Παπαφωτίου «Είμαι ενθουσιασμένη με το πρότζεκτ της Αφρικής-Η δουλειά να ξεκινήσει από τις ακαδημίες»

Η διεθνής πασαδόρος Αθηνά Παπαφωτίου, η οποία μετά την καριέρα της στην Ελλάδα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, αποφάσισε να συνεχίσει στο εξωτερικό και στη Στουτγκάρδη, ενώ ακολούθησαν Μιλούζ, Κονελιάνο και Λότζ.

Η επιστροφή της στη Γαλλία και στη Μιλούζ συνοδεύτηκε τόσο με τον τίτλο του MVP του γαλλικού πρωταθλήματος, όσο και με αυτό της καλύτερης πασαδόρου και μάλιστα για τρίτη φορά (2016, 2017).

Πέρα από τους τίτλους βέβαια δείχνει πόσο σπουδαία είναι και εκτός αγωνιστικού χώρου, καθώς με τη συμπαίκτρια της Κάρλι Σνάιντερ, το ερχόμενο καλοκαίρι θα βοηθήσουν ένα σχολείο στην Αφρική.

«Μεράκι, χρόνο και κέφι είναι τα στοιχεία που διαθέτουμε», αναφέρει και σίγουρα είναι μια ενέργεια ξεχωριστή και αξιέπαινη. Η Αθηνά εκτός από τη συγκεκριμένη κίνηση μίλησε στο sport-fm.gr για την Εθνική ομάδα, τα μελλοντικά της σχέδια, αλλά και την κατάσταση του αθλητισμού στη χώρα μας, όπου πιστεύει πως «η δουλειά πρέπει να ξεκινήσει από τις ακαδημίες και από τον τρόπο που μαθαίνουν τα νέα παιδιά το βόλεϊ».

Αναλυτικά όσα δήλωσε η Αθηνά Παπαφωτίου στην Φωτεινή Κρεμαστιώτη



Το καλοκαίρι θα βοηθήσεις εθελοντικά ένα σχολείο που βρίσκεται στη Ζανζιβάρη της Τανζανίας. Πώς αισθάνεσαι για αυτή την ενέργεια;

Η αλήθεια είναι πως είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη. Είναι ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε από εμένα και μια συμπαίκτρια μου, την Κάρλι Σνάιντερ, καθώς την ώρα που κάναμε διατάσεις και μιλούσαμε, γεννήθηκε αυτή η ιδέα. Ουσιαστικά αυτό που θα κάνουμε είναι μια φιλανθρωπική κίνηση βοηθώντας ένα σχολείο στην Ζανζιβάρη και αφιερώνοντας χρόνο από το καλοκαίρι, ζώντας μαζί τους. Π.χ. μπορούμε να βοηθήσουμε με τα μαθήματα αγγλικών, με τις αθλητικές δραστηριότητες, παρέχοντας τους και κάποια βοηθήματα αθλητικά και εκπαιδευτικά, ότι μπορούμε. Είναι σε πειραματικό στάδιο, αφού είναι η πρώτη φορά που θα το κάνουμε. Έχουμε μεράκι, χρόνο και κέφι, αυτά θα διαθέσουμε και θα δούμε πώς θα πάει.

Ολοκληρώσατε την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με 2 ήττες κατακτώντας την πρώτη θέση, αλλά στα προημιτελικά κάνατε δύο συνεχόμενες και αποκλειστήκατε. Που το αποδίδεις;

Δεν υπάρχει απάντηση στον αθλητισμό. Ο καθένας έχει τη θεωρία του. Και να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω κατά πόσο ανταποκρίνεται η δικιά μου στην πραγματικότητα. Είναι κομμάτι του αθλητισμού, μερικές φορές υπό πίεση υπάρχουν ομάδες που ανταποκρίνονται σωστά και εμείς από ότι αποδείχθηκε δεν μπορέσαμε να το κάνουμε. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι υπάρχει απογοήτευση και στεναχώρια, γιατί πίστευα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα φέτος. Είχαμε μια παρά πολύ σταθερή πορεία και ήταν αρκετά απογοητευτικός ο τρόπος που τελείωσε η χρονιά.

Έχεις αναδειχθεί καλύτερη πασαδόρος το 2016, 2017 και 2019 και φέτος πήρες και το βραβείο του MVP του πρωταθλήματος. Το κάνεις να φαίνεται τόσο εύκολο, ενώ δεν είναι. Πώς το καταφέρνεις;

Όχι δεν είναι. Σίγουρα οι διακρίσεις αυτές μετρούν, σου δίνουν κίνητρο, αλλά έρχονται αβίαστα. Είσαι μέλος μιας ομάδας και προσπαθείς να πετύχεις τους στόχους της. Φυσικά όταν έρχονται οι διακρίσεις είναι τιμητικό.

Ποια είναι η μείζων διαφορά Ελλάδας και Γαλλίας στο κομμάτι του συγκεκριμένου αθλήματος;

Δεν υπάρχει η οργάνωση και η διοίκηση γύρω από το βόλεϊ, έτσι όπως υφίσταται στο εξωτερικό. Οι διαφορές είναι σε κάθε επίπεδο, από τις ακαδημίες μέχρι την παρουσίαση, την προετοιμασία των ομάδων, το χορηγικό, το επικοινωνιακό, το διοικητικό κομμάτι. Αυτά βέβαια με βάση 5 χρόνια πριν, τότε που έφυγα από την Ελλάδα. Νομίζω όμως, πως η μεγάλη διαφορά είναι η σαφής διάκριση ρόλων σε κάθε επιμέρους κομμάτι που συνθέτει τελικά την ομάδα, όπως την βλέπει ο φίλαθλος. Αυτό έχει να κάνει με το στόχο, τον προγραμματισμό, τις ευθύνες, το αποτέλεσμα και τον επανέλεγχο.

Πλέον δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τις ομάδες του εξωτερικού. Βλέπεις τρόπο για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Υπάρχουν πολλά κομμάτια, όπως το οικονομικό οπού η Ελλάδα περνά μια κρίση, αλλά όχι πως πριν η οργάνωση ήταν το δυνατό στοιχείο, δυστυχώς. Για αυτό άλλωστε με την κρίση φανερώθηκαν τα διάφορα προβλήματα. Φυσικά και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστεί, αν μη τι άλλο, αλλά θα πρέπει νομίζω η δουλειά να ξεκινήσει από τις ακαδημίες και από τον τρόπο που μαθαίνουν το βόλεϊ τα νέα παιδιά. Όλο το μέλλον είναι πάντα στα παιδιά. Ακαδημίες, προγραμματισμός και μια διαφορετική προσέγγιση του αθλήματος ήδη από τις ακαδημίες. Αυτή είναι η λύση.

Είχες δηλώσει ότι είσαι διαθέσιμη για την εθνική. Πώς νιώθεις που είσαι ξανά στις κλήσεις;

Νιώθω πολύ χαρούμενη και είναι τιμή για κάθε παίκτρια να βρίσκεται στην εθνική ομάδα. Έχω υπάρξει μέλος. Πέρσι είχα ένα τραυματισμό που δεν μου επέτρεψε να βοηθήσω. Είχα μηνίσκο και έκανα ενδυνάμωση για να αποφύγω το χειρουργείο. Ήταν μια μεταβατική περίοδος, γιατί δεν ήξερα αν χρειάζεται χειρουργείο ή όχι. Αλλά τελικά το απέφυγα. Πάντα προτεραιότητα είναι η υγεία του αθλητή.

Φέτος είναι ένα πολύ σημαντικό καλοκαίρι, γιατί είναι το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία να δούμε σε σχέση με το ευρωπαϊκό βόλεϊ που στεκόμαστε. Τα συμπεράσματα θα είναι χρήσιμα για το μέλλον και το ως προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε.

Έχεις μετανιώσει για κάτι;

Εντάξει όλοι έχουμε μετανιώσει. Η ζωή είναι όλο αποφάσεις, κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα αν είχα αποφασίσει κάτι διαφορετικό. Οπότε δεν μπορώ να κρίνω τι ήταν σωστό και τι λάθος. Κάθε απόφαση σε οδηγεί κάπου. Κάτι αφήνεις κάτι κερδίζεις. Ξέρω μόνο αυτό που αποφάσισα, που με έχει οδηγήσει και είμαι αυτή που είμαι σήμερα.

Το εξωτερικό πώς προέκυψε;

Ήταν ένας στόχος, ένα όνειρο. Το κυνήγησα αρκετά, δηλαδή ήμουν αποφασισμένη. Προσπαθούσα 2-3 χρόνια, πάντα ήθελα, αλλά εκείνη τη χρονιά (2015) είχα αποφασίσει πως μόνο θα φύγω και ήλπιζα να βρω κάτι, γιατί ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Η αγορά είναι πολύ ανταγωνιστική και οι ομάδες οι καλές και οι οργανωμένες είναι λίγες, ακόμα και στην Ευρώπη. Δυστυχώς με το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος και της εθνικής ομάδας που δεν συμμετέχουμε σε μεγάλες διοργανώσεις δεν είναι εύκολο να εμπιστευτούν Ελληνίδες παίκτριες. Για αυτό το λόγο κάνει τη συμμετοχή μας τώρα στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ακόμα πιο σημαντική.

Πώς ήταν η προσαρμογή σου στη Γερμανία, την πρώτη χώρα που ξεκίνησες την ευρωπαϊκή σου καριέρα;

Δεν είναι τίποτα εύκολο όταν φεύγεις, γιατί αποχωρείς από ένα περιβάλλον που έχεις αξία, που σε εμπιστεύονται και πρέπει να αποδείξεις από την αρχή ποιος είσαι και τι μπορείς να κάνεις. Υπάρχουν λίγα περιθώρια. Πρέπει να τους πείσεις εξαρχής και αυτό γίνεται κάθε χρόνο σε όποια ομάδα και αν πάω.

Έπαιζες 3 χρόνια beach volley. Γιατί δεν το συνέχισες;

Είναι σχεδόν ατομικό άθλημα, χρειάζεται επένδυση χρόνου και ίσως χρημάτων και νομίζω ήταν για εμένα σε εκείνη τη φάση ακόμα μια απόφαση να παίξω βόλεϊ. Ήταν πιο εύκολη η στιγμή να ασχοληθώ με τη σάλα παρά με το beach volley. Αλλά το αγαπούσα πολύ. Για την ώρα δεν το σκέφτομαι, μετά δεν ξέρω τι θα γίνει.

Επιστροφή στην Ελλάδα;

Δεν είναι στα άμεσα σχέδια μου. Προτεραιότητα να μου είναι να συνεχίσω στο εξωτερικό. Μάλλον όχι στη Μιλούζ, αλλά δεν γνωρίζω ακόμα. Υπάρχουν κάποιες προτάσεις και θα τις αξιολογήσω.

Έχεις τελειώσει το Παιδαγωγικό. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα;

Ναι και έχω μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Θα μπορούσα και θα ήθελα. Μου αρέσει πολύ η ενασχόληση με τα παιδιά. Τώρα με τη ζωή που κάνω, που είμαι στο εξωτερικό δηλαδή, δεν μπορώ να ασχοληθώ με αυτό. Ίσως όταν αποφασίσω να επιστρέψω στην Ελλάδα θα κάνω τα χαρτιά μου. Απλά όσο παίζω βόλεϊ και όσο το ευχαριστιέμαι, όπως το κάνουν στο εξωτερικό είναι προτεραιότητα μου αυτό.

Για την προοπτική της προπονητικής τι άποψη έχεις;

Δύσκολα, δεν ξέρω. Ακόμα και για ακαδημίες δεν ξέρω. Δεν το έχω δοκιμάσει και δεν γνωρίζω αν θα μπορούσα να είμαι πολύ καλή. Νομίζω πως πρέπει να είσαι υπεύθυνος, αυτό χρειάζονται τα παιδιά. Υπάρχει μεγάλη ευθύνη στο ρόλο αυτό και θα πρέπει να τον παίρνουμε πολύ σοβαρά. Δεν σημαίνει ότι όποιος είναι καλός παίκτης μπορεί να γίνει και καλός προπονητής απαραίτητα. Χρειάζονται άλλα χαρίσματα. Για την ώρα δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να είσαι παίκτης, οπότε δυσκολεύομαι να σκεφτώ πώς θα ήμουν προπονήτρια. Θα δούμε.

Κλείνοντας σχολίασε τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στον ελληνικό αθλητισμό και ιδιαίτερα στο μπάσκετ. «Είναι πολύ κρίμα, ειδικά για το μπάσκετ που ήταν και νομίζω θα συνεχίσει να είναι το νούμερο ένα «εξαγώγιμο προϊόν» μας. Το μπάσκετ ήταν ο λόγος που πάρα πολλά παιδιά ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό και πλέον έχουν αρχίσει να δημιουργούνται τέτοιες συνθήκες που να αποτρέπουν τα παιδιά και να δημιουργείται αμφισβήτηση, απογοήτευση ή ασάφεια. Αυτό το άθλημα με τόσες επιτυχίες, ανέβασε την Ελλάδα. Οι ίδιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να το στηρίξουν, το αμαυρώνουν».