Το κλισέ πως «κάθε ματς δίνει μόνο τρεις βαθμούς»…

Κάθε παιχνίδι δίνει τρεις βαθμούς, λέει το περιβόητο κλισέ που μερικές φορές καταργείται από την ίδια τη φύση. Γιατί στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί ποτέ να είναι ίδια μία νίκη απέναντι στην πρωταθλήτρια, και μάλιστα μέσα στην έδρα της, και μία επί της ουραγού!

Για την Άρσεναλ αυτή η νίκη στο «Etihad» είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό από τρεις πόντοι! Της προσφέρει την αυτοπεποίθηση που της έχει λείψει την τελευταία τριετία τουλάχιστον σε ματς κόντρα στις Top ομάδες, ειδικά μακριά από το Βόρειο Λονδίνο. Και επειδή δεν έχει νικήσει τους εν ενεργεία πρωταθλητές μέσα στην έδρα τους, από την εποχή που η ίδια έπαιρνε τίτλους, πριν από μία δωδεκαετία, αυτό το 2-0 με την εμφάνιση που έκανε απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, κάνει την ομάδα του Αρσέν Βενγκέρ να αισθάνεται πολύ καλύτερα. Ήταν μία πειστικότατη εμφάνιση που θαρρείς πως ήταν βγαλμένη από τα χρόνια των Invincibles! Λες και η επιστροφή του Ανρί έστω και στα μπουθ του Sky Sports μπόλιασε την ομάδα με μια πίστη και προσήλωση στον στόχο που υπό άλλες συνθήκες δεν θα υπήρχε!

Η πιο μεγάλη νίκη της Αρσεναλ δεν ήταν το ότι πέτυχε δυο γκολ, αλλά το πώς το έκανε. Ναι σύμφωνοι, κάποια πράγματα έτυχαν δεν πέτυχαν, όπως η τοποθέτηση του Κοκλάν στα χαφ σε ρόλο «σκιάς» του Σίλβα, σε ένα σύστημα 4-1-4-1, που έδινε την ευκαιρία στον Καθόρλα και τον Ράμσεϊ να κυκλοφορούν την μπάλα στα χαφ. Αν ο Αρτέτα ήταν κάλά τότε ο Κοκλάν δεν θα έπαιζε, αλλά η ζωή είναι γεμάτη από τέτοια σενάρια και δεν θα απολογηθεί κιόλας ο Βενγκέρ γιατί η ομάδα του ήταν πιο σωστά δομημένη από άλλα ντέρμπι. Ειδικά πέρυσι πάρα τις 128 μέρες που πέρασε στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ, η Αρσεναλ δεν έπειθε! Το 5-1 στο «Ανφιλντ» ή το 6-0 στο «Στάμφορντ Μπριτζ» και το 6-3 με το οποίο συνετρίβη στο «Etihad» ήταν αποτελέσματα που τόνιζαν τις αδυναμίες μίας ομάδας που έπαιζε ωραία μπάλα, αλλά είχε ξεχάσει τα βασικά του σύγχρονου ποδοσφαίρου!

Έτσι απονευρώνοντας τα ατού της πρωταθλήτριας και ξεγυμνώνοντας τις αδυναμίες της, η Αρσεναλ πήρε μία εύκολη και δίκαιη νίκη, δείχνοντας ταυτόχρονα πόσο μέτρια είναι χωρίς την ύπαρξη του χαρισματικού Γιάγια Τουρέ η πρωταθλήτρια Σίτι!
Δεν είναι τυχαίο πιθανώς πως τις μονές χρονιές που έχει Κόπα Αφρικα, το 2011 το 2013 και πιθανώς και τώρα, ο Γενάρης και ο Φλεβάρης είναι εφιαλτικοί για τη Σίτι!

Η Άρσεναλ λοιπόν έφυγε νικήτρια από το Μάντσεστερ είτε κόντρα στη Σίτι είτε απέναντι στη Γιουνάιτεντ για πρώτη φορά από το φθινόπωρο του 2010 κι αυτό συνέβη ακριβώς επειδή, όπως και σε εκείνο το 0-3 με τους «πολίτες», άρπαξε το ματς από τα μαλλιά! Με τον Καθόρλα να κάνει ίσως το καλύτερό του ματς με τη φανέλα των «κανονιέρηδων» και με την αμυντική λειτουργία να ακουμπά το τέλειο, η Αρσεναλ υποχρέωσε τη Σίτι να κυκλοφορεί άσκοπα την μπάλα!

Ήταν μια νίκη που τελικά έβγαλε δυο κερδισμένους! Την Αρσεναλ και την… Τσέλσι, που τώρα θα υποδεχτεί από θέση ισχύος τη Σίτι σε 13 μέρες!

Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι…

Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα βιβλίο σχετικό με τα σπορ προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου στη θέση του συγγραφέα. Και μπορώ πάρα πολύ καλά να αντιληφθώ πως αυτός που το έγραψε το αισθάνεται σαν παιδί του. Άλλωστε το βίωσα το συναίσθημα ήδη τέσσερις φορές στα δικά μου βιβλία και ομολογώ πως περισσότερο από οτιδήποτε σε αυτή τη δουλειά που κάνουμε θαυμάζω αυτούς που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τους φόβους και τις ανησυχίες τους και βγάζουν ένα βιβλίο, καταθέτοντας ένα κομμάτι από τη ζωή τους στις σελίδες.

Ο Γιώργος Αρκουλής σε όλες τις συγγραφικές του προσπάθειες πήρε ρίσκα. Ενόχλησε πολλούς και αυτό είναι ένα παράσημο από μόνο του. Το μεγαλύτερο όμως ρίσκο είναι αυτό που έκανε πραγματικότητα αυτή την εποχή, εκδίδοντας μόνος του ένα βιβλίο για τη μεγάλη του αγάπη, τον Εθνικό Πειραιά. Ο τίτλος, αρκετά ευρηματικός, προδιαθέτει γι' αυτό που ακολουθεί: «Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι», κάτι που φυσικά είναι αλληγορικό, αφού το ιστορικό σωματείο του Πειραιά υπήρξε ο αληθινός αυτοκράτορας της ελληνικής υδατοσφαίρισης, κατακτώντας το πρωτάθλημα σχεδόν μόνιμα από τα μέσα της δεκαετίας του '50 μέχρι τη δεκαετία του 1980, με ελάχιστα διαλείμματα! Ωστόσο κανείς αντιλαμβάνεται στον πικρό τίτλο, που η μόνιμα δηκτική πένα του Γιώργου Αρκουλή επέλεξε για να συνοδεύσει αυτή την καλαίσθητη έκδοση, πως δεν είναι μία επετειακή έκδοση με αφορμή τα ενενήντα χρόνια, αλλά μία βολή κατά του παρασκηνίου! Αυτού που λειτούργησε χρόνια σε βάρος του Εθνικού από το κατεστημένο, αλλά και όπως γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο συγγραφέας, είναι και μία καταγραφή «πλήθους λαθών από ανθρώπους που ήταν γύρω και μέσα στον σύλλογο».

Ο Αρκουλής δεν χαϊδεύει αυτιά και επιχειρεί να βρει κάποιες αιτίες πίσω από τα πολλά γεγονότα που οδήγησαν στον ποδοσφαιρικό αφανισμό του Εθνικού. Επίσης κάνει μία σημαντική αναδρομή στο τι κατάφερε στο πόλο ο Εθνικός δημιουργώντας την μεγαλύτερη αυτοκρατορία σε οποιοδήποτε σπορ στην Ελλάδα και πίσω από τις γραμμές αντιλαμβάνεσαι πως ο συγγραφέας δεν επιχειρεί να ωραιοποιήσει καταστάσεις, ωστόσο σώζει με τις μαρτυρίες που καταγράφονται κάποιες πολύτιμες ιστορίες από την ιστορία του συλλόγου. Μου έχει κάνει μάλιστα την τιμή να με αναφέρει, επειδή σε αυτή την εφημερίδα πριν από πέντε χρόνια είχα καταγράψει τη δόλια συναλλαγή του παρασκηνίου των μεγάλων του τέως ΠΟΚ και της «αμαρτωλής» ΕΠΟ που το 1957 στέρησε από τον Εθνικό ένα πρωτάθλημα και με την απαγόρευση στον αείμνηστο Καρέλλα να φέρει τον Πούσκας και την παρέα του στην Ελλάδα, πιθανότατα άλλαξε και τον ρου της ποδοσφαιρικής ιστορίας του τόπου! Για όποιον ενδιαφέρεται να πάρει το βιβλίο στα χέρια του, επειδή δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία, ας επικοινωνήσει με τον συγγραφέα στο mail arkoulis45@yahoo.gr