Στη δική του λογική δεν υπάρχουν χαμένα ματς από χέρι!

Άκουσε πολλά από την πρώτη στιγμή που ήρθε στα μέρη μας. Το καλοκαίρι ωστόσο πίστευε πως τα αποτελέσματα της δουλειάς του θα φανούν, φτάνει να του δινόταν λίγος χρόνος. Παρ' όλα αυτά αν τα πράγματα είχαν στραβώσει το βράδυ της νίκης στις Βρυξέλλες, πιθανότατα θα μας είχε αποχαιρετήσει.

Στο ποδόσφαιρο, ειδικά με την παράνοια που επικρατεί στον 21ο αιώνα στις περισσότερες ομάδες που διεκδικούν τίτλους, ο κάθε προπονητής μαθαίνει να ζει με τη λογική του ότι βρίσκεται μόλις μία ήττα μακριά από την απόλυση!

Ο Μίτσελ αυτή την ώρα απολαμβάνει τη στιγμή του θριάμβου, ακούει και διαβάζει να του απονέμουμε τα εύσημα και χαμογελάει. Ξέρει και τι του έλεγε η εξέδρα και ο Τύπος όταν τα πράγματα δεν είχαν βρει τον δρόμο τους, μετά το δύσκολο 1-0 με την Καλλονή ή την ισοπαλία στο Αγρίνιο.

Είναι πανέξυπνος και πολύ επικοινωνιακός όχι μόνο γιατί μεγάλωσε σε ένα κλαμπ που ξέρει την τέχνη των Media όσο ελάχιστα όπως είναι η Ρεάλ, αλλά και επειδή για αρκετά χρόνια δούλεψε στην τηλεόραση και είδε και την άλλη πλευρά του φράχτη από εκείνη που είχε συνηθίσει να ζει ως σούπερσταρ.

Αυτό που κατάφερε στους ομίλους φέτος με τον Ολυμπιακό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν ήταν μόνο το ότι κατάφερε να προκριθεί, αλλά το έκανε πράξη χωρίς να προδώσει την αγωνιστική του φιλοσοφία. Χωρίς να προσπαθήσει σε κανένα ματς να χαλάσει το παιχνίδι, χωρίς να ταμπουρωθεί, χωρίς να επιδιώξει να «κλέψει» το αποτέλεσμα.

Υποσχέθηκε πως θα παίζει για τη νίκη και από το πρώτο ματς. Πολλοί χαμογέλασαν πριν την πρεμιέρα με την Παρί στο Νέο Φάληρο, όταν το ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου. Εκείνος το έκανε πράξη και το πρώτο ημίχρονο εκείνη τη βραδιά ήταν μία εμφάνιση πάρα πολύ υψηλών στάνταρ που αν απέναντι στον Ολυμπιακό δεν ήταν η Παρί των τόσων αστεριών είναι βέβαιο πως θα αρκούσε για να πάρει αποτέλεσμα.

Όμως παρά τη βαριά ήττα ήταν ένα δείγμα γραφής για το τι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει η ομάδα του. Ο κόσμος έφυγε από το γήπεδο ικανοποιημένος και χειροκρότησε στο τέλος. Αυτή η νοοτροπία, τον έστειλε τελικά στην άλλη φάση συν την όποια δόση τύχης οφείλεις να έχεις σε έναν όμιλο που μία μέρα θα αγωνιστείς καλά και θα χάσεις, μία άλλη θα παίξεις μέτρια και θα νικήσεις και στο τέλος όλα θα κάνουν τον κύκλο τους.

Τον Μίτσελ δεν τον γνώρισα τώρα. Για μία ολόκληρη δεκαετία βρεθήκαμε μαζί σε παιχνίδια που εγώ μετέδιδα για το MEGA στο Τσάμπιονς Λιγκ και εκείνος συνεργαζόμενος με την TVE (την ισπανική κρατική τηλεόραση) βρισκόταν κάποιες θέσεις πιο δίπλα.

Εχουμε μιλήσει δεκάδες φορές πριν και μετά τα ματς, στα ξενοδοχεία που μέναμε και αναλύαμε τα ματς και η νοοτροπία του ήταν πάντα πως ο προπονητής οφείλει να έχει ολοκληρωμένη σκέψη και να μην παρασύρεται από ονόματα αντιπάλων.

Το έγραψα και πέρυσι όταν πρωτοήρθε, πως δεν είναι κάποιος που θέλει να γίνει ο νέος Βαλβέρδε, αλλά κουβαλά τη δική του φιλοσοφία. Ξέρει και ο ίδιος πως παρά τις θριαμβολογίες, που όλοι λένε αυτή την ώρα η δουλειά του παραμένει πολύ δύσκολη και απαιτητική, πλην όμως βιώνει αυτές τις μέρες τις κορυφαίες στιγμές σε αυτή την προπονητική καριέρα του.

Προειδοποιεί όμως πως δεν έχει ολοκληρωθεί η χρονιά και όποιος και αν είναι ο αντίπαλος οφείλει ο Ολυμπιακός να παλέψει.

Γιατί όσο και αν όλοι εμείς λέμε πως ό,τι και αν γίνει από εδώ και μπρος δεν υπάρχει άγχος, ο ίδιος ο Μίτσελ επειδή υπήρξε τόσο πολύ υψηλού επιπέδου παίκτης αρνείται να αποδεχτεί μέσα του πως υπάρχουν ματς χαμένα από χέρι πριν καν αγωνιστείς!