ΘΕΜΑ: Οι μεγαλύτεροι «προδότες» της Μπαρτσελόνα

Αναδρομικά, είναι φανερό ότι η Μπαρτσελόνα αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα με τους μεγάλους ποδοσφαιριστές, αρχής γενομένης από τον Μαραντόνα.

Μετά ακολούθησαν οι αποχωρήσεις των Ρονάλντο, Φίγκο, Λάουντρουπ, Σούστερ, Ριβάλντο, Ρομάριο και Ροναλντίνιο. Τέλος, για την ώρα, η… «κατάρα» συνεχίζεται με την αποχώρηση ενός ακόμα Βραζιλιάνου, του Νεϊμάρ.

Τρεις είναι οι περιπτώσεις που ξεχωρίζουν, ενώ σε αρκετές παρατηρείται το ίδιο σενάριο: ο παίκτης αποχωρεί από την Μπαρτσελόνα και πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης!

Ντιέγκο Μαραντόνα



Τη σεζόν 1982/83 καταφθάνει ένα από τα μεγαλύτερα μεταγραφικά αποκτήματα των «μπλαουγκράνα», ο Μαραντόνα. Ομολογουμένως δεν έχει και τις καλύτερες αναμνήσεις, με την χειρότερη όλων να είναι το τρομακτικό φάουλ που δέχθηκε από τον Άντονι Γκοϊκοετσέα ή αλλίως, «χασάπη της Μπιλμπάο»!

Κανείς δεν θα ξεχάσει αυτόν τον αγώνα (5/5/84), που θύμιζε πολύ περισσότερο κάτι σαν πολεμικές τέχνες παρά ποδόσφαιρο. Επιπλέον, επειδή και ο Μαραντόνα είχε προβεί σε επικίνδυνες ενέργειες όπως οι υπόλοιποι, του απαγορεύτηκε να αγωνιστεί με την ομάδα για τους επόμενους τρεις μήνες.

Ως εκ τούτου, η αποχώρηση του Αργεντίνου θρύλου από τους Καταλανούς ήταν γεγονός. Δύο χρόνια συνολικά έμεινε στη Μπαρτσελόνα, έχοντας αγωνιστεί 36 φορές με σύνολο 22 τέρματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποχώρηση του «βοηθήθηκε» και από τον εκπρόσωπο του, Χόρχε Σιτερσπίλερ, εννοείται με αρνητικό τρόπο.

Ρονάλντο



Δώδεκα χρόνια μετά(1996), ήρθε η στιγμή του Ρονάλντο Ναθάριο στη Μπαρτσελόνα. Η πορεία του εξελισσόταν ονειρικά, καθώς σε 37 παιχνίδια πρωταθλήματος είχε 34 γκολ, εκ των οποίων μερικά ήταν απλά εντυπωσιακά, όπως για παράδειγμα αυτό που πέτυχε σε έναν αγώνα κόντρα στη Βαλένθια εντός έδρας.

Δυστυχώς όμως, μετά από μια μόλις σεζόν στη Βαρκελώνη είχαν ξεκινήσει ήδη οι συζητήσεις για την αποχώρηση του, έπειτα από ένα έντονο συμβούλιο το καλοκαίρι του 1997. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, η Μπαρτσελόνα δέχτηκε την πρόταση που είχε καταθέσει η Ίντερ. Ο Ρονάλντο, αποτελούσε ήδη παρελθόν. Μετά την Ίντερ, μετακόμισε και αυτός όπως άλλοι, στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»

Λουίς Φίγκο



Η αποχώρηση του Λουίς Φίγκο ήταν αυτή που ίσως προκάλεσε τις μεγαλύτερες και χειρότερες αντιδράσεις των φιλάθλων της Μπαρτσελόνα.

Κύριος λόγος; Φυσικά, η μετακόμιση του στην αιώνια αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης και συγκεκριμένα ο τρόπος με τον οποίο έγινε.

Πέντε χρόνια έμεινε στους «μπλαουγκράνα», κατά τη διάρκεια των οποίων μάγεψε τον κόσμο, έγινε ένας από τους αρχηγούς και έδειχνε φανερά την πίστη και την αφοσίωση του στον σύλλογο. Δεν έχουν όμως όλα τα παραμύθια χαρούμενο τέλος.



Ο «προδότης» Φίγκο μετακόμισε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» μετατρέποντας την αγάπη που είχε εισπράξει όλα τα προηγούμενα χρόνια σε μίσος και όχι άδικα. Με το αστρονομικό (για τότε) ποσό των 59 σχεδόν εκατ. ευρώ έγινε μέλος των «μερένχες».

Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι «η αποχώρηση μου από τη Μπαρτσελόνα ήταν βαρύ φορτίο. Δεν είχε σχέση με το οικονομικό ή με το αγωνιστικό μέρος. Αν δεν νιώθεις 100% αναγνώριση της προσφοράς σου και δεν εννοώ από τον κόσμο, αλλά από τους ανθρώπους του συλλόγου και έχεις και άλλες προσφορές, σκέφτεσαι την αλλαγή».

Αυτές ήταν οι τρεις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις αποχώρησης. Επιπλέον όμως, υπάρχει και η περίπτωση του Σούστερ, ο οποίος μετά από 8 χρόνια στη Μπαρτσελόνα έφυγε για την Ρεάλ Μαδρίτης(όπως ο Φίγκο) και από την Ρεάλ Μαδρίτης στην Ατλέτικο Μαδρίτης! Οπότε εύκολα διαπιστώνει κανείς το μίσος που έλαβε και ο ίδιος.



Μάλιστα ο Σούστερ είχε μείνει εκτός δράσης τη σεζόν 1986/87, μετά από μεγάλη κόντρα που είχε με τον τότε πρόεδρο, Γιοσέπ Λουίς Νούνιες και με τον Τέρι Βέναμπλς.

Παρόμοια περίπτωση με τις δύο προαναφερθείσες είναι και αυτή του Λάουντρουπ, ο οποίος επίσης, μετά από 5 χρόνια «Καταλανός» όπως ο Ρονάντο, έγινε «Μαδριλένος».



Δεν έφτασε σε καμία περίπτωση το μίσος και την οργή που είχε πάρει ο Φίγκο, καθώς η αποχώρηση του ήταν εν μέρει αναγκαστική(ο κανονισμός των τριών ξένων τον περιόριζε στη Βαρκελώνη).



Έπειτα ο Ριβάλντο, ο οποίος δεν ακολούθησε την ίδια πορεία, πήγε μετά από 5 χρόνια στη Μίλαν.



Ο Ρομάριο, έμεινε μόνο ένα χρόνο και μετά επέστρεψε στην νυχτερινή ζωή της Βραζιλίας.



Και φυσικά ο Ροναλντίνιο, ο οποίος ομολογουμένως είναι από τους ελάχιστους που παραμένει αγαπητός στους φίλους της Μπαρτσελόνα αλλά και γενικότερα, ενσωματώθηκε ύστερα από 5 χρόνια και αυτός στους «ροσονέρι».

Οι περιπτώσεις αυτές παρουσιάζουν αρκετά όμοια στοιχεία, όπως για παράδειγμα ο χρόνος που έμειναν κάποιοι παίκτες στη Μπαρτσελόνα(5 χρόνια). Το χειρότερο όμως από όλα, είναι ο προορισμός μετά, ο οποίος αρκετές φορές ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Κάτι θα έχει μάλλον η Μαδρίτη και «τραβάει» τους ποδοσφαιριστές και επίσης κάτι δεν θα έχει η Μπαρτσελόνα, που εξαιτίας αυτού του γεγονότος δεν μπορεί να τους κρατήσει.

Ένα είναι σίγουρο: η Μπαρτσελόνα πρεσβεύει το «Mes que un club» για κάποιον λόγο, ο οποίος σε αρκετές περιπτώσεις, μάλλον διαφεύγει της προσοχής.

Επιμέλεια: Ελεάννα Μπασίρογλου