Σύλλογος μεγάλος, αντέχει και στα δύσκολα

«...σε μία γωνιά από τις πολλές «ελεύθερες» που υπήρχαν στο Πολύγωνο, ο Γιώργος Καλαφάτης συγκέντρωσε τους φίλους του. Είχε φοβερή πειθώ. Και αύρα. Στο πλευρό του, ο αδελφός του Αλέξανδρος και ο Δημήτρης Δουκάκης. Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1908. Η πρώτη ημέρα της ανατριχίλας...» (Απόσπασμα από την συλλεκτική έκδοση 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ).

Σαν σήμερα, στις 3 Φεβρουαρίου του 1908, μία ομάδα αθλητών με επικεφαλής τον 18χρονο τότε Γιώργο Καλαφάτη αποχώρησαν από τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο μετά την κατάργηση του ποδοσφαιρικού τμήματος και δημιούργησαν μία ομάδα με αρχικό όνομα Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ). Ιδρυτικά μέλη ήταν ο αδερφός του Γιώργου Καλαφάτη, Αλέξανδρος, και οι Δουκάκης, Μπούμπουλης, Χρύσης, Γρανίτσας, Μαντζάκος, Παπαγεωργίου, Γαέτας, Δεμερτζής, Σταυρόπουλος, Πάσχος, Μισακιάν, Ρέππας, Σαπούνιας και Γαρουφαλιάς.



Το όνομα Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος δόθηκε στο σύλλογο το 1924 κι αφού πρώτα είχε ονομαστεί Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (1910), Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1918) και Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1922).

«Οι νεαροί δημιουργοί του Παναθηναϊκού μας δεν βασανίσθηκαν μ’ατελείωτες συζητήσεις, ούτε και απησχόλησε η νομική πλευρά του ζητήματος. Εκείνο που γι’αυτούς είχε σημασία ήταν πως θα βάπτιζαν την ομάδα τους, την ομάδα της Αθήνας μας. Όλοι τους -αν και τόσο μικροί- εφλέγοντο από την ίδια μεγάλη πίστι και πεποίθησι. Ότι και τ’όνομα της ομάδος τους θα πρέπει να είναι αθηναϊκό. Να μιλάη στην καρδιά του κάθε Αθηναίου και της κάθε Ατθίδας. Έτσι έδωσαν τ’όνομα στην ομάδα τους ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΘΗΝΩΝ» (Λ. Πανουργιάς, 1955).

Ο σύλλογος υιοθέτησε το πράσινο χρώμα και το έμβλημα του τριφυλλιού, το οποίο σχεδίασε ο Γιώργος Χατζόπουλος, διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και μέλος του Παναθηναϊκού. Το τριφύλλι χάρισε στον Παναθηναϊκό, ο αθλητής και μετέπειτα γενικός γραμματέας Μιχάλης Παπάζογλου, ο οποίος το φορούσε στην ομάδα Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης όπου αγωνιζόταν. Εμπνεύστηκε βλέποντας τον Καναδό αθλητή, Γουίλιαμ Σέρινγκ, να κερδίζει τον Μαραθώνιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας φορώντας μία άσπρη μπλούζα με ένα τριφύλλι πάνω της.

Από εκεί κι έπειτα, όλα είναι ιστορία, που συνεχίζεται να γράφεται…



Η ομάδα ποδοσφαίρου θεωρείται η πιο επιτυχημένη εκτός των ελληνικών συνόρων, έχοντας να επιδείξει μεγάλες επιτυχίες κόντρα σε συλλόγους-θρύλους, ενώ είναι και η μοναδική ομάδα της Ελλάδας, η οποία έχει φτάσει σε τελικό Πρωταθλητριών, κι έχει παίξει και σε Διηπειρωτικό. Από την άλλη πλευρά η ομάδα μπάσκετ του συλλόγου είχε ανακηρυχθεί η πιο επιτυχημένη ομάδα της Ευρώπης για την τελευταία 20ετία, έχοντας κατακτήσει 6 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα από το 1996 και μετά.



Με την πάροδο των ετών ο Παναθηναϊκός εμπλουτιζόταν με άλλα τμήματα, στίβου (1919), βόλεϊ (1919), μπάσκετ (1922), πινγκ πονγκ (1924), ποδηλασίας (1928), σκοποβολής (1928), χόκεϊ επί χόρτου (1928), μπιλιάρδου (1929), κολύμβησης (1930), πόλο (1930), χάντμπολ (1930), πυγμαχίας (1947), καταδύσεων (1947), άρσης βαρών (1959), σκακιού (1959), ξιφασκίας (1960) και πάλης (1966).



Η τροπαιοθήκη του συλλόγου… τεράστια: Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει 47 κούπες (20 πρωταθλήματα, 18 Κύπελλα και μεγαλύτερη στιγμή τη συμμετοχή στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1971), αυτό του μπάσκετ 57 (6 πρωταθλήματα Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό, 35 πρωταθλήματα και 18 Κύπελλα), ενώ πολλές είναι οι διακρίσεις στο βόλεϊ και τα υπόλοιπα αθλήματα.



Η σύγχρονη εποχή έχει πολλές προκλήσεις για τον Παναθηναϊκό. Το ποδοσφαιρικό τμήμα προσπαθεί μέσα από λάθη και δυσκολίες να επιβιώσει μέσα από τεράστια οικονομικά προβλήματα. Το τμήμα μπάσκετ μετά από μια πετυχημένη σεζόν με νταμπλ δείχνει ικανό να επιστρέψει σε Final Four. Ο Ερασιτέχνης με πενιχρά μέσα και σε δύσκολη συγκυρία παλεύει να επιβιώσει και αρκετά τμήματα δύσκολα θα κρατηθούν στη μεγάλη κατηγορία.

Παρά τις αντιξοότητες, το τριφύλλι δεν… μαραίνεται. Συνεχίζει να ανθίζει στις καρδιές των φίλων της ομάδας, που προσδοκούν καλύτερες μέρες και ελπίζουν πως τα δύσκολα είναι πίσω του προσδοκώντας να ζήσουν νέες μεγάλες στιγμές.