«Θα συνεχίσω με το ίδιο πάθος…»

Ένα χρόνο πριν ξεσπούσε σε λυγμούς μπροστά στις κάμερες έχοντας χάσει στο… νήμα μία θέση στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν τα παράτησε, επέστρεψε πιο δυνατός και πήρε την προσωπική του ρεβάνς κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στα 10 χλμ. ανοιχτής θάλασσας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βαρκελώνης χαρίζοντας μία ακόμη διάκριση στην Ελλάδα.

Και δεν θα σταματήσει εδώ. Ο ίδιος, παρά τα 33 του χρόνια, υπόσχεται πως θα συνεχίσει να δαμάζει τα κύματα και να προσπαθεί για το καλύτερο. Με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη για τη θάλασσα και τη χώρα του.

Αναλυτικά, ο Σπύρος Γιαννιώτης μίλησε στον NovaΣΠΟΡ FM 94,6 και τον Γιάννη Θειακό για:

-το κλάμα του στο Λονδίνο και τη… ρεβάνς που πήρε χθες: «Ήταν μια στιγμή μεγάλης πίεσης κι έσπασα. Η αλήθεια είναι πως όσες φορές είχα μια αποτυχία ξαναμπήκα μέσα με πείσμα και καθαρό κεφάλι για να καταφέρω κάτι καλύτερο αργότερα. Αυτό συνέβη και τώρα. Δεν ήρθα, βέβαια, στη Βαρκελώνη για να βγάλω ένα πείσμα. Μπήκα χαλαρός, χωρίς άγχος, αλλά προς το τέλος όταν άρχισα να κουράζομαι ήρθε στο μυαλό μου ό,τι έγινε στο Λονδίνο και μου βγήκε σε καλό το πείσμα. Όταν είσαι τον Τυνήσιο να προσπαθεί να με φτάσει και να με περάσει έλεγα ‘τώρα δεν θα σε αφήσω’».

-την τακτική που ακολούθησε στην «κούρσα»: «Η τακτική μου ήταν τελείως διαφορετική με το Λονδίνο. Εκεί κολυμπούσαν 25 αθλητές, δηλαδή πολύ λίγοι και δεν υπήρχε η σωματική επαφή που υπάρχει όταν κολυμπούν 70, όπως χθες. Χθες υπήρχε πολλή σωματική επαφή και μπορώ να πω… ξύλο. Ήθελα να μη χάσω τις δυνάμεις μου, να ξεφύγω για να αποφύγω τη σωματική επαφή, να βγω μπροστά και όσο αντέξω. Η τακτική αυτή βγήκε σε καλό. Ο Τυνήσιος εκεί την πάτησε χθες, γιατί είχε πολλή σωματική επαφή με τον Γάλλο κι έχασε ενέργεια».

-τη συμμετοχή του στα 25 χλμ. το Σάββατο: «Δεν έχω άγχος, νιώθω καλά. Είναι ένα αγώνισμα που δεν έχω ξανακάνει. Δεν έχω κολυμπήσει καν 25 χιλιόμετρα. Θέλω να βγάλω την απόσταση και αν μπορέσω να διακριθώ θα είναι καλοδεχούμενο».

-τη (μη) προβολή της επιτυχίας του: «Δυστυχώς με την ΕΡΤ που έκλεισε, εμείς σε ένα άθλημα που δεν έχει τηλεοπτική προβολή χάσαμε την ευκαιρία να δείξουμε στον κόσμο την προσπάθειά μας. Είδα την κούρσα σε μαγνητοσκόπηση στο ισπανικό κανάλι, παρακολούθησα τα τελευταία 2,5 χιλιόμετρα και αναρωτιόμουν ‘εγώ είμαι αυτός;’».

-τις δυσκολίες του αθλήματος: «Είναι πολύ δύσκολο. Αν δείτε και στο Λονδίνο πήγα σαν ένα από τα φαβορί και δεν τα κατάφερα. Όμως τα κατάφερα ένα χρόνο μετά. Πάντως με βολεύει πολύ περισσότερο να κολυμπώ σε θάλασσα παρά σε λίμνη, όπως στο Λονδίνο. Πέρα από τη σωματική αντοχή, σημασία έχει και η ψυχική αντοχή. Το θέμα είναι να αντέχεις κι όταν είσαι ψυχολογικά κάπως, όχι μόνο σωματικά».

-την προετοιμασία του: «Οι συνθήκες προετοιμασίας είναι καλύτερες στο εξωτερικό. Μπορείς να φτάσεις προπόνηση μέχρι και 5-6 ώρες. Στην Αθήνα είναι λιγότερος ο χρόνος, λόγω της μετακίνησης και της καθημερινότητας. Όταν κάνεις ένα τέτοιο σπορ πρέπει να είσαι 100% εκεί. Όλη η μέρα σου γυρίζει γύρω από αυτό».

-τη συνέχεια: «Ήθελα πολύ και για τον προσωπικό μου εγωισμό, αλλά και τη χώρα μου να διακριθώ πέρσι. Δεν τα κατάφερα, γι’ αυτό και ξέσπασα όπως ξέσπασα στο Λονδίνο. Το πέτυχα με ένα χρόνο καθυστέρηση. Υπόσχομαι πως θα συνεχίσω να το κάνω με αγάπη, προσήλωση και ήθος».

-τις καλοκαιρινές διακοπές: «Όταν πηγαίνω το καλοκαίρι για μπάνιο η γυναίκα μου με βρίζει, γιατί παίρνω τα γυαλάκια μου, μπαίνω στη θάλασσα και επιστρέφω στη στεριά σε μία ώρα».

-την κολύμβηση για τα νέα παιδιά: «Η κολύμβηση είναι ένα ιδιαίτερο άθλημα. Κάθε γονιός πρέπει να βάλει το παιδί του στις πισίνες για να μάθει να κολυμπά και να αθλείται. Αν έχει τη θέληση και την αθλητική τρέλα, ας το κάνει και σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Χρειάζεται κι ένα ψυχικό σθένος, γιατί είναι ένα μοναχικό και μονότονο άθλημα».