Το «πικρό» αντίο των αρχηγών

Οι τελευταίες ημέρες για τις «σημαίες» των ομάδων δεν είναι πάντα ευτυχισμένες. Από τον Μαλντίνι έως τον Ζανέτι, η ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις σπουδαίων αρχηγών μεγάλων ομάδων που αποθαρρύνθηκαν να συνεχίσουν ενώ βάδιζαν προς την γραμμή του τερματισμού.

Ο «capitano» της Μίλαν αμφισβητήθηκε από το πέταλο των οργανωμένων την ημέρα του αντίο, σε αυτόν της Ίντερ αρνήθηκαν το τελευταίο του ντέρμπι, ο Ντελ Πιέρο περίμενε να ανανεώσει και η Ρεάλ ευχαρίστησε και αποχαιρέτησε έτσι απλά τον Ραούλ και τον Κασίγιας.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2013 ο Φραντσέσκο Τότι ανανέωνε το συμβόλαιό του με τη Ρόμα μέχρι τον Ιούνιο του 2016 σε εορταστικό κλίμα με πολλές εκδηλώσεις. Στην συνέντευξη τύπου μάλιστα είχε τονίσει πως η ομάδα της ζωής του τον αντιμετώπισε σαν βασιλιά, εν αντιθέσει με την στάση της Γιουβέντους προς τον Ντελ Πιέρο!

Ίσως σήμερα να έχει αλλάξει ιδέα. Έτσι δείχνουν τουλάχιστον τα όσα δήλωσε σε συνέντευξή του ζητώντας σεβασμό τόσο από τον προπονητή των «τζιαλορόσι», Λουτσιάνο Σπαλέτι όσο και από τη διοίκηση του συλλόγου με την οποία καλείται να καθίσει σε ένα τραπέζι για να συζητήσει για το μέλλον του. Το «κάψιμο» της σημαίας όμως «από μέσα» δεν είναι κάτι καινούριο.

Πάολο Μαλντίνι
«Στον αγωνιστικό χώρο ένας αιώνιος πρωταθλητής, αλλά ξέχασες να σέβεσαι αυτόν που σε έκανε πλούσιο. Για τα 25 χρόνια δοξασμένης καριέρας εγκάρδιες ευχαριστίες από από αυτούς που αποκάλεσες μισθοφόρους και ζητιάνους». Με αυτόν τον τρόπο στις 24 Μαΐου του 2009 η «Curva Sud», όπως αποκαλείται το πέταλο των οργανωμένων οπαδών της Μίλαν, αποχαιρετούσε τον Πάολο Μαλντίνι, ενώ αυτός έκανε τον γύρο του γηπέδου και το υπόλοιπο στάδιο χειροκροτούσε. «Υπερήφανος να μην είμαι ένας από αυτούς», δήλωσε ο αρχηγός των «ροσονέρι» αλλά η εικόνα θα μείνει για πάντα.

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο
Αντιθέτως η γιορτή του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ήταν εξαιρετική, συνοδευόμενη από τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του «scudetto» και για το δικό του γκολ στην τελευταία αγωνιστική του Campionato με αντίπαλο την Αταλάντα στο «Juventus Stadium» το 2012. Η πικρία είχε περάσει αλλά ο αποχαιρετισμός με τον Αντρέα Ανιέλι δεν έγινε με τον τρόπο που άρμοζε.
Ο πρόεδρος των «μπιανκονέρι» ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου τον «χωρισμό» δίχως πριν να έχει ενημερώσει τον ποδοσφαιριστή και ενώ ο ίδιος περίμενε και ονειρευόταν να κλείσει την καριέρα του στη «Γιούβε» με την οποία στα 19 χρόνια καριέρας είχε ζήσει τα πάντα.

Χαβιέ Ζανέτι
Παρόμοια περίπτωση και ο εμβληματικός αρχηγός της Ίντερ Χαβιέ Τζανέτι, με τη διαφορά πως κρεμώντας τα παπούτσια του κάθισε αμέσως στα «θρανία» αναλαμβάνοντας αντιπρόεδρος των «νερατζούρι». Στην τελευταία του χρονιά έπαιξε ελάχιστα, με τον τότε προπονητή της ομάδας του Μιλάνο Ματζάρι να του αρνείται την συμμετοχή στο τελευταίο ντέρμπι της καριέρας του, συμπεριφορά που οι «τιφόζι» δεν του συγχώρεσαν ποτέ.

Ραούλ Γκονζάλες Μπλάνκο
Όταν ο Ραούλ αποχαιρέτησε την Ρεάλ ήταν μόνο 33, ηλικία πολύ μικρότερη από αυτή των «αιώνιων» αρχηγών στις ιταλικές ομάδες. Είχε υπογράψει ένα συμβόλαιο ζωής με την ομάδα το σήμα της οποίας μετέφερε σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μα με τον Κριστιάνο Ρονάλντο σε ρόλο πρωταγωνιστή αυτομάτως μετατρεπόταν σε κομπάρσο. Με το «Μπερναμπέου» να γκρινιάζει στον Φλορεντίνο Πέρεθ πως «δεν τον αγαπά» και τον άρτι αφιχθέντα Ζοζέ Μουρίνιο να μην μπορεί να του εγγυηθεί θέση βασικού, το 2010 πηγαίνει στη Γερμανία για να αγωνιστεί στη Σάλκε με την φανέλα της οποίας συνέχισε να σκοράρει.

Ίκερ Κασίγιας
Για τον Ίκερ Κασίγιας τα πράγματα πήγαν χειρότερα. Ο Μουρίνιο τον «πέταξε» εκτός, με τον Αντσελότι πανηγύρισε το Champions League, οι αποδοκιμασίες ωστόσο και τα σφυρίγματα τον έσπρωξαν στην πόρτα της εξόδου. Έτσι στα 34 ο άλλοτε «Άγιος Ίκερ» των οπαδών της «βασίλισσας» ετοίμασε την βαλίτσα του για την Πορτογαλία για συνεχίσει την καριέρα του στην Πόρτο.

Το 2015 υπήρξαν πολλές αποχωρήσεις «μεγάλων» αρχηγών. Από τον Τζέραρντ στον Τσάβι και από τον Τσεχ στον Σβάινστάιγκερ. Μα μέσα από το κλάμα του Κασίγιας αποχαιρετώντας την Ρεάλ μπορούσες να δεις πώς είναι να καίγεται μία σημαία.

Δημήτρης Λιαργκόβας