Τίποτα δεν είναι το ίδιο...

Η δεύτερη ήττα από τα Νησιά Φερόε δεν ήταν το τέλος των ελπίδων πρόκρισης στο Euro 2016... Ήταν η απόδειξη πως τίποτα δεν είναι το ίδιο με ό,τι βλέπαμε μέχρι και τα γήπεδα στη Βραζιλίας από την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου.

Κανείς δεν πιστεύει ότι οι διεθνείς είναι αδιάφοροι για τα αποτελέσματα... Δεν μπορούμε όμως να μην λάβουμε υπόψη μας τις νέες δηλώσεις του Σωκράτη Παπασταθόπουλου ο οποίος επέρριψε ευθύνες σε όλους όσοι ασχολούνται με την ομάδα. Είτε αυτούς που φορούν τα αθλητικά παπούτσια και πατούν τον αγωνιστικό χώρο, είτε εκείνους που έχουν στους ώμους τους το βάρος της οργάνωσης...

Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε; Το sport-fm.gr προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει δηλώσεις διεθνών και στελεχών της Εθνικής για να εντοπίσει λύσεις που θα φέρουν και πάλι στην Εθνική την... χρυσόσκονή που είχε τα προηγούμενα χρόνια.

1. Ένα πλάνο

Φερνάντο Σάντος δεν έχουμε πια... Ωστόσο μπορούμε να έχουμε κάτι από αυτά που άφησε. Τι; Το πλάνο του... Ο πορτογάλος μπορεί να δέχθηκε έντονη κριτική κατά το διάστημα της παρουσίας του στον πάγκο της ομάδας γιατί η νίκη με 1-0 μας είχε γίνει συνήθεια, αλλά πια αντιλαμβάνονται όλοι τη σημασία έστω αυτού του 1-0... Ο Σάντος είχε εκπονήσει ένα πλάνο το οποίο αφορούσε την αναδιοργάνωση της όλων των τμημάτων της ομάδας, με συγκρότηση ομάδων μικρότερων ηλικιών που θα προετοιμάζουν παίκτες για την κλήση τους στην Εθνική ανδρών.
Γιατί μπορεί να έχει χαθεί η πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016 αλλά υπάρχει το Μουντιάλ 2018. Και εκεί πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθειά μας. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΚΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ.



2. Έναν προπονητή (με πλάνο)

Το σωστότερο θα ήταν να βρεθεί ένας προπονητής ο οποίος θα έχει τα στοιχεία του Φερνάντο Σάντος... Ή αν όχι του Σάντος, του Ότο Ρεχάγκελ. Τι κοινό είχαν οι δύο τους; Πολλά. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ένα. Και οι δύο θεωρούσαν την Εθνική ομάδα ως την ομάδα τους.... Και δούλευαν πάνω σε ένα γενικότερο πλάνο που είχαν. Είναι ο Μαρκαριάν αυτός ο προπονητής; Γιατί όχι... Και αν δεν είναι, υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που μπορεί να κρίνει. Ο Γιώργος Καραγκούνης. Κανείς δεν αμφισβητεί την αγάπη του "τυπάρα" για την Εθνική. Κανείς δεν αμφισβητεί τις γνώσεις του και τη σημασία της παρουσίας του σε αυτή.
Ξεκάθαρα όμως αυτός ο προπονητής, θα πρέπει να προσδώσει στην ομάδα μια νοοτροπία και μια προσωπικότητα που είχε. Ένα αγωνιστικό προφίλ που ήταν χαρακτηριστικό της ομάδας για όλα τα προηγούμενα χρόνια.

3. Σύνολο...



"Μα πάλι ο Χαριστέας;"... Όλοι είχαμε σχολιάσει την "εμμονή" του Ρεχάγκελ για την παρουσία του Άγγελου Χαριστέα στην ομάδα. Ή και γενικότερα άλλων παικτών που -κατά την κοινή γνώμη- δεν είχαν θέση στην ομάδα. Όμως τώρα αποδεικνύεται κάτι. Πώς η παρουσία αυτών των παικτών στην ομάδα προσέφερε κάτι παραπάνω από αυτό που φαινόταν στον αγωνιστικό χώρο. Κάτι που δεν μπορούσε ο κάθε ένας εκτός αυτής να το καταλάβει. Είναι σημαντικό λοιπόν να διατηρείται ένας κορμός στον οποίο θα προστίθενται μικρός αριθμός παικτών. Ένα πραγματικό σύνολο.



4. Επιστροφή στελεχών που ήταν στην ομάδα!

Μια μεγάλη διαφοροποίηση από τις παλιότερες χρονιές είναι στελέχη που δεν υπάρχουν στην ομάδα. Στελέχη που βοηθούσαν τους προπονητές και τα άλλα μέλη της να εφαρμόζουν το πλάνο τους αλλά και να... περιθωριοποιούν άτομα που δεν έχουν ρόλο να βρίσκονται στα αποδυτήρια.



5. Παίκτες με... καρύδια

Εντάξει... Ζαγοράκης, Δέλλας, Καραγκούνης έχουν σταματήσει. Δηλαδή παίκτες που είχαν την προσωπικότητα να σηκώνουν στους ώμους τους την ομάδα σε δύσκολες στιγμές και να γαλουχούν όλους όσοι "μπαίνουν" στους "κύκλους" της. Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι παίκτες, αλλά υπάρχουν κάποιοι ακόμη. Υπάρχουν αυτή την στιγμή στην ομάδα, όπως ο Παπασταθόπουλος και ο Τοροσίδης όπως και άλλοι -γενικότερα- στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η παρουσία αυτών στην ομάδα κρίνεται επιβεβλημένη.