Συμφωνούσες ή διαφωνούσες πάντως τον εκτιμούσες!

Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω σε παρελθόντα χρόνο για τον Φίλιππα. Όποιος δεν τον γνώρισε από κοντά , πολύ φυσιολογικά έχει στο μυαλό του μόνο τη γνώριμη φωνή από τις εκατοντάδες μεταδόσεις, από τις μέρες του θριάμβου στο Ευρωμπάσκετ το 1987. Κάποιοι τον λάτρευαν κάποιοι τον μισούσαν, σε κάποιους άρεσε, για κάποιους άλλους αποτελούσε κόκκινο πανί και στόχο. Κανείς μα κανείς όμως δεν μπορεί να πει πως δεν τον εκτιμούσε.

Για τις ξεκάθαρες απόψεις του, για τις οποίες έδινε μάχη καθημερινά. Είτε συμφωνούσες, είτε διαφωνούσες μαζί του, δεν μπορούσες παρά να παραδεχτείς την προσωπικότητα του και η αλήθεια είναι πως δεν γνώρισα πολλούς με τέτοιο ξεχωριστό χαρακτήρα. Όχι μόνο σε αυτή τη δουλειά αλλά στην ίδια τη ζωή.

Το να σας πω πόσο χαρισματικός και διορατικός ήταν το έχει κρίνει ήδη η ιστορία , αφού το μπάσκετ του χρωστάει χωρίς υπερβολή, όσα και στον Γκάλη για την έκρηξη της δημοτικότητας του, στη δεκαετία του 80. Το ότι μετέτρεψε την σαββατιάτικη εκπομπή της ΕΡΤ το 1983, σε μπασκετική, σήμερα ακούγεται απλό αλλά για τότε που από το 1971 αποτελούσε τη κλασσική τηλεοπτική ζώνη του μαγνητοσκοπημένου αγγλικού ποδοσφαίρου, ήταν μία τομή!

Τα χιλιάδες τηλεφωνήματα εκείνο το απόγευμα του Φλεβάρη όταν δεν μεταδόθηκε το ματς Κυπέλλου Αγγλίας Μπράιτον –Μάντσεστερ Σίτι αλλά η κόντρα Πανιωνίου –Αρη από τη Νέα Σμύρνη για το πρωτάθλημα μπάσκετ, έκαναν πολλούς στην Αγία Παρασκευή να αμφιταλαντευτούν.

Ο Φίλιππας όχι μόνο τους αγνόησε (σε συνεργασία με τον προϊστάμενο της αθλητικής διεύθυνσης Νίκο Κατσαρό) αλλά συνέχισε τις μεταδόσεις επιλέγοντας και μερικά ματς που δεν θα τα έλεγες εμπορικά όπως το Απόλλωνας Πάτρας – Ηρακλής, γιατί θεωρούσε πως μόνο έτσι θα αποκτούσε λαϊκά ερείσματα η προσπάθεια!

«Αυτό που τώρα μας παρακαλάνε για να το δείξουμε, θα το ζητάμε σε λίγα χρόνια και θα απαιτούν μία περιουσία» έλεγε προφητικά στον (τότε πρόεδρο της κρατικής ραδιοτηλεόρασης) Γιώργο Ρωμαίο. Το 1990 , όταν μετακινηθήκαμε στο MEGA το πρωτάθλημα της Α1 είχε φτάσει να κοστίζει κάποια δισεκατομμύρια δραχμές.

Οι απόψεις του επειδή δεν άμβλυνε ποτέ γωνίες, του έφερναν συχνά προβλήματα. Τον Οκτώβριο του 2004 κυριολεκτικά από θαύμα γλύτωσε όταν τον μαχαίρωσαν άγνωστοι έξω από τα κτίρια του ΣΠΟΡ FM, μετά από την εκπομπή του. Αυτό που ελάχιστοι ξέρουν είναι το πόσο παροιμιώδης ήταν η ψυχραιμία του, στα πρώτα κρίσιμα λεπτά μετά την επίθεση, που πιθανώς του έσωσε και τη ζωή! Μετά συνέχισε το βιολί του, γράφοντας μιλώντας, ψάχνοντας, ενοχλώντας!

Αυτοί που τον ξέραμε καλά και είχαμε συνεργαστεί μαζί του, μπορούμε να πούμε άφοβα πως μέσα από το σκληρό πρόσωπο που έβγαζε, ήταν μία καθαρή ψυχή. Και σε μία τέτοια μέρα που μαθαίνεις πως τελικά αυτή η ύπουλη αρρώστια τον λύγισε , αφού πρώτα όμως πάλεψε σαν αληθινό παλληκάρι, δεν μπορείς παρά να αναλογιστείς πόσο πολύ στα σοβαρά παίρνουμε αυτό το ταξίδι μας στη ζωή, που δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία ψευδαίσθηση. Η όπως σκωπτικά θα σχολίαζε ο ίδιος ο Φίλιππας , με την κλασσική ατάκα του «Είναι να γελάει κανείς….»