Τελικά ποιος φταίει για την «αποτυχία» του Φέτελ στην Ferrari;

Μετά από έξι χρόνια συνεργασίας οι δρόμοι των Ferrari και Σεμπάστιαν Φέτελ αναμένεται να χωρίσουν, με τον Γερμανό να μην ανανεώνει το συμβόλαιο του μετά το πέρας της επόμενης χρονιάς.

Ποιοι ήταν ωστόσο οι λόγοι που έδειξαν ότι αυτή η σχέση έμοιαζε δύσκολο να δουλέψει από την αρχή;

Οι ικανότητες του ως οδηγού Φέτελ είναι αναμφισβήτητες, έχοντας τέσσερα πρωταθλήματα στο παλμαρέ του με την Red Bull, από το 2010 μέχρι το 2013. Η κυριαρχία της αυστριακής ομάδας ήταν ότι πιο κοντινό είχαμε δει στην Ferrari των Μίκαελ Σουμάχερ και Ζαν Τοντ, μέχρι να φτάσουν οι πιλότοι της Mercedes τα έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα.

Όταν το 2015 ανακοινώθηκε πως ο Φέτελ θα οδηγούσε πλέον για την Scuderia υπήρξε, δικαιολογημένα άλλωστε, μεγάλη χαρά στις τάξεις των οπαδών της ομάδας. Μιλάμε άλλωστε για τον πρώτο οδηγό που κατάφερε να πανηγυρίσει τέσσερις συνεχόμενους μετά τον Σουμάχερ, κάτι το οποίο θέλει να πετύχει πλέον και ο Λιούις Χάμιλτον. Πριν από εκείνον ο Φερνάντο Αλόνσο βρέθηκε δύο φορές στο να φέρει πίσω το πρωτάθλημα στο Μαρανέλο, το 2010 και το 2012, ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις ο Γερμανός κατάφερε να στεφθεί πρωταθλητής.

Οι πρώτες δύο χρονιές στην Ferrari ήταν κάτι λιγότερο από εύκολες, με την ιταλική ομάδα να αδυνατεί να σχεδιάσει ένα μονοθέσιο το οποίο θα κοιτούσε στα μάτια την Mercedes, με τους Χάμιλτον και Νίκο Ρόσμπεργκ να τρέχουν μόνοι τους για σχεδόν τρία χρόνια. Το 2015 μπορεί να κατάφερε να πανηγυρίσει τρεις νίκες, ωστόσο βρέθηκε πίσω από τους δύο πιλότους της γερμανικής ομάδας. Το 2016 το μονοθέσιο αποδείχθηκε ακόμα χειρότερο, με την Ferrari μάλιστα να τερματίζει πίσω από την Red Bull στο πρωτάθλημα των κατασκευαστών και τον Φέτελ στην 4η θέση με 212 βαθμούς, πίσω και από τον Ντάνιελ Ρικιάρντο της Red Bull.



Ένα χρόνο αργότερα η Scuderia κατάφερε να δώσει στον Φέτελ ένα μονοθέσιο ικανό να κοντράρει την Mercedes, κάτι που ωστόσο ούτε τότε φάνηκε να είναι αρκετό. Παρά τις πέντε νίκες του «Σεμπ», ο Χάμιλτον διατήρησε τα πρωτεία στην Formula 1, τερματίζοντας πρώτος με 363 βαθμούς και ο Φέτελ δεύτερος με 317. Ήταν η μοναδική χρονιά που ο Γερμανός τερμάτισε τόσο κοντά στην κορυφή με την Ferrari.

Το 2018 έμοιαζε επιτέλους ιδανικό για τους «Τιφόζι». Μετά από δέκα αγώνες, ο Φέτελ βρισκόταν στην πρώτη θέση με 171 βαθμούς, μόλις οκτώ μπροστά από τον Χάμιλτον, έχοντας πανηγυρίσει μία νίκη μέσα στο Σίλβερστοουν. Κάπου εκεί όμως ξεκίνησε η αγωνιστική και διοικητική κατάρρευση της Scuderia, πανηγυρίζοντας μόλις μία νίκη στους τελευταίους έντεκα αγώνες. Από την άλλη ο Χάμιλτον κατάφερε να τερματίσει στην κορυφή του βάθρου οκτώ φορές, με την κούρσα του τίτλου να καταλήγει... σε περίπατο.

Όμως η καμπή στην αγωνιστική κατάσταση του Γερμανού είχε ήδη αρχίσει, ενώ όπως φάνηκε έμελλε απλώς να γίνει χειρότερη. Ο Σαρλς Λεκλέρκ αντικατέστησε για το 2019 τον Κίμι Ραϊκόνεν στην Scuderia, με τον νεαρό να κερδίζει κατά κράτος την μάχη στο εσωτερικό της ιταλικής ομάδας. Οι δύο νίκες και επτά pole position του 22χρονου Μονεγάσκου, έναντι της μόλις μία νίκης και των δύο pole position, έδειξαν ότι πολλές φορές ο Φέτελ δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην ταχύτητα και την πίεση του ομόσταβλου του.



Στο τέλος της χρονιάς τερμάτισε στην πέμπτη θέση του πρωταθλήματος με 240 πόντους, την χαμηλότερη στην θητεία του με την Ferrari και χειρότερη από το 2008. Η σύγκρουση των δύο μονοθέσιων της Scuderia στον Βραζιλιάνικο Γκραν Πρι έμοιαζε να είναι το «κερασάκι» στην τούρτα, με τον Ματία Μπινότο να βρίσκεται στην μέση προσπαθώντας να κατευνάσει τα πνεύματα. Οι «σκιές» γύρω από το μέλλον του Φέτελ στην ιταλική ομάδα είχαν αρχίσει να εμφανίζονται προ πολλού, ειδικά όμως μετά την ανανέωση του συμβολαίου του Λεκλέρκ με την ομάδα μέχρι το 2024.

Τελικά ανακοινώθηκε ο Γερμανός θα οδηγήσει για μία τελευταία χρονιά την Ferrari και μετά θα αποχωρήσει. Ευθύνεται ο ίδιος για την απώλεια βαθμών και πολλών αποτελεσμάτων; Ναι, ευθύνεται όμως και η Ferrari για την απόδοση του μονοθέσιου και της στρατηγικής της; Ακόμα περισσότερο.

Το τρίπτυχο που σηματοδότησε την κυριαρχία του Φέτελ στην Red Bull ήταν οδηγικό ταλέντο, το καλύτερο μονοθέσιο και η άριστη συνεργασία με την ομάδα και τον Κρίστιαν Χόρνερ. Όσο εκείνος οδηγούσε στο 100% στην πίστα, στο γκαράζ της ομάδας ο Χόρνερ «έκοβε και έραβε», με την στρατηγική της ομάδας να είναι αυτή που έδωσε ουκ ολίγες φορές την λύση στο πρόβλημα.



Ότι ακριβώς συμβαίνει τώρα και στην Mercedes, με τους Χάμιλτον, Τότο Βολφ και Βάλτερι Μπότας, παρά τις όποιες εντάσεις που έχουν προκληθεί στο παρελθόν, να δουλεύουν σαν μία καλολαδωμένη μηχανή. Αντιθέτως στην Ferrari η λήψη σκληρών αποφάσεων είναι κάτι που λείπει από την ομάδα, χρόνια τώρα θα έλεγε κανείς. Μπορεί η αντικατάσταση του Μαουρίτσιο Αριβαμπένε από τον Ματία Μπινότο το 2019 να ήταν για πολλούς καλή επιλογή, όμως ο Ιταλός 50χρονος Ιταλός αποδείχθηκε το ίδιο ανεπαρκής σε αυτόν τον τομέα.

Δεν ξεκαθάρισε ποτέ εάν η ομάδα έχει πρώτο και δεύτερο οδηγό, έμοιαζε σε κάποιες περιπτώσεις να μην ξέρει πώς να χειριστεί την κατάσταση, ενώ πολλές φορές λειτουργούσε περισσότερο σαν υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, παρά ως αγωνιστικός διευθυντής. Δεν είπαμε να λειτουργεί και ως... Γκούνθερ Στάινερ, με τον αγωνιστικό διευθυντή της Haas να χάνει ουκ ολίγες φορές την ψυχραιμία του, ωστόσο έδειξε ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμος για αυτή την θέση.

Παράλληλα είναι εύκολο να πούμε, πως η Ferrari έχει ίσως την πιο απαιτητική μερίδα οπαδών στην Formula 1. Η πίεση από το Μαρανέλο ήταν μερικές φορές «ασφυκτική» για τον Γερμανό, με την κατάσταση να χειροτερεύει μετά την επικράτηση και την νίκη του Λεκλέρκ μέσα στην Μόντσα το 2019.



Το ταλέντο του Φέτελ και η όρεξη υπάρχει ακόμα, ίσως αυτό που του λείπει πλέον να είναι η ηρεμία και η ψυχραιμία, όπως φάνηκε μετά από αρκετά λάθη μέσα στους αγώνες. Ο ίδιος δεν σκοπεύει άλλωστε να αποσυρθεί, θέλει να τρέξει για μία ομάδα η οποία θα τον αφήσει να κάνει ότι κάνει καλύτερα. Από την άλλη η Ferrari ψάχνει από το 2007 με τον Ραϊκόνεν ένα πρωτάθλημα οδηγών και από το 2008 ένα κατασκευαστών, με την «ξηρασία» να φαίνεται πως θα συνεχίσει.

Τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει για τον αντικατάσταση του «Σεμπ» είναι ουκ ολίγα, από τους Κάρλος Σάινθ και Βάλτερι Μπότας των McLaren και Mercedes αντίστοιχα, μέχρι και στην επιστροφή των ελεύθερων Φερνάντο Αλόνσο και Νίκο Χούλκενμπεργκ. Η επιλογή της Scuderia θα αποκαλύψει σε μεγάλο βαθμό, εάν η ομάδα προτιμήσει τον υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα σε δύο οδηγούς, ή αν θα φέρει κάποιον για να βρίσκεται αποκλειστικά πίσω από τον Λεκλέρκ.

Επιμέλεια: Μάριος Αγγελέτος