Το «αντίδοτο» του Αλκάθερ στην έλλειψη εμπιστοσύνης της Μπαρτσελόνα

Το να ζεις και να περνάς καλά, λένε, ότι είναι το καλύτερο αντίδοτο ενίοτε, προκειμένου να ξεπεράσεις μία κατάσταση ή κάποιο άτομο που σε πλήγωσε. Καλύτερο ακόμα και από την… εκδίκηση, όταν τρώγεται κρύα ως πιάτο. Αυτό φαίνεται να είναι και το μότο ζωής του Πάκο Αλκάθερ. Τουλάχιστον, τον τελευταίο ένα χρόνο. Σε ένα διάστημα που κατάφερε να αφήσει στο παρελθόν την κακομεταχείριση και την έλλειψη εμπιστοσύνης, που ο ίδιος καταλογίζει στους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα για τα δύο χρόνια της παρουσίας του στο «Καμπ Νόου». Αυτά τα πρόσωπα θα συναντήσει σήμερα το βράδυ στο «Σιγκνάλ Ιντούνα Παρκ». Φορώντας τη φανέλα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, της ομάδας που του έδειξε την εμπιστοσύνη που αναζητούσε και γι’ αυτό της το ανταπέδωσε με ένα «τσουβάλι» από γκολ.

«Όπως σε κάθε δουλειά, αν σε εμπιστεύονται δίνεις το καλύτερο που έχεις. Εάν όχι, τότε δεν το κάνεις. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να δω αυτά τα σημάδια εμπιστοσύνης. Στο τέλος, ωστόσο, ήταν πολλοί αυτοί που δεν μου τα έδειξαν. Αρκετοί ήταν αυτοί που μου συμπεριφέρθηκαν άσχημα», τόνισε ο 26χρονος επιθετικός όταν κλήθηκε να σχολιάσει το πέρασμά του από τους «μπλαουγκράνα», εν όψει της σημερινής αναμέτρησης.

Κι όμως, οι Καταλανοί έδειχναν να τον εμπιστεύονται και με το παραπάνω, όταν εκταμίευαν 30 εκατ. ευρώ τον Αύγουστο του 2016, έτσι ώστε να πείσουν την Βαλένθια να τους τον παραχωρήσει. Εξάλλου, είχαν αρκετές αφορμές για να το πράξουν. Από τη μία, το γεγονός ότι ο Αλκάθερ αποτέλεσε βασικό στέλεχος της εθνικής Ισπανίας το 2012, όταν κατέκτησε (κόντρα στην Εθνική Ελλάδος στον τελικό) το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων. Από την άλλη, τα 43 τέρματά του και οι 17 ασίστ του σε 124 συμμετοχές του με τη φανέλα των «νυχτερίδων».

Είθισται το ξετύλιγμα του κουβαριού μιας ιστορίας, η οποία προσπαθεί να εξηγήσει τη διαδρομή ενός ποδοσφαιριστή από το «ζενίθ» μίας πολύκροτης μεταγραφής, στο «ναδίρ» της «μαύρης λίστας» του προπονητή του (Ερνέστο Βαλβέρδε), να περιέχει… πικάντικες εξωαγωνιστικές λεπτομέρειες. Στην περίπτωση του άλλοτε επιθετικού της Μπαρτσελόνα, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υφίστανται τέτοιες.

Ίσως το μοναδικό πικάντικο, να έχει να κάνει με την… αδυναμία των πρωταθλητών Ισπανίας στο να κακομεταχειρίζονται -αρκετές φορές- αγωνιστικά τις μεταγραφές τους, προκειμένου να αξιοποιήσουν στο έπακρο, σύμφωνα με τους ίδιους, τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες των Λιονέλ Μέσι και Λουίς Σουάρες.

«Είδα το τελευταίο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα και ο Ντε Γιονγκ έπαιζε συνεχώς σε λάθος θέση. Έπαιζε σχεδόν σαν εξτρέμ. Αυτή δεν είναι η θέση του. Πρέπει να αγωνίζεται στο χώρο του κέντρου για να ελέγχει το παιχνίδι. Δεν καταλαβαίνω τι θέλει να κάνει ο Βαλβέρδε μαζί του», δήλωσε προ ολίγων ημερών ο Φρανκ Ντε Μπουρ παραπονούμενος για τον τρόπο, με τον οποίο οι Καταλανοί προσπαθούν να χωρέσουν τον συμπατριώτη του στην ενδεκάδα. Αντίστοιχο και το παράδειγμα του Φιλίπε Κουτίνιο. Ενός ποδοσφαιριστή, ο οποίος θέλει χώρους στο γήπεδο προκειμένου να αναλάβει πρωτοβουλίες και να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Τέτοιοι χώροι στους «μπλαουγκράνα», ελέω της παρουσίας του Αργεντινού αστέρα, δεν υπάρχουν. Οπότε, ο Βραζιλιάνος χαφ αρχικά μετακινήθηκε στα πλάγια του γηπέδου και τελικά στην… Μπάγερν Μονάχου.

Στα παραπάνω παραδείγματα μπορεί να χωρέσει και εκείνο του Αλκάθερ, ο οποίος δεν ήταν λίγες οι φορές που κλήθηκε να αγωνιστεί ως εξτρέμ στην Μπαρτσελόνα. Παρόλα αυτά, ο Ισπανός σέντερ φορ κατάφερε να σημειώσει 15 τέρματα και οκτώ ασίστ σε 50 του εμφανίσεις. Όπως και να έχει, αυτές οι επιδόσεις δεν φάνηκαν αρκετές στους ιθύνοντες του κλαμπ και έτσι τον παραχώρησαν με τη μορφή του δανεισμού στην Ντόρτμουντ δύο καλοκαίρια μετά από εκείνο που τον απέκτησαν.



Είναι αλήθεια, ότι δεν υπήρχαν και πολλοί στην Γερμανία που να πίστευαν ότι θα καλυπτόταν η ρήτρα των 25 εκατ. ευρώ που συμπεριλήφθηκε στην εν λόγω συμφωνία. Γρήγορα διαψεύστηκαν, αφού ο νεαποκτηθείς στράικερ των «κιτρινόμαυρων» σκόραρε κατά ριπάς, παρά το γεγονός ότι ως επί το πλείστον στην αρχή των περισσότερων παιχνιδιών έβλεπε τις προσπάθειες των συμπαικτών του από τον πάγκο. Μέχρι στιγμής, έχει μετρήσει 26 γκολ σε 38 ματς. Το πλέον εντυπωσιακό στατιστικό του Βαλενθιάνου επιθετικού, βέβαια, είχε να κάνει με τα 13 του τέρματα σε 30 σουτ που είχε επιχειρήσει στο ξεκίνημα της πορείας του με τη νέα του ομάδα.

Εκείνο το στατιστικό, όμως, ακολούθησε ένα άλλο, που άρχισε να τρέχει στις αρχές του έτους. Συγκεκριμένα το μόλις ένα του τέρμα σε 20 προσπάθειες. Κι αν στην Μπαρτσελόνα μετά από ανάλογες επιδόσεις ίσως και να βρισκόταν στην εξέδρα, στην Ντόρτμουντ -τουναντίον- συνέχισε να λογίζεται ως βασικό στέλεχος. Αυτός ήταν κι από τους καταλυτικούς παράγοντες που τον οδηγούν σιγά-σιγά στην οικοδόμηση μίας ιδιαίτερης σχέσης με το σύλλογο συνολικά.

Γιατί, μπορεί ο επιθετικός να «τρέφεται» από τα γκολ. Ο ποδοσφαιριστής, ωστόσο, εν γένει «ζει» από την εμπιστοσύνη. Την οποία τη νιώθει και με το παραπάνω στην Βεστφαλία. Εξ ου και δεν αισθάνεται καμία ανάγκη να πάρει κάποιου είδους εκδίκηση -με κρύο ή ζεστό πιάτο- απόψε από την τέως ομάδα του. Το μόνο που θέλει είναι να συνεχίσει να έχει πρόσβαση στο «αντίδοτό» του, στο να χαίρεται και να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο.

Επιμέλεια: Μανώλης Μουσουράκης