Στάνλεϊ Μάθιους: Ο άνθρωπος που νίκησε το χρόνο

«Ο Άγγλος θεωρεί τον παίκτη που κάνει τρεις συνεχείς ντρίμπλες, ενοχλητικό» είχε γράψει το 1950 στο περιοδικό «World Sports» o Τόμας Ματσόνι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάποιος που διέψευσε το παραπάνω ρητό, αυτός δεν είναι άλλος από τον Στάνλεϊ Μάθιους.

Γεννημένος την 1η Φεβρουαρίου 1915 στο Χάρλεϊ, στην περιοχή του Στόουκ, αποτέλεσε το τρίτο από τα συνολικά τέσσερα αδέρφια της οικογένειας. Ο πατέρας του Τζακ, πυγμάχος, ήταν ο πρώτος που εμφύσησε στο γιο του την αγάπη για τον αθλητισμό.

Μολονότι ο Τζακ επιθυμούσε ο γιος του να ακολουθήσει τα χνάρια του, η αγάπη του τελευταίου για το ποδόσφαιρο υπερνίκησε τις πατρικές φιλοδοξίες. Ο Στάνλεϊ, από πολύ μικρή ηλικία, γοητεύτηκε από τη «στρογγυλή θεά».

Το 1995 σε μια ραδιοφωνική του συνέντευξη στο «BBC», περιέγραψε χαρακτηριστικά: «Μου άρεσε να παίρνω μια μικρή μπάλα και να παίζω με αυτή. Πήγαινα στο κρεοπωλείο του πατέρα μου, έκοβα την ουροδόχο κύστη του γουρουνιού και έπαιζα μπάλα με αυτή. Πολλές φορές έπαιζα ακόμα και τη νύχτα, έχοντας ένα φαναράκι για να μπορώ να βλέπω την μπάλα μου. Το απολάμβανα».

Στην αυγή της δεκαετίας του 1930, ο προπονητής στα τμήματα υποδομών της Στόουκ Σίτι, Τόμ Μάδερ, έπεισε τον Τζακ να ενταχθεί ο γιος του ως βοηθός προσωπικού στα γραφεία της ομάδας, με αντάλλαγμα μια λίρα την εβδομάδα. Εκείνη η γνωριμία αποτέλεσε τον απόπλου για ένα συναρπαστικό ταξίδι.

Δειλά-δειλά, ξεδίπλωσε ψήγματα του ταλέντου του, όταν εντάχθηκε στην ακαδημία του συλλόγου και στα 15 υπέγραψε το πρώτο ερασιτεχνικό συμβόλαιο στη Στόουκ Σίτι. Τρία χρόνια μετά, έγινε επαγγελματίας. Η πορεία του υπήρξε διαρκώς ανοδική, ενώ στα 19 πραγματοποίησε ονειρικό ντεμπούτο με τη φανέλα της Εθνικής Αγγλίας, πετυχαίνοντας το τρίτο γκολ στην επικράτηση με σκορ 4-0 απέναντι στην Ουαλία.

Ηγέτης
Με την πάροδο του χρόνου εξελίχθηκε στον αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Στόουκ μέσα στο τερέν, τον άνθρωπο-ορχήστρα. Η ανέλιξη του συνδυάστηκε με την αγωνιστική αναγέννηση της ομάδας, η οποία μπορεί το 1932 να αγωνιζόταν στην δεύτερη κατηγορία, όμως με πυλώνα τον Μάθιους, προβιβάστηκε και εν συνεχεία κατέλαβε την καλύτερη θέση της ιστορίας της στο πρωτάθλημα, δηλαδή την τέταρτη.

Η αξίωση του Μάθιους το 1938 να πάρει μεταγραφή προκάλεσε την παλλαϊκή αντίδραση 4.000 φιλάθλων του κλαμπ, οι οποίοι πρόσκαιρα τουλάχιστον κατάφεραν το σκοπό τους.

Η καριέρα του διακόπηκε βιαία σε ηλικία 24 ετών, εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ο ίδιος υπηρέτησε στην Αεροπορία. Τελικά το 1947 μετακόμισε στη Μπλάκπουλ αντί 11.500 λιρών-ποσό εξωφρενικό για την εποχή- και ένα χρόνο αργότερα έφτασε μαζί της ως τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας όπου ηττήθηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με σκορ 4-2. Μάλιστα, οι εξαιρετικές εμφανίσεις του είχαν ως απόρροια να αναδειχθεί «παίκτης της χρονιάς».

Πλέον, το όνομα του είχε γίνει γνωστό στα πέρατα της ποδοσφαιρικής οικουμένης. Το 1951, για μια ακόμη φορά έφτασε στην πηγή αλλά… νερό δεν ήπιε, αφού στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας η Μπλάκπουλ υποτάχθηκε στην ανωτερότητα της Νιούκαστλ (2-0).

Ο «μάγος της ντρίμπλας»

Χάιδευε την μπάλα και αυτή υποτασσόταν τυφλά στο θέλημά του. Αέρινος, κινείτο με φινέτσα και αρμονία που ξεχείλιζε από κάθε του άγγιγμα. Έμοιαζε περισσότερο με χορευτή, που με πινέλο τα πόδια του και καμβά το χορτάρι, ζωγράφιζε έργα σπάνιας ομορφιάς. Η δαντελένια κοφτή ντρίμπλα, μαζί με τις ξαφνικές αλλαγές κατεύθυνσης, εξελίχθηκαν σε σήμα κατατεθέν και του προσέδωσαν το παρατσούκλι ο «μάγος της ντρίμπλας».

Ο τελικός-όνειρο
Ημερομηνία ορόσημο συνιστά η 2η Μαΐου 1953 για τον Μάθιους. Μπόλτον και Μπλάκπουλ διασταύρωναν τα ξίφη τους στο ναό του ποδοσφαίρου «Γουέμπλεϊ» με έπαθλο το Κύπελλο Αγγλίας. Η Μπόλτον είχε σφιχταγκαλιάσει το τρόπαιο, καθώς με τη συμπλήρωση 73 λεπτών βρισκόταν μπροστά στο σκορ με 3-1 και όλα έδειχναν ότι το όνειρο του «Μάθιους» θα έμενε ανεκπλήρωτο.

Τότε όμως, ο «μάγος της ντρίμπλας» πήρε την κατάσταση στα χέρια του και μάγεψε τα πλήθη.

Με άλλοτε ευθύγραμμες και άλλοτε ελικοειδείς εφορμήσεις από τις πτέρυγες, τις «θανατηφόρες» προσποιήσεις και τις σέντρες χειρουργικής ακρίβειας, ως σημαιοφόρος, οιστρηλάτησε τους συμπαίκτες του και η Μπλάκπουλ υπό το βλέμμα της Βασίλισσας και 100.000 φλογερών οπαδών στις κερκίδες έφτασε σε μια μνημειώδη ανατροπή.

Στο 80’ο Μόρτενσεν εκμεταλλεύτηκε την «γλυκιά» σέντρα του Μάθιους μειώνοντας σε 3-2. Στο 89’ μια ακόμα συνεργασία Μάθιους- Μόρτενσεν καρποφόρησε και ο τελευταίος βρήκε δίχτυα και διαμόρφωσε το 3-3. Έτσι, ο Μόρτενσεν έγραψε ιστορία, καθώς πέτυχε το μοναδικό χατ-τρικ που έχει σημειωθεί σε τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας (αφού εκείνος νωρίτερα είχε ισοφαρίσει προσωρινά σε 1-1).

Το «χρυσό» γκολ, το οποίο χάρισε το τρόπαιο στη Μπλάκπουλ, πέτυχε ο Μπιλ Πέρι στις καθυστερήσεις του αγώνα από τελική πάσα ποιου άλλου; του «μάγου της ντρίμπλας» φυσικά. Το σφύριγμα της λήξης ήχησε σαν μελωδία στα αυτιά του, ο 38χρονος Μάθιους είχε φτάσει στη γη της Επαγγελίας με τρόπο ονειρικό.



Ο Κεν Μπρέι στο εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο: «τα Μαθηματικά του ποδοσφαίρου», διηγείται: «Η ερώτηση, αν εκείνη την ημέρα θα μπορούσε να εξουδετερωθεί η απειλή του Μάθιους, ακούγεται σαν ιεροσυλία. Θα ήταν το ίδιο εύκολο, όσο το να εξουδετερωθεί ένας Κρόιφ, ένας Πελέ ή ένας Μαραντόνα- παίκτες που, όπως ο Μάθιους, έπαιζαν με την ίδια αξεπέραστη έμπνευση».

Το 1956, όντας 41 ετών, εισήλθε στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής αιωνιότητας, καθώς έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατακτά τη Χρυσή Μπάλα. 12 μήνες μετά, γράφτηκε το «κύκνειο άσμα» με το εθνόσημο στο στήθος, ύστερα από 23 συναπτά έτη ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς. Επιπρόσθετα, έχει αγωνιστεί με τις Μεικτές Ευρώπης, Κόσμου και της Μεγάλης Βρετανίας.

Και επειδή οι μεγάλες αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ, το 1961 γύρισε στο μέρος απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, δηλαδή τη Στόουκ Σίτι, η οποία εκείνη την εποχή βολόδερνε στη δεύτερη κατηγορία και το 1963 την οδήγησε και πάλι στα μεγάλα σαλόνια. Παράλληλα, στέφθηκε για δεύτερη φορά καλύτερος παίκτης στο Νησί.

Το ξεχωριστό 699
Την 6η Φεβρουαρίου 1965 ο αειθαλής Μάθιους θα γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα στη βίβλο του αθλήματος, αφού θα πάρει μέρος στο 699ο αγώνα του στο πρωτάθλημα, ενώ λίγες ημέρες πριν είχε κλείσει τα 50(!) του. Φυσικά συνιστά τον γηραιότερο ποδοσφαιριστή που αγωνίστηκε στην πρώτη κατηγορία της Αγγλίας. Την ίδια χρονιά έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στον οποίο απονεμήθηκε ο τίτλος «Σερ» για την πολύπλευρη προσφορά του στον αθλητισμό.

Έξω από την έδρα της Στόουκ, το «Britannia Stadium», δεσπόζει το άγαλμα του για να υπενθυμίζει παντοτινά το μεγαλείο του. Στην Αγγλία, η 1η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί επισήμως ως «Ημέρα Σερ Στάνλεϊ Μάθιους».



Και όμως αυτός ο δεξιοτέχνης, αυτός ο γητευτής της μπάλας δεν μπόρεσε να ντριμπλάρει έναν και μόνο αντίπαλο: το Θεό που τον πήρε δίπλα του την 23η Φεβρουαρίου του 2000.

Επιμέλεια: Παναγιώτης Ιωάννου