Πώς να... μπει ο Ρανιέρι;

Ένα απ’ τα μεγαλύτερα κλισέ λέει πως «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός». Ε, όχι, δεν ισχύει... σώνει και ντε.

Γιατί αν ίσχυε πάντα, Ότο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος θα έπρεπε να είχαν φύγει... νύχτα απ’ την Εθνική.

Γιατί αν ίσχυε πάντα, τότε οι λίγοι ομοσπονδιακοί προπονητές που έκαναν ντεμπούτο με νίκη τα τελευταία 40 χρόνια, θα ΄πρεπε να χαν φέρει και κάποια επιτυχία. Κάτι που –όπως έγραψε η ιστορία- μόνο ο Αλκέτας Παναγούλιας κατάφερε (με τις πρώτες μας δύο συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις).

Οπότε τι... συμφέρει τον Κλαούντιο Ρανιέρι απόψε απέναντι με Ρουμανία; Να... γκελάρει και να δώσει συνέχεια στην πετυχημένη-σίγουρη παράδοση των δύο προκατόχων του ή να ξεκινήσει ιδανικά;

Το www.sport-fm.gr έψαξε και βρήκε τι έκαναν στις πρεμιέρες τους οι προπονητές της «γαλανόλευκης» απ’ τη δεκαετία του ’70 κι έπειτα!

Μια κατηγορία μόνος του

Ο Αλκέτας Παναγούλιας επιστρατεύτηκε τρεις φορές στον πάγκο της Εθνικής (1973-76, 1977-81, 1992-94). Και είναι αλήθεια πως ο αείμνηστος κόουτς είχε θετικό πρόσημο στα επίσημα ντεμπούτα του. Διότι μπορεί το 1973 η Ελλάδα να ηττήθηκε για τα προκριματικά του Μουντιάλ απ’ την δυνατή Γιουγκοσλαβία (2-4), ωστόσο στις άλλες δύο περιπτώσεις «τσίμπησε» το Χ (0-0) με την Βουλγαρία για το Βαλκανικό Κύπελλο (1977) και το διπλό απέναντι στην Ισλανδία (0-1) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994. Σε μια διοργάνωση που εν τέλει κατάφερε να μας οδηγήσει για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Όπως είχε συμβεί και με το Euro του 1980 για τον δεύτερο σε συμμετοχές ομοσπονδιακό τεχνικό (74 αγώνες).

Ούτε κρύο, ούτε ζέστη...

Το 1982 ο Χρήστος Αρχοντίδης έκατσε για πρώτη φορά στον πάγκο της «γαλανόλευκης». Το ανεπίσημο ντεμπούτο του δεν ήταν ιδανικό, καθώς η Εθνική ηττήθηκε 1-0 απ’ την Ανατολική Γερμανία, ωστόσο το επίσημο ήταν... σπέσιαλ με νίκη επί του Λουξεμβούργου (2-0) για τα προκριματικά του Euro. Έστω κι αν μετέπειτα ο στόχος της πρόκρισης δεν επετεύχθη (όπως είχε συμβεί τέσσερα χρόνια πριν), που έφερε και την αποχώρησή του.

Ο Μίλτος Παπαποστόλου βρέθηκε στο «τιμόνι» της Ελλάδας για 4 χρόνια (1984-88). Δεν κατάφερε να σημειώσει κάποια μεγάλη επιτυχία και οι προληπτικοί μπορούν να ρίξουν και ευθύνες στις εκκινήσεις του. Τόσο στο ανεπίσημο ντεμπούτο του, η Ελλάδα είχε χάσει απ’ την Ρουμανία (2-0, το 1984), όσο και στο επίσημο, όπου είχε γνωρίσει την ήττα απ’ την Πολωνία (3-1) για τα προκριματικά του Μουντιάλ.

Ανάμεικτα συναισθήματα και απ’ το ντεμπούτο του Αντώνη Γεωργιάδη ως ομοσπονδιακός. Βαριά ήττα απ’ την Γιουγκοσλαβία στο ΟΑΚΑ (1-4) στο ανεπίσημό του, το 1989 και ισοπαλία με τους Ρουμάνους (καλή ώρα) στο επίσημο (0-0, 26 Απρλίου), για τα προκριματικά του Euro 1990.

Παράδειγμα προς μίμηση (αποκλειστικά και μόνο η πρεμιέρα)

Το καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσε να ακολουθήσει (ως προς την πρώτη εμφάνιση και μόνο) ο Κλαούντιο Ρανιέρι είναι ο Κώστας Πολυχρονίου! Όταν ανέλαβε την Εθνική το 1994 έκανε ντεμπούτο απέναντι στα Νησιά Φερόε, τα οποία η Ελλάδα σάρωσε με σκορ 5-1! Βέβαια, δεν μπόρεσε να οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ούτε στο Euro του 1996, ούτε στο Μουντιάλ του 1998...

Ισοπαλία, μας κάνει;

Οι επόμενοι δύο ομοσπονδιακοί τεχνικοί δεν νίκησαν, αλλά ούτε κι έχασαν στο ντεμπούτο τους. Ο Άνχελ Ιορντανέσκου τον Σεπτέμβριο του 1998 έφερε ισοπαλία με την Ελλάδα απέναντι στην Σλοβενία (2-2, δύο γκολ ο Ζάχοβιτς) για τα προκριματικά του Euro 2000, ενώ μια απ’ τα ίδια και για τον Βασίλη Δανιήλ, που ξεκίνησε με «Χ» στην Λετονία (0-0) το 1999 και αποχαιρέτησε τον ελληνικό πάγκο μετά τα άσχημα αποτελέσματα στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2002.

Απ’ τον εφιάλτη στον Άθλο (κι όχι μόνο)

Ποιος θα περίμενε τη συνέχεια; Ήταν 5 Σεπτεμβρίου 2001 όταν ο Ότο Ρεχάγκελ έκατσε για πρώτη φορά στον πάγκο της Εθνικής. Κι ας μην κοροϊδευόμαστε, θα έφαγε αρκετές «κατάρες» μετά το... εφιαλτικό 5-1 κόντρα στην Φινλανδία. Κι όμως αυτό που λένε «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» ΔΕΝ ισχύει επιβεβαιωμένα εδώ. Γιατί μιλάμε για τον... Γερμανό μας, τον δικό μας Όθωνα που παρά το τραγικό ξεκίνημα, μας οδήγησε στο... απίθανο, με την κατάκτηση του Euro 2004, μας οδήγησε στην ίδια διοργάνωση τέσσερα χρόνια μετά (δίχως ανάλογη επιτυχία), μας έκανε ΕΛΛΑΔΑΡΑ, μας έφερε και... τύχη (σε κληρώσεις κτλπ) και μαζί του πετύχαμε και την πρώτη μας νίκη σε Μουντιάλ (2-1 τη Νιγηρία το 2010).

Ξέρει ο Σάντος...

Η επίσημη πρεμιέρα του Φερνάντο Σάντος το 2010 (γιατί στο ανεπίσημο ντεμπούτο η Ελλάδα νίκησε 1-0 τη Σερβία) δεν ήταν καλή. Ήταν γκέλα. 1-1 με την Γεωργία στο «Γ. Καραϊσκάκης» μόνο ως τέτοια μπορεί να χαρακτηριστεί. Αλλά κι ο Πορτογάλος βάδισε πάνω στον Ρεχάγκελ. Και παρά το αρνητικό ντεμπούτο, στη συνέχεια μαζί του παίξαμε σε δύο μεγάλες διοργανώσεις και πανηγυρίσαμε ισάριθμες προκρίσεις (στους 8 του Euro 2012 και στους 16 του πρόσφατου Μουντιάλ).