαν τον παγκόσμιο θρύλο στη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του διαδρομής…

Γιαν Όλσον: «Έπαιξα 18 χρόνια ποδόσφαιρο στο κορυφαίο επίπεδο και είχα 17 συμμετοχές με την εθνική Σουηδίας, όμως η στιγμή αυτή απέναντι στον Κρόιφ, ήταν η πιο περήφανη κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Ήμουν σίγουρος ότι θα έκλεβα τη μπάλα, όμως με ξεγέλασε. Δεν με ταπείνωσε. Δεν είχα καμία ευκαιρία.Ο Κρόιφ ήταν μια ιδιοφυΐα».



Βικ Μπάκινχαμ: «Ήταν τόσο ώριμος. Ήταν ένα κοκαλιάρικο μικρό παιδί, αλλά είχε τεράστια αντοχή. Μπορούσε να τρέχει σε όλο το γήπεδο, να κάνει τα πάντα. Να δημιουργεί φάσεις, να τρέχει - πάνω κάτω στις πλευρές, μέσα στην περιοχή, να σκοράρει με το κεφάλι. Αριστερό πόδι, δεξί πόδι, τα πάντα. Και όλα αυτά, με απίστευτη ταχύτητα».

Φραντς Μπεκενμπάουερ: «Ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει παράξει η Ευρώπη».



Ρίνους Μίχελς: «Όταν έβλεπες τον Κρόιφ εκτός γηπέδου, ήταν σαν ένα καχεκτικό παιδί. Στον αγωνιστικό χώρο, όμως, ήταν ένα παιδί από άλλο πλανήτη».

Όσι Αρλντάιλ: «Ήταν ένας σπουδαίος παίκτης σε μια εποχή που το Ολλανδικό ποδόσφαιρο ανθούσε και αξίζει να θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών».

Ερίκ Καντονά: «Λάτρευα την Ολλανδία τη δεκαετία του 1970, με συνέπαιρνε το θέαμα που παρήγαγε. Ο Κρόιφ ήταν ο καλύτερος, με το ποδόσφαιρο που έπαιζε εκείνη την εποχή ήταν ένας επαναστάτης. Ο Άγιαξ άλλαξε το ποδόσφαιρο και αυτός ήταν ο ηγέτης του. Αν ήθελε, θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος σε οποιαδήποτε θέση του γηπέδου».

Ρουντ Γκούλιτ: «Τα είχα όλα... Διορατικότητα, αυτοπεποίθηση, ταλέντο. Τα πάντα. Επίσης ήταν πολύ ευέλικτος, με αποτέλεσμα κάθε φορά που κάποιος αντίπαλος προσπαθούσε να τον σταματήσει, αυτός το προέβλεπε και ξέφευγε από το μαρκάρισμα. Οι αμυντικοί, απλά δε μπορούσαν να τον αγγίζουν. Μπορούσε να είναι ο κατάλληλος παρτενέρ για τον κεντρικό επιθετικό, αλλά ήταν και αυτός ένας πολύ παραγωγικός σκόρερ».



Σερ Μπόμπι Τσάρλτον: «Ένας πραγματικός ποδοσφαιρικός εγκέφαλος. Είχε απίστευτο έλεγχο της μπάλας, απίστευτη εφευρετικότητα, εφυία, μπορούσε να βγει από μια δύσκολη κατάσταση με δύο - τρεις αμυντικούς κάνοντας ένα μαγικό. Σκόραρε πολλά γκολ και παρά το γεγονός ότι ήταν τόσο προικισμένος δεν έπαιζε για τον εαυτό του, αλλά για να κάνει δυνατότερους τους συμπαίκτες του».

Άλαν Χάνσεν: «Ο Κρόιφ στην ακμή του, ειδικά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, ήταν απλά ο καλύτερος».

Μαρκ Λόρενσον: «Ήταν η απόλυτη ιδιοφυΐα. Έδινε στο παιχνίδι το δικό του ρυθμό, το επίπεδο του ήταν απλά φανταστικό».

Τέρι Βέναμπλς: «Υπήρχαν αγώνες που έκανα πράγματα με τη μπάλα, τα οποία κανένας άλλος δε θα τολμούσε καν να προσπαθήσει. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ κάποιον που ήταν καλύτερος, όταν ήταν ο Κρόιφ σε φόρμα. Δεν έχει σημασία που και πότε θυμάσαι τον Γιόχαν να παίζει, ήταν ο καλύτερος. Στο κέντρο; Ο καλύτερος. Πιο μπροστά; Ο καλύτερος. Επιθετικός; Ο καλύτερος».



Ζοάν Λαπόρτα: «Ως ποδοσφαιριστής, μετέτρεπε το ποδόσφαιρο σε μια μορφή τέχνης. Ο Γιόχαν ήρθε και άλλαξε τα πάντα. Η σύγχρονη Μπαρτσελόνα ξεκίνησε με αυτόν, είναι η προσωποποίηση της ταυτότητάς μας, έφερε εδώ το ποδόσφαιρο που αγαπάμε. Ήταν καινοτόμος, μια ανάσα φρέσκου αέρα. Το συναίσθημα που ένιωθες όταν τον έβλεπες ήταν εξωπραγματικό, μπορούσε να αγγίξει ακόμα και τους μη ποδοσφαιρόφιλους».

Χούμπερτ Σμετς (δημοσιογράφος): «Ο Κρόιφ ήταν ο πρώτος παίκτης που κατάλαβε ότι ήταν καλλιτέχνης, ο πρώτος που ήταν σε θέση και πρόθυμος να αποδώσει την τέχνη του αθλητισμού».

Σαακ Σβάρτ: «Γιόχαν Κρόιφ, Μαραντόνα, Πελέ, Εουσέμπιο. Ήταν όλοι φανταστικοί ποδοσφαιριστές. Ο Γιόχαν, όμως, ήταν ο καλύτερος».

Ζόρντι Κρόιφ: «Θεωρώ ότι είναι από τους θρύλους που το όνομά του θα μνημονεύεται για πάντα, όπως ο Πελέ και ο Μαραντόνα. Οι υπόλοιποι είμαστε απλά θνητοί, πάμε και ερχόμαστε».

Εμίλιο Μπουτραγκένιο: «Έλεγα πάντα και σε όλους ότι ο Κρόιφ είναι το είδωλο΄μου. Δεν είμαι άπιστος προς τη Ρεάλ Μαδρίτης, λέγοντας αυτό. Θα πρέπει να είσαι στενόμυαλος για να το νομίζεις αυτό».



Πεπ Σεγούρα (πρώην διευθυντής στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα): «Είναι μια φιλοσοφία, μια νοοτροπία, από τις μικρές ομάδες μέχρι την πρώτη. Ο Κρόιφ, ήταν αυτός που τα ξεκίνησε όλα. Είναι η πιο επιδραστική φιγούρα στην ιστορία του συλλόγου. Όλοι κάναμε κάποια πράγματα και συμβάλλαμε με τον τρόπο μας, αλλά εγώ προσωπικά δε θα ήμουν σε θέση να χτίσω κάτι από το μηδέν, όπως έκανε ο Κρόιφ. Έμαθα πολλά πράγματα από αυτόν. Δε θα μπορούσα να φανταστώ την τωρινή Μπαρτσελόνα, χωρίς τη δουλειά του Κρόιφ».

Κρίστο Στόιτσκοφ: «Υπό τις οδηγίες του η Μπαρτσελόνα ήταν η καλύτερη ομάδα στον κόσμο και θεωρώ πως το ποδόσφαιρο περιμένει ακόμα μια ομάδα που θα παίξει με τέτοια επιτυχία, όμως εμείς. Δεν είναι μυστικό το ότι εγώ ήμασταν συχνά σε προσωπική σύγκρουση, το γεγονός, όμως, είναι ότι του χρωστάω πάρα πολλά. Ξέρει πως γνωρίζω πολύ καλά και είμαι ευγνώμων για το πόσο βοήθησε το παιχνίδι μου. Ήταν ένας εξαιρετικός παίκτης και δε μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλο παίκτη, που να είχε τόσο μεγάλη επιρροή σε τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές, εκείνα τα χρόνια».

Ρόναλντ Κούμαν: «Έπαιζα υπό τις οδηγίες προπονητών όπως ο Γκους Χίντινκ και ο Ρίνους Μίχελς, ο Κρόιφ όμως, ήταν το κάτι άλλο. Ένας άνθρωπος από τον οποίο σου ερχόταν έμπνευση για το ποδόσφαιρο, ένας άνθρωπος που ήθελε πάντα το κάτι περισσότερο από την ομάδα του. Για εκείνον, δεν αρκούσε η νίκη. Η επιτυχία έπρεπε να επιτευχθεί με έναν τρόπο που θα μνημονεύεται και θα συζητιέται για χρόνια. Ήταν ένας νικητής, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως προπονητής».

Μάρκο Φαν Μπάστεν: «Ο άνθρωπος από τον οποίο έμαθα τα περισσότερα ως προπονητής ήταν ο Γιόχαν, γιατί μιλούσε πάντα περί τακτικής, περί τρόπου προσέγγισης του παιχνιδιού, για το που και πότε πρέπει να παίζει ο καθένας. Θεωρώ πως βοήθησε αρκετούς νεαρούς ποδοσφαιριστές, ήταν ο σημαντικότερος προπονητής για εμένα».

Γκεόργκι Χάτζι: «Είναι από τους πιο δημιουργικούς προπονητές στην ιστορία του ποδοσφαίρου, πάντα αγαπούσε τις ιδέες του, αλλά πάντα σκεφτόταν και μιλούσε για κάτι νέο. Έμαθα πολλά από αυτόν και είμαι πολύ χαρούμενος και ευγνώμων που είχαν την ευκαιρία να δουλέψω μαζί του στην Μπαρτσελόνα».

Λούις Φίγκο: «Ήταν ένας πραγματικός οραματιστής και όπως μπορείτε να δείτε σήμερα, τόσα χρόνια μετά, είναι ακόμα μπροστά από πολλούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Έμαθα πολλά από αυτόν».

Άλμπερτ Φερέρ: «Ήταν τιμή για μένα το ότι έπαιξα στο πλευρό του Κρόιφ. Έμαθα τόσα πολλά από αυτόν. Μας δίδαξε ότι αν θες να νικήσεις, πρέπει να κρατήσεις την μπάλα όσο το δυνατόν περισσότερο. Η μέθοδός του για να ανακτήσεις τη μπάλα ήταν ξεχωριστή, όπως και το όραμά του για το παιχνίδι. Ένας επαναστάτης, που μπορούσε να πάρει το καλύτερο από κάθε ποδοσφαιριστή του».



Πεπ Γκουαρντιόλα: «Ο Γιόχαν Κρόιφ ζωγράφισε την εκκλησία και οι υπόλοιποι προπονητές της Μπαρτσελόνα μετά από αυτόν, απλά το φτιάχνουν, το βελτιώνουν από λίγο. Είχε τη μεγαλύτερη επιρροή στο ποδόσφαιρο από οποιονδήποτε άλλο, πρώτα ως παίκτης και έπειτα ως προπονητή».

Επιμέλεια: Μάρκος Κατριτζιδάκης